Ambiguitätstoleranz

Soms verschijnen er blogposts die je zelf had willen schrijven. In dit geval gaat het om een driedelige blogpost van arabist Wim Raven op zijn blog Leeswerk Arabisch en Islam over steniging in de islam. Over de vraag hoe steniging in het islamitisch recht terecht is gekomen kan ik wel wat droge theorie debiteren, maar Raven verwijst naar onderzoek van een collega naar de islamitische praktijk, dat een wel heel bijzondere conclusie oplevert: het vonnis ‘steniging’ als resultaat van een islamitische sharia-rechtsgang komt – voor de twintigste eeuw – niet in de islam voor. Steniging is een modern verschijnsel, er is niks ‘middeleeuws’ aan.

Door: Foto: Ted (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Steniging

, door

[qvdd]

“Nederland is ziek. Ongeneeslijk. Al jaren wordt geschreeuwd dat het in dit land gaat om vrijheid van meningsuiting. Dat we ons niet laten beteugelen. Dat is waar Nederland voor staat. Wat je ook vindt, je mag het zeggen. Maar dan moet je wel ongeveer vinden wat wij in Nederland allemaal vinden. Ruhulessin deed bij Pauw en Witteman precies wat wij zo graag willen. Hij legde geduldig iets uit waar wij het niet mee eens zijn en nu moet hij dood.”

Nico Dijkshoorn stelt een diagnose naar aanleiding van het publiekelijk ridiculiseren van Izz Ad-Din Ruhulessin, tijdens Pauw en Witteman afgelopen dinsdag. Hij vervolgt:

“Ik denk dat het juist heel verhelderend was. Het is onze zwerende open wond en daar zat Ruhulessin vergenoegd in te wroeten. We willen in Nederland dat Islamieten met ons in discussie gaan. We willen dialoog. We willen praten, maar blijkbaar maar met een rede: om ze te verscheuren als ze zijn uitgesproken. Om met onze eeuwenlange morele superioriteit er meteen keihard overheen te walsen.”

“Nederlanders zijn net fundamentalisten. Overtuigd van hun gelijk en niet vies van een steniging. Dinsdag was er eentje live te zien tijdens Pauw en Witteman.”

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.