‘Turkse protesten vooral democratische middelvinger naar autoritaire overheid’

Waar sociaal historicus Zihni Özdil de protestbeweging rond het Taksimplein en Gezi park vooral uitlegt als een oppositie tegen de macht van de AK-partij van premier Erdogan, neemt cultureel antropoloog Sinan Çankaya iets anders waar: De protesten bogen volgens hem wel degelijk op steun onder zeer diverse groeperingen van de Turkse bevolking, en geven aan dat brede lagen van die bevolking de autoritaire stijl van regeren door de Turkse overheid - nu belichaamd door premier Erdogan - zat zijn, ongeacht welke partij er aan de macht is. What resonates among the different protestors are the dynamics surrounding the initial events: a failure of the government and the prime minister to involve citizens as co-producers and owners in the democratic process, decision-making and the future of Turkey. The obvious police brutality toward the first Gezi park demonstrators is the most manifest and visual refusal of the government to listen to the wishes, demands, dreams and hopes of its citizens. At its core, the underlying causes for the nationwide protests are (1) the unwillingness of the authoritarian government, institutions and especially the prime minister to accommodate pluralistic democratic values and lifestyles and (2) the lack of robust democratic arenas and fields for citizens to channel their discontent on democratic representation, inclusion and freedom. Volgens de cultureel-antropoloog is er wel wat meer aan de hand dan alleen oppositie tegen de 'islamisering' van de Turkse politiek door de AKP of de macht van de conservatief-islamitische nouveau riche: tal van groeperingen - ook apolitieke betogers, liberaal-progressieven, Koerden, Alevieten en anderen - hebben zich aangesloten bij de protesten, uit een heel scala aan grieven. Dat mensen het autoritarisme van de overheid niet langer pikken, is een democratische stap voorwaarts, aldus Çankaya. All in all, the recent protests should be interpreted as another step in the long, slow, painful and difficult democratization process of Turkey. A democracy with many flaws and with weak institutions. However, today it’s not the army that checks and balances in Turkey, but the people. There is hope.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.