In Europa en de rest van de Wereld beschouwen de meeste mensen, uitgezonderd een enkele marginale hysterische columniste, Obama als een grote sprong voorwaarts ten opzichte van acht dramatische jaren onder W. Zowel op het gebied van binnenlandse aangelegenheden (o.a. stamcelonderzoek, plan voor ziektekostenverzekering) als op het gebied van buitenlandse zaken lijken de VS stappen in de goede richting te nemen, lees zijn indrukwekkende Caïro-speech. Natuurlijk klinkt er kritiek bijvoorbeeld op zijn economische politiek en op zijn volgens velen te grote focus op religie. Dat eerste is moeilijk in te schatten in deze tijd, maar dat tweede lijkt mij getuigen van een realistische geopolitieke visie. Ondanks deze positieve berichten slijpt conservatief rechts in de VS op een ongekende manier de messen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Vrij Nederland heeft deze week een coverartikel waarin ze een inkijkje geeft in de Amerikaanse aanhang van (hoor ik daar een zucht?) Geert Wilders. Blogs als Atlas Shrugs en Jihad Watch zouden ‘support’-buttons op hun site hebben staan die direct doorlinken naar de PayPal-functie van de Stichting van de vrienden van de PVV.
En officieel mag dat niet volgens de Amerikaanse belastingdienst, een non-profit instelling (zoals Jihad Watch) die financiële steun werft voor (buitenlandse) politieke partijen. Overigens is de steun vanuit Amerika voor Wilders en de PVV niets nieuws. En, zoals Vuijst terecht schrijft, mogen buitenlanders volgens de Nederlandse wet de PVV steunen (de PVV is geen partij, maar een stichting). Van groteske aanhang en een joelende menigte is geen sprake. Heel erg bang hoef je niet te zijn voor schepen met geld van bijvoorbeeld Atlas Shrugs (het blog van Pamela Geller). Of is die schatting van de visits niet accuraat? (Of weet Statbrain sowieso niet de waarheid te vertellen over bezoekersaantallen van blogjes?).
Nee, het betreffende artikel van Freke Vuijst in de nieuwste Vrij Nederland staat natuurlijk niet online. Je moet je dus wenden tot het papieren internet.
In de eeuwige discussie over wat nu een beter model is, worden de VS en Europa regelmatig tegenover elkaar gezet. Daarbij geven de aanhangers van de VS vaak aan dat Europa misschien wel lief is voor zijn mensen, maar daardoor wel een hoge werkloosheid kent.
Dat laatste kan in de discussie nu even niet meer opgevoerd worden. Met ingang van de maand maart namelijk, is de werkloosheid in de VS officieel hoger dan in de 27 landen van de EU gezamenlijk. En naar mijn weten is dit nog niet eerder voorgekomen. Ik heb met opzet gewacht op de cijfers over april (sinds eergisteren bekend) om te zien of het geen toeval was. Maar nee, de trend zet door.
Leek me toch wel een aardige mededeling op de dag van de Europese verkiezingen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
President Obama heeft een fundamenteel andere diplomatieke aanpak geïntroduceerd, dan zijn voorganger Bush bij voorkeur toepaste: soft power in plaats van hard power. De wereld wordt door Obama genuanceerder, subtieler en met meer empathie benaderd; ook de ‘As van het Kwaad’ – Bush zijn ultieme self-fulfilling Prophecy – is in de herkansing. Obama tracht Amerika’s populariteit te herstellen en op deze wijze een aantal notoire internationale en nationale lastposten de wind uit de zeilen te nemen. Onderdeel van deze strategie is ook zijn bezoek deze week, aan een aantal landen in het Midden-Oosten. Verwacht wordt dat Obama morgen, tijdens een toespraak in Cairo, wederom een demonstratie zal geven van zijn bruggenbouwer capaciteiten.
Er is echter een toenemende scepsis en ongeduld te bespeuren over deze softe aanpak van Obama, zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten. In de Verenigde Staten is Dick Cheney, vice-president onder Bush, hiervan de meest uitgesproken vertolker. Dat is geen verrassing: de meest foute en omstreden initiatieven van Bush (waaronder marteling) zijn in belangrijke mate aan de geest van deze man ontsproten.
De scepsis van internationale commentatoren is genuanceerder en vooral ingegeven door de vaststelling dat een aantal kwesties – die potentieel de (wereld)vrede bedreigen – nog steeds niet is opgelost. De belangrijkste kwesties zijn: de nucleaire ambities van Iran (Iran gaat enthousiast door met haar omstreden verrijkkingsprogramma, reden voor Israël een pre-emptieve te overwegen), Israël en de Palestijnen (een tweestatenoplossing is onbespreekbaar voor Israël), het wapengekletter van Noord-Korea (blijft zich gedragen als een kat in het nauw) en de voortdurende en nog steeds escalerende opstand van de Taliban in Afghanistan en Pakistan (waardoor onder andere het nucleair bewapende Pakistan verder dreigt te desintegreren).
Gideon Rachman stelt vandaag in zijn column in de Financial Times, dat het de komende maanden steeds duidelijker zal worden dat soft power beperkingen heeft.
Tja, Obama is ook al vijf maanden bezig. Hoe ongeduldig kan en mag je zijn als het over deze uitermate complexe en risicovolle kwesties gaat, die bovendien niet los van alkaar staan?
Obama volgt de juiste aanpak: alle ‘softe’ oplossingen moeten worden beproefd, het escalatiegevaar in het Midden-Oosten is namelijk veel te groot, om te snel en te makkelijk weer hard power te introduceren.
Een extra complicerende factor voor Obama is dat – aan die indruk kan ik mij niet onttrekken – ook selectief ‘misbruik’ wordt gemaakt van dit escalatiegevaar. Israël speculeert bijvoorbeeld met enige regelmaat publiekelijk over een pre-emptieve aanval op Iran’s nucleaire faciliteiten. Een actie met ongetwijfeld desastreuze gevolgen en dat niet alleen voor het vredesinitiatief van Obama. Deze Israëlische speculaties leveren Netanyahu een zekere onderhandelingspositie op ten opzichte van de VS, onder andere als het gaat over de weigering van Netanyahu om voor de oplossing van het Palestijnse vraagstuk een tweestatenoplossing te accepteren. Ver gezocht? Ik hoop het.
Om Iran te ‘verleiden’ wederom volwaardig te participeren in het internationale systeem, heeft het Amerikaanse State Department, haar ambassades recentelijk geïnformeerd dat ook vertegenwoordigers van de regering van Iran mogen worden uitgenodigd voor de viering van Independence Day op 4 juli. Een dag waarop traditioneel de hot dog in grote aantallen wordt verorberd. Geen middel mag onbeproefd blijven.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.