[Satire] Afghaans stamhoofd uit Uruzgan wil bemiddelen op het Binnenhof om een dreigende kabinetscrisis te voorkomen…
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Samsom zaait onduidelijkheid in Uruzgandebat
, door
De Volkskrant opent zaterdag met een voorstel aan de Nederlanders om de missie in Uruzgan na 2010 voort te zetten. Het is een voorstel van de NAVO. Het houdt in dat Nederland na eind 2010 militair en civiel aanwezig blijft in een zestal trainingscentra in meerdere regio’s in Afghanistan om de Afghaanse strijdkrachten op te leiden.
Het geopperde voorstel van de NAVO is geen grote verrassing. Vanuit het bondgenootschap wordt al tijden druk uitgeoefend op de Nederlanders om actief te blijven in Afghanistan en dan vooral met een grote militaire aanwezigheid in een ‘gevaarlijke’ provincie. De recente strategie van Obama (meer troepen) gaat namelijk ook uit van een veel grote internationale inbreng.
In Nederland soebatten de coalitiepartijen op dit moment over de Uruzganmissie. Een missie in de huidige vorm lijkt onhoudbaar, maar het CDA wil in kleinere vorm aanwezig blijven in Uruzgan om de Amerikanen te ondersteunen. De PvdA en de ChristenUnie willen weg uit het gevaarlijke zuiden van Afghanistan. Het leek er tijden op dat een kleinere missie in het relatief veilige noorden het hoogst haalbare was voor de coalitie, maar het voorstel van de NAVO lijkt dat standpunt te veranderen.
Was tot op heden de teneur bij de Partij van de Arbeid ‘weg uit Uruzgan’, nu lijkt daar een opening te zijn gevonden. Diederik Samsom twittert zaterdag namelijk:
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Verlenging met een jaar is nu de beste exitstrategie
, door
Gisteren heeft President Obama zijn ‘nieuwe’ aanpak van de Taliban in Afghanistan en Pakistan gepresenteerd op de militaire academie West Point (NYT). De veronderstelling is dat de veiligheid van de Verenigde Staten en haar bondgenoten nog steeds zou (kunnen) worden bedreigd door Al Qaeda dat opereert vanuit Afghanistan en Pakistan; uitvalsbases moeten ‘kost wat kost’ aan deze terreurorganisatie worden ontzegd. Het zou hier niet gaan om een ‘war of choice’ maar om een ‘war of necessity’.
Obama’s ‘grand strategy’ bevat drie samenhangende kernelementen: Ten eerste een militaire strategie, vooral gericht op: de opleiding en training van de Afghaanse strijdkrachten en politie, zodat vanaf juli 2011 al kan worden gestart met de terugtrekking van de eerste Amerikaanse eenheden uit Afghanistan, het ‘breken’ van het momentum van de steeds succesvollere Taliban en de vergroting van de veiligheid van (bepaalde) bevolkingscentra. ‘Afghaniseren’ van de oorlog dus.
Het tweede element betreft een ‘civiele’ strategie onder andere gericht op beter bestuur, bestrijding van corruptie (onder andere door de decentrale gezagsstructuur te versterken en niet afhankelijk te blijven van de corrupte Karzai), en het stimuleren van economische ontwikkeling. Het derde element heeft betrekking op een partnership met Pakistan, tenslotte zijn de stabiliteit van Afghanistan en de regio onlosmakelijk verbonden met het vermogen van Pakistan om de Taliban in de eigen achtertuin te bestrijden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Internationale positie
, door
“Het gaat om de internationale positie van Nederland. We zitten in een fase dat we verantwoordelijkheden willen overdragen aan de Afghanen, dat hebben we als kabinet goed te regelen.”
Jan-Peter Balkenende zegt eindelijk eens duidelijk wat er op het spel staat in Uruzgan, namelijk de relatie met de Amerikanen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Blijf in Uruzgan
, door
“Van met name Amerikaanse, Australische en Afghaanse zijde is nadrukkelijk te kennen gegeven dat men hoopt op een continuering van de Nederlandse bijdrage op dat vlak (ontwikkelingsgebied, red.), niet alleen via nationale programma’s, maar specifiek ook in de provincie Uruzgan.”
Er is inderdaad een beroep op Nederland gedaan door de internationale partners om langer in Uruzgan te blijven. Dat antwoordt minister Verhagen van Buitenlandse Zaken op Kamervragen van de VVD. Volgens Verhagen is er vooral veel lof voor de Nederlandse activiteiten op ontwikkelingsgebied. Dit haalt de discussie “Blijven we of blijven we niet?” uit de hypothetische situatie, want de partners zullen een Nederlands antwoord verwachten. Wordt vervolgd.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Afghanistan: Should we stay or should we go?
, door
Afgelopen maandag viel de éénentwintigste Nederlandse dode in Afghanistan te betreuren. Met het omkomen van sergeant-majoor Mark Leijsen laait de discussie over de Nederlandse missie in Uruzgan weer hoog op. Het is niet voor niets dat commandant der strijdkrachten generaal van Uhm zegt dat het belangrijk is dat de Nederlandse bevolking als “één blok achter onze militairen blijft staan en de militairen steunt in hun moeilijke werk.” Dit is een heldere boodschap en, zolang we daar zitten, ook een volkomen terechte. Echter, zonder de inzet en de moed van de Nederlandse militairen in twijfel te trekken, kan het absoluut geen kwaad om de huidige strategie van de buitenlandse interventiemacht kritisch te bekijken.
Laten we, om te beginnen, kijken naar Uruzgan. De Nederlandse aanpak, waarin intensief wordt samengewerkt met lokale gemeenschappen en de militairen vooral een faciliterende rol toebedeeld hebben gekregen, wordt veel geroemd. Door overleg en samenwerking ontstaat wederzijds vertrouwen en wordt het de Taliban-eenheden veel moeilijker gemaakt om onderdak en steun te vinden in de talloze kleine dorpjes in Uruzgan. Mijns inziens is dit ‘winning the hearts and minds’ verhaal flauwekul. In een conflictgebied zijn bondgenootschappen en relaties zeer fluïde van aard en slechts gebaseerd op pragmatische overwegingen. Financiële steun voor de bouw van een waterput is natuurlijk welkom en levert ongetwijfeld tijdelijke goodwill van de lokale bevolking op, maar om te denken dat mensen hierdoor voorgoed aan je kant staan en zich tegen de Taliban zullen keren, is hopeloos naïef. Vergeet niet dat de lokale bevolking er net zoveel baat bij heeft om de hearts and minds van de buitenlandse militairen (.pdf) te winnen als omgekeerd. Naast de twijfelachtige resultaten van de wederopbouw, kent ook het ‘vecht-onderdeel’ van de missie problemen. Hun guerrilla-tactieken maken de Talibanstrijders praktisch onverslaanbaar, waardoor de olievlekstrategie die onder anderen de Nederlanders hanteren ? vanuit een beveiligde basis een gebied onder controle krijgen en dat vervolgens stapsgewijs uitbreiden ? moeilijk te realiseren blijkt. Een bevrijd dorp valt na korte tijd vaak weer in handen van de Taliban, waarna het opnieuw veroverd moet worden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kabinet: toch nieuwe missie Uruzgan
, door
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Weg uit Uruzgan (of niet)
, door
“Wij betrekken die motie in onze beraadslaging en verder zeg ik niets over het verdere beraad.”
Premier Balkenende laat in het midden of het kabinet zich iets gelegen zal laten liggen aan de grote kamermeerderheid die weg wil uit Uruzgan.