UPDATE Ramsey Nasr is vanavond in een rechtstreekse TV-uitzending met een ruime overwinning gekozen tot Dichter des Vaderlands. Het campagneteam van Tsead Bruinja deed verslag van de avond. Hier vindt u de hele uitslag en hieronder staat ons eerder gemaakte profiel van Ramsey Nasr. Het is weer Dichter des Vaderlands-verkiezing en omdat je stem dubbel telt als je hem motiveert geeft GeenCommentaar je graag voor elke dichter redenen mee. Wij houden er wel van als onze reaguurders wat meer invloed kunnen uitoefenen op democratische processen. En omdat het natuurlijk om de poëzie moet gaan, krijgen jullie ook elke dag een gedicht voorgeschoteld. Da's handig, want op de verkiezingssite kan je alleen fragmenten lezen. Vandaag informatie over en poëzie van Ramsey Nasr. Als bekendheid het criterium is, moet Ramsey Nasr maar Dichter des Vaderlands worden. In een steekproef door Bart FM Droog wist Nasr het hoogste aantal Google-hits bijelkaar te scharrelen: bijna 77.000. En als het aan mij zou liggen en de gedichten waren mijn enige criterium, zou hij het ook worden, want ik vind Nasr de meest lyrische, meest dichterlijke dichter van het stel, die zijn letters kan doen zingen en zijn zinnen laat dansen. Maar goed, dat is slechts mijn mening en ik geef die om tenminste niet verweten te kunnen worden dat ik iets subtiel probeer te pushen. Nasr is, na Bruinja (Fries/Nederlands), de tweede dichter op de lijst met allochtone roots: hij is half-Palestijns. Hij staat erom bekend in zijn gedichten vaak maatschappelijke onderwerpen aan te snijden. Zijn eerdere uitspraak "Dit volk hangt van paradoxen aan elkaar en het enige waar dit volk één in is, is hysterie," alsmede zijn shortlistaanvaardingsgedicht in de NRC (helaas niet online beschikbaar voor niet-abonnees) met de titel "Ik wou dat ik twee burgers was (dan kon ik samenleven)" doen vermoeden dat het onderzoeken van het volksidee waarschijnlijk een leidend motief van zijn potentieel DdV-schap zal zijn. Tegen Woest en Ledig beaamt hij dat: "Ik zie wat in Nederland gaande is: het zoeken naar zichzelf, de belangstelling voor een canon. Ik wil als dichter deelnemen aan die zoektocht." Ook zegt hij dat hij graag "poëzie de maatschappij wil binnentrekken en vica versa."
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bijdrage in Sargasso’s zoektocht naar het ‘Slechtste Idee der Lage Landen Year 2008’. Begin 2009 wordt de SILLY 2008 toegekend en symbolisch uitgereikt.
Bijna te onbelangrijk om er een heel postje mee te vullen, maar je moet toch wat bij gebrek aan een vrijmibo’tje. Bovendien is de instandhouding van een log en overbodig waterbestuur wél een bijzonder slecht idee. Waterschappen zijn voor de vakkenvuller bij Appie Happie concreet: daar moeten de flessen bronwateren worden neergepleurd. En voor de kassentelers zijn het de plaaggeesten, als ze door een te hoge grondwaterstand hun oogst naar de ratsmodee helpen. De rest van het volk kent ze vrijwel alleen van de factuurtjes met heffingen en omslagen, die men wordt geacht braaf op te hoesten.
Alleen bij de waterschapsverkiezingen worden we er weer aan herinnerd dat dit ook nog een heuse bestuurslaag betreft en dan ook nog democratisch ingericht. Prachtig, maar waarom eigenlijk? Nou gewoon, omdat het moet. Omdat alle pogingen in de loop der geschiedenis, om dit extra belegen instituut te saneren en hun (puur functionele) taken onder te brengen bij de provincies, zijn getorpedeerd. Want de waterschapslobby is machtig. We komen dus maar niet af van deze vierde bestuurslaag, gevuld met dijkgraven, heemraden en hoofdlingelanden.
De Filmkrant, de NPS, het NRC en Cultura organiseren gezamenlijk een verkiezing, door het Nederlandse publiek, voor de beste acteur aller tijden. De lezers van GeenCommentaar, kritisch ingesteld als ze zijn, zullen al lang hebben geconcludeerd dat dit soort verkiezing tamelijk onzinnig is. Het gaat hierbij nooit om kwaliteit, het is altijd een soort populariteitswedstrijd. In het geval van filmacteurs is het nog erger, omdat, op de een of andere manier, er altijd een bepaald type acteur boven komt drijven. Dit zijn niet de fotomodellen, de Johnny Depps en George Clooneys van deze wereld, en ook niet de kameleon-achtige acteurs die echt één worden met hun rol, en daarom niet meer als acteur herkenbaar zijn. Het zijn altijd acteurs zoals Robert DeNiro, Al Pacino, en Jack Nicholson, die door hysterisch over-acteren hun tekortkomingen overschreeuwen. ‘Method acting’ wordt dat genoemd.
Om de onzinnigheid van deze verkiezing aan de kaak te stellen wil ik de lezers van GeenCommentaar oproepen tot het uitbrengen van een proteststem. Er was namelijk een acteur die zich nog veel hysterischer wist te gedragen dan al die Amerikaanse sterren, en dat was de Duitser Klaus Kinski. Hij vergroot de karaktereigenschappen van zijn personages altijd tot in het hysterische uit, of het nou gaat om een gewelddadige despoot als de Spaanse conquistador Aguirre in de gelijknamige film, of de ultieme schlemiel annex moordenaar Woyzeck. Hij is er zelfs in geslaagd, in Jesus Christus Erlöser, de figuur van Christus geheel te herdefiniëren. Op papier zijn de zinnen die hij uitspreekt tamelijk zoetsappig, herkenbaar voor iedereen die wel eens een moderne kerkdienst bezoekt, of op zondagmorgen langs de EO zappt. Kinski spreekt deze zinnen echter uit alsof hij de Neurenbergse conventie toespreekt, en maakt daarmee in één keer veel van de gewelddadigheid die uit het Christendom is voortgekomen aanzienlijk voelbaarder.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.