Handhaving corona-maatregelen

Bij mijn waarschijnlijk laatste KSTn van dit jaar wil ik beginnen met allerlei tipgevers te bedanken. Aangezien ik niet fulltime de kamerstukken kan lezen, ben ik altijd zeer blij als iemand me attendeert op bijzondere stukken die ik anders gemist had.
Deze KSTn gaat ook over zo’n wet, al heb ik die te lang laten liggen waardoor het nu al in de Eerste Kamer is. Dat krijg je met overvolle inboxen.

De Wet op de veiligheidsregio’s is een begrijpelijke reactie op de tekortkomingen in de crisis- en rampenbestrijding. Coördinatie, afstemming en duidelijke commando-lijnen blijken vaak een probleem daarbij. De gekozen oplossing is dus om regio’s te maken, die toevallig overeenkomen met de politieregio’s, waarin een apart bestuur de gemeenten overruled in bijzondere gevallen.
Zo klinkt het nog goed, toch?
Maar toch zitten er twee negatieve aspecten aan het verhaal. Ten eerste wordt er een bestuurslaag met zekere macht en verantwoordelijkheid geplaatst tussen de gemeenten en de provincie/rijk. Daar waar iedereen roept dat Nederland teveel bestuurslagen heeft, voegen we er dus gewoon nog eentje toe.
Maar een nog belangrijker bezwaarpunt is het volledige gebrek aan democratische controle in de constructie.

Het bestuur van de veiligheidsregio’s bestaat namelijk uit alleen maar ongekozen bestuurders zoals burgemeesters, korpschefs en officieren van justitie. Nou zou dat misschien nog acceptabel zijn als het bestuur alleen actief was tijdens werkelijke crises of rampen. Echter, dit is de lijst van taken van een veiligheidsregio:
a. het inventariseren van risico’s van branden, rampen en crises;
b. het adviseren van het bevoegd gezag over risico’s van branden, rampen en crises in de bij of krachtens de wet aangewezen gevallen alsmede in de gevallen die in het beleidsplan zijn bepaald;
c. het adviseren van het college van burgemeester en wethouders op het terrein van brandpreventie;
d. de voorbereiding op de bestrijding van branden en zware ongevallen en het organiseren van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing;
e. het instellen en in stand houden van een regionale brandweer;
f. het instellen en in stand houden van een organisatie, belast met het organiseren van de geneeskundige hulpverlening;
g. het voorzien in de meldkamerfunctie;
h. het aanschaffen en beheren van gemeenschappelijk materieel;
i. het inrichten en in stand houden van de informatievoorziening binnen de diensten van de veiligheidsregio en tussen deze diensten en de andere diensten en organisaties die betrokken zijn bij de onder d, e, f en g genoemde taken.