KOZ | In de schaduwen der kunst
In de vorige KOZ wierp de miniatuurgraffiti van Pablo Delgado de schaduw vooruit op de KOZ van vandaag. Het inspireerde reacteur Frank een mail te sturen met schaduwtips. Met dank aan Frank treden we in de schaduwen der kunst.
De geschiedenis van de schaduw is bekend. Iemand deed het licht aan en zie: er was schaduw. De ongrijpbare alter ego van mensen en dingen. Hoe ongrijpbaar ook, sinds mensenheugenis wordt er geworsteld met de schaduw. Plato ketende mensen in een grot en zag dat ze geboeid bleven aan de schaduwen van de werkelijkheid. Carl Gustav Jung vond de schaduw in de spelonken van onze geest. Negeer de schaduw en het is gedaan met de creativiteit, meende Jung.
In de schilderkunst trachtte men licht te vangen door schaduw op het doek te kwasten. De techniek van het clair-obscur. Rembrandt wordt de meester van het clair-obscur genoemd, maar hij heeft het kunstje vast afgekeken van Caravaggio, wellicht de grootste clair-obscurist aller tijden.
Schaduw van schroot.
Producten van menselijk vernuft eindigen doorgaans als de schaduw ervan: restmateriaal. Je kunt de levensduur rekken door het te recyclen. Real life is rubbish, volgens Tim Noble en Sue Webster. Zet Shigeo Fukuda met de schaduw van schroot aan tot verder denken?
