Geen sterke drank meer in Tsjechië

In Tsjechië zijn sinds deze week alcoholische dranken met een percentage boven de 20 verboden. Aanleiding: het grote aantal vergiftigingen door illegaal gestookte alcohol. 21 mensen zijn inmiddels bezweken na het nuttigen van deze dranken. Het vermoeden is dat in de illegale stokerijen  ruitensproeiervloeistof met giftig methanol is gebruikt. Uit Polen, denkt de politie. Ook in Polen en Slowakije zijn al slachtoffers van alcoholvergiftiging gevallen. De Tsjechische overheid wil het eerst allemaal uitzoeken voordat het verbod wordt opgeheven. Erg lang kunnen ze er ook niet mee wachten want de verkoop van sterke drank levert de staat maandelijks naar schatting 750 miljoen kroon (circa 30 miljoen euro) op aan btw. Volgens een recent rapport van de World Health Organization (WHO) wordt in Europa gemiddeld twee keer zoveel alcohol gedronken als in de rest van de wereld. In Oost-Europese landen wordt het meest gedronken, vergeleken met Noord, Zuid en West. En binnen het Oost-Europese deel van de EU het meest in Tsjechië, Slovenië en Roemenië.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links in Tsjechië

Vlag Tsjechië (Foto: Flickr/Bret Arnett)

Waar in West-Europa de keuze voor een groene en linkse partij nog simpel is, wordt dat in Midden-Europa een stuk lastiger. Links is in Midden-Europa besmet met het communistische verleden, daardoor komen groene, progressieve en linkse politiek niet samen in één partij.

Tsjechië was onderdeel van de Tsjechoslowaakse socialistische republiek, een communistische Oost-blok staat. Behalve een korte periode van een vrijzinniger, menselijker communisme eind jaren ’60, was Tsjechoslowakije een klassieke gesloten communistische dictatuur, waar ieder verzet werd onderdrukt. In 1989 viel het doek voor het communisme en 1992 viel het doek voor Tsjechoslowakije. Er zijn in Tsjechië drie partijen die of wel groen, links of progressief zijn: de groenen, de sociaal-democraten en de communisten.

De Groene Partij is wel groen, maar heeft een centrum-rechtse economische koers. In voormalige communistische staten is een links economisch beleid vaak gekoppeld aan steun voor voormalige communistische regime, terwijl steun voor de vrije markt wordt gekoppeld is aan democratie en toenadering tot het Westen. De Groene Partij is een kind van de anti-communistische democratiseringsbeweging en heeft dus een centrum-rechts profiel.

De Groenen maakten recent echter een spectaculaire sprong: bij de laatste parlementsverkiezingen sprongen ze van niets naar 6% van de stemmen. Ze werden ook meteen kingmaker omdat noch het rechtse blok noch het linkse blok een meerderheid had. De Groenen kozen voor rechts en sloten zich aan bij een centrum-rechts kabinet van conservatieven en christen-democraten met een neo-liberale economische agenda.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weer tijd voor een Franse Revolutie?

Het Tsjechische kabinet is gevallen, waardoor de toch al zwakke invulling van het voorzitterschap van de Europese Unie door dit land, verder wordt ondermijnd. Ondertussen schroomt de Tsjechische minister-president Topolanek niet om in het Europese Parlement in Straatsburg allerlei krasse uitspraken te doen over de Amerikaanse aanpak van de economische crisis. Ongetwijfeld worden deze ontwikkelingen in menig Europese hoofdstad – en waarschijnlijk ook in Washington – met gekromde tenen gevolgd. En niet in de laatste plaats in Parijs. Je vous ai dit, vindt men ongetwijfeld in Parijs. Een aanscherping van de tegenstellingen tussen Europa en de Verenigde Staten over de aanpak van de Economische crisis voegt nu niets toe.
Met enige regelmaat heeft president Sarkozy zijn bedenkingen over het al te zwakke optreden van Tjechië, nou niet bepaald onder stoelen of banken gestoken. President Sarkozy stak zijn ambities om – vanwege de speciale crisisomstandigheden – een soort voorzittersrol van de Eurozone te willen vervullen, niet onder stoelen of banken. Sarkozy had – dat was en is in ieder geval zijn eigen mening – laten zien hoe die rol kan worden ingevuld. Deze suggestie leverde – niet in de laatste plaats in Berlijn – de nodige gefronste wenkbrauwen op.
Los van de vraag of de Europese spelregels dat toelaten (dat doen ze niet), is het wel een relevante vraag of – onder het motto ‘nood breekt wet’ – door de instelling van een tijdelijke ‘crisisgroep’ de economische belangen van de Europese Unie niet beter kunnen worden behartigd.

