Quote van de Dag: Geen SP in Dongen

[qvdd] Het onderwerp wordt binnen de SP bij voorkeur doodgezwegen. Maar raadslid zijn voor die partij betaalt gewoon echt niet goed. Dat motiveert veel mensen niet om die verantwoordelijkheid aan te gaan. Het kost veel tijd en energie. Daar willen mensen toch iets voor terugzien. Politicoloog Marcel Boogers van de Universiteit van Tilburg legt uit dat de situatie in Dongen, waar niemand van de SP-lijst in de gemeenteraad plaats wil nemen, symptomatisch is voor de partij. De SP heeft in Dongen nu vier onbemande zetels.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PVV’ers willen poen zien

Gebrek aan goede kandidaten heette de reden waarom Geert Wilders alleen in Almere en Den Haag zal meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Maar daar komt Hero Brinkman in het altijd goed ingelichte Binnenlands Bestuur toch ineens nog met een andere reden op de proppen:

“Wij hebben door de lage vergoedingen te weinig mensen weten te interesseren voor het raadswerk en daarom doen we maar in twee gemeenten met de raadsverkiezingen mee.”

De PVV heeft vorig jaar al geprobeerd om van raadslid een full-time baan met bijbehorende vergoeding (.doc alert) te maken. Alleen het lid Verdonk steunde het voorstel. De andere fracties vinden het belangrijk dat raadsleden met hun andere been in de maatschappij blijven staan.

Het lastige van de vergoedingen is dat ieder raadslid evenveel krijgt, terwijl de werkdruk enorm kan verschillen. Een fractielid van een grote partij heeft veel minder te doen dan een eenmansfractie. En hoeveel je van de vergoeding overhoudt, hangt van de rest van je inkomen af, reden waarom de VVD hem belastingvrij wil maken. Overigens ging de vergoeding vorig jaar al omhoog.

Maar goed, gezien de peilingen is de PVV geen kleine partij en dus is de bestaande vergoeding meer dan fatsoenlijk. Het valt door de PVV te hopen dat hetzelfde probleem niet gaat spelen bij de statenverkiezingen waar ze nu mensen voor werft. Om de opkomst van de PVV te saboteren zijn de linkse partijen alweer bezig met een lobby tegen verhoogde vergoedingen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Op te lossen

“Er zijn absoluut slordigheden begaan, ook door de burgemeester, maar ik denk dat de zaken nog wel zijn op te lossen.”

Burgemeester en Wethouders in Den Helder zijn nog niet uitgepraat volgens de Commissaris van de Koningin in Noord-Holland.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.