De domheid van Britt Dekker

Waarin de auteur de populariteit van Britt Dekker probeert te verklaren aan de hand van Brett Easton Ellis' ideeën over empire en post-empire. U weet bij God niet waar ik het over heb? Lees vooral verder. Nadat ik knuffeldomblondje Britt Dekker een paar keer bij De Wereld Draait Door had gezien, leek het mij een teken des tijds: je hoeft niet meer iets te kunnen om beroemd te worden, het volstaat om ontzettend dom te zijn en je daar niet voor te schamen. Die schaamteloosheid is essentieel in deze tijd. Dat was het unieke van Britt. Haar hele leven is ze dom genoemd en ze vindt het niet erg. Ze heeft er totaal geen problemen mee dom gevonden te worden. Voor de meeste mensen is domheid iets om je voor te schamen, niet voor Britt. Ze is er ook niet trots op. Ze lijkt het totaal irrelevant te vinden. Ja, ze is dom. Nou en? Haar domheid heeft haar geen windeieren gelegd. Ze was de held van twee reality-programma´s over zogenaamde ‘echte meisjes’, ze is de ster van een eigen tv-programma (samen met ene Ymke, met wie ze de wereld rondreist en opdrachten uitvoert, het programma lijkt me losjes gebaseerd op An Idiot Abroad van Ricky Gervais en Stephen Merchant), heeft een hitje op haar naam, was de hoofdpersoon van een prijswinnende Microsoft-campagne, heeft een eigen kledinglijn, schrijft een column voor Hitkrant, stond in de Playboy en ik neem aan dat ze elke week wel in een of andere dorpsdisco of op een corpsfeestje te vinden is om eerder genoemde hitje ten gehore te brengen en ten overstaan van een even lacherig als ongeïnteresseerd publiek flugeltjes naar binnen te hijsen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Teken des tijds: Gender Reveal Parties

, door

OPINIE – Iets minder dan een jaar geleden waren mijn vrouw en ik bij de echoscopist om naar ons ongeboren kindje te kijken. Of we het geslacht wilden weten. Ja, dat wilden wij weten. Het was een meisje. Zelden heeft een eenvoudige mededeling mij zo kunnen ontroeren. Waarom precies, weet ik niet. Ik kom uit een mannenfamilie, ik had al een zoon, ik ging er vanuit dat ik weer een zoon kreeg. Maar het zou een dochtertje worden. Daar was ze, op het scherm. Mijn vrouw zag dat ik ontroerd was. De echoscopist zag het ook. Verder zag niemand het. Het was zo’n zeldzaam intiem moment waarin alles klopt en het leven even wonderlijk als vanzelfsprekend is.

Nu schijnt ook dit intieme moment, het moment dat je te horen krijgt of het een jongen of een meisje wordt, tegenwoordig aanleiding te zijn om een feestje te bouwen. Tenminste, als je in Amerika woont. Gender Reveil Party’s heten ze. Hoe het precies in zijn werk gaat, weet ik niet. Ik stel me zo voor dat de ouders niet tijdens de echo te horen krijgen welk geslacht hun kind heeft, maar dat die informatie naar de bakker wordt gestuurd, die vervolgens een taart maakt met een blauwe (jongen) of roze (meisje) vulling. Tijdens een gezellig samenzijn met vrienden, familie, buren en toevallige passanten wordt die taart aangesneden en zien de ouders voor het eerst of hun kind een jongen of een meisje wordt. Vanzelfsprekend wordt dit gefilmd en vervolgens op diverse online podia geworpen, zodat ook de vrienden, familieleden, buren en toevallige passanten die niet aanwezig konden zijn, kunnen meegenieten van de reactie van de ouders.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.