De Europese Unie worstelt namelijk met (tenminste) twee problemen die elkaar ook nog eens versterken: de gebrekkige politieke integratie en het ontbreken van ‘instrumenten’ om de geïntegreerde economieën en Eurozone effectief te kunnen besturen, in combinatie met de verplichte halfjaarlijkse wisseling van het Europese voorzitterschap. Verdeeldheid in plaats van eenheid wordt hierdoor verder aangejaagd. Door de halfjaarlijkse wisseling ontbreekt het aan continuïteit in beleid omdat elk land zich in die rol graag wil profileren en eigen stokpaardjes op de politieke agenda zet. Bovendien ontbreekt het menig EU-land aan de bestuurlijke kwaliteiten om deze voorzittersrol naar behoren te kunnen vervullen.
Door de instelling van een dergelijke crisisgroep naar (min of meer) Frans voorbeeld, wordt wel de vrijheid van (nationaal) handelen van Europese staten ingeperkt, in strijd gehandeld met Europese afspraken, maar vooral beoogd het belang van Europa beter te dienen. Kort gezegd, een Franse Revolutie met nu als wapenspreuk: “minder vrijheid, minder gelijkheid, maar wel meer broederschap”. Wat mij betreft is zo’n crisisaanpak het proberen waard; er staat veel op het spel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tsjechië zonder regering, EU zonder voorzitter?

De Tsjechische regering is gevallen. Nu is dat niet zo vreselijk schokkend nieuws, regeringen vallen voortdurend overal ter wereld. Maar de situatie wordt iets complexer omdat Tsjechië op dit moment voorzitter van de EU is, wat betekent dat het land geacht wordt om nog drie maanden lang de agenda te bepalen en debatten te leiden. En dat is wat lastig te doen als de regering demissionair is en bovendien de handen vol zal hebben aan een nieuwe verkiezingscampagne.

Dit stelt de EU voor een vrij uniek probleem: wat ga je doen als de voorzitter van de Europese Raad plotseling wegvalt, of in ieder geval mandaat verloren lijkt te hebben? Gewoon maar doormodderen? Vervroegd het stokje doorgeven aan de Zweden? Een ander EU-land de kar laten trekken? (Frankrijk staat altijd vooraan om haar uitgekiende diplomatencorps op Europa los te laten.)

Er is natuurlijk nog een optie: de premier en zijn ministers hebben dan wel hun ontslag ingediend, maar de president zit nog gewoon. Die zou dus in principe het voortouw kunnen nemen. Maar laat dat nou net Vaclav Klaus zijn, één van de grootste eurosceptici in de Europese politieke arena

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweespalt | Klimaat(ont)kenners

MO nieuws, 10 maart 2009 BBC News, 10 maart 2009 De president van Tsjechië, momenteel voorzitter van de Europese Unie, heeft een toespraak gegeven op een grote bijeenkomst voor ontkenners van de klimaatverandering. Václav Klaus verdenkt klimaatactivisten ervan “enkel aan hun eigen belangen en winst te denken.” More bad news on climate change is expected as more than 2,000 climate scientists gather in Copenhagen.
They will be trying to pull together the latest research on global warming ahead of political negotiations later in the year. Ook: Guardian, Radio Free Europe Ook: Guardian, Insurance Journal, AFP, SkyNews, NRC

 
Wel bijzonder dat de conferentie van de VN nu in Kopenhagen is, de stad waar de naam van verbonden is aan de grootste groep ontkenners.

Quote du Jour | Ik wil het niet

“President Klaus has not received any guarantees that ratification of the Lisbon treaty will go on in the way he wants,..In this case, he cannot guarantee anything.”

Aldus de woordvoerder van president Vaclav Klaus van Tsjechië. Hij is een van de laatste hindernissen op weg naar de totale goedkeuring van de nieuwe grondwet van Europa het verdrag van Lissabon. De formulering geeft aan dat het meer een persoonlijke zaak is dan een representatie van wat de Tsjechen willen. Deze uitspraak van een onbenoemd politicus uit dat land bevestigd dat: “His narcissistic personality loves being at the centre of attention and power, and Czechs have a tendency to admire him because of their own lack of self-confidence,

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende