Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vette primeur
Ja hallo hier uw gemarginaliseerde margelogger drs. Boobelino de Soto met een vette primeur! Ik heb als margeblogger van dit collectief de eer u de eerste exclusieve beelden van een nieuw televee programma te onthullen.
Lijken we steeds meer op elkaar? Of worden de verschillen tussen mensen wereldwijd juist steeds groter? VPRO’s Metropolis gaat op zoek naar de antwoorden. Kern van het programma vormt een netwerk van nu al meer dan vijftig videobloggers over de hele wereld: van New York tot Kinshasa en van Kaboel tot Rio de Janeiro. De netcoordinator van Nederland 3 heeft Metropolis ingeroosterd op het ongure uur van vrijdagavond tegen twaalven. Maar dat maakt natuurlijk helemaal niet uit, want wie kijkt er tegenwoordig nou nog tv? De jonge makers van Metropolis hebben dat goed begrepen en plempen nog veel meer beeldmateriaal online dat u gewoon onder werktijd kan bekijken.
Maar waarom mag nu uw eigenste drs. deze scoop brengen? Omdat de eerste aflevering van Metropolis obesitas als thema heeft, duidelijk toch? Hoe kijkt men wereldwijd tegen overgewicht aan? In het Westen zien we het als een probleem. Alhoewel aan de andere kant van het Kanaal de beeldvorming omtrent molligheid schijnt te kantelen nu er een Miss England is gekozen met maatje 44: foto NSFW-light. En dat is maar goed ook want vorig jaar berichte ik u dat onderzoek heeft uitgewezen dat vrouwen in het Westen al somber worden als ze een slanke vaas op een dressoir zien staan… Metropolis laat ons zien dat verzuurde Westerlingen nog wat kunnen leren van mensen in ontwikkelingslanden.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotomontage des Tages: Schoonheid 1-10
Elk portret hierboven is het resultaat van een samensmelting van 30 individuele foto’s die ongeveer de zelfde rating hebben op de vleeskeuring van hot or not. Pierre Tourigny smolt ze samen tot generieke portretten van wat hij noemt “the current standard of good looks on the Internet”.
Pierre maakte ook nog twee series omtrent leeftijd van hot or not dames en afkomst van Miss Universe kandidaten.
Foto des Tages – Poppetjes in je ogen
Anime/Manga fetisjisten opgelet!
De maakbare samenleving is weer een stukje dichterbij: met de contactlenzen van Dueba kunt u uw vriend/vriendin dezelfde waterige poppenogen geven als de hoofdpersonen in uw favoriete Japanse strips. Meer weten?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.