Closing Time | OGO

https://www.youtube.com/watch?v=9YftPGDUhQc Voor een band heb je nodig: een drumster en een blazer, en een bandnaam: O.   (En hier is O. live)

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | My Brain + Sharks

Wat een bijzondere band was dat Morphine ook: een saxofoon, een drum en een bas met twee snaren. En de zang van Mark Sandman. Geen gitaar? Nee, geen gitaar, ook geen toetsen. Dat geeft bij elkaar een geheel eigen geluid.

En dan zijn er ook nog die teksten. Er is een song van Morphine waarin Mark Sandman verhaalt over een lege kartonnen doos die hij krijgt toegestuurd, en dat hij dan een lege doos terugstuurt. Enfin, verderop in het verhaal zwemt hij in zee en daar kwam een lege kartonnen doos voorbij dobberen waar hij in kroop. Dat was het wel zo’n beetje, geen afloop, geen einde, geen betekenis, gewoon een raar verhaaltje – met een prachtige sax.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Closing Time | Pick Up Your Burning Cross

 Sons of Kemet: tuba, saxofoon, klarinet, bas, percussie en zang/rap/spoken word: opzwepende highlife jazz uit Londen. De song komt van de plaat Black To The Future. Een plaat die Caribische en Afrikaanse jazz mengt met moderne en urban vormen van zwarte muziek. Er zijn solo’s, er is wat gefreak, er is ritme, er is  kakafonie – er is urgente klinkende muziek, die militant klinkt, actueel ook. Jazz met de vuist in  de lucht. Ah, die blazers, erg aanstekelijk.

Closing Time | Echo Beach

Echo Beach van het Canadese Martha And The Muffins uit 1980. Waarom? Vanwege dat orgeltje aan het begin en die saxofoonsolo verderop in de song. En vanwege de nostalgie, New Wave uit 1980 immers. En omdat de tekst nu wel past bij de tijd van het jaar: de zomervakantie komt steeds dichterbij; de corona-app en de DigiD app geactiveerd, en voor het echte vakantiegevoel het gestempelde vaccinatieboekje ook al op de stapel gelegd. Als ik het zo opschrijf, verliest die zomervakantie ineens wel een boel van zijn aantrekkelijkheid.

Closing Time | James White & the Blacks

Saxofonist James White is geen nette meneer. Als je bij hem aanbelt opent hij de deur met “Wat mot je”; als je ‘m opbelt dan neemt-ie op met “Who is this and what do you want”. Hij is een beetje het prototype van de foute witte man, en dat “…White and the Blacks” klinkt behoorlijk koloniaal, laten we wel wezen. En dan heeft hij ook nog eens een plaat uitgebracht met de titel “Sax Maniac”. Hij is ook bepaald niet woke jegens vrouwen, zoals hier tegen die arme Stella.

Closing Time | The Right Side Won

Ik sta met mijn fiets voor het verkeerslicht te wachten. Iets verderop staat een auto waarin de chauffeur, een mid-vijftiger schat ik, helemaal los gaat op de muziek die uit zijn openstaande raampje stroomt. Hij danst met zijn bovenlichaam, rolt met zijn schouders, hij schudt met zijn hoofd en zijn handen klappen op het stuur het ritme mee. Het nummer dat uit de speakers knalt komt me bekend voor, maar van wie is het? Ik onthoud het refrein, dat is niet moeilijk, want dat ging gelijk in mijn oor zitten om daar te blijven: That we’re in the right, That we’re in the right. Thuis wist google het meteen: That we’re in the right, was van het Nederlandse (Haarlem) bandje What Fun! Het was een hit in 1983. De pakkende saxofoonsolo en het heerlijk houterig bewegende dameskoortje maken dit reggae-liedje extra leuk.

Closing Time | Will You?

Will You?, een song van Hazel O’Connor. Zeker, haar stem brengt de tekst goed, je gelooft het. Maar de ziel van dit nummer is toch ingeblazen door die saxofoonsolo van Wesley  Magoogan. En de klappen van de drum op de juiste plek mogen er ook zijn.

Het nummer is oorspronkelijk uit de soundtrack van de film Breaking Glass uit 1980, met Hazel zelf in de hoofdrol.

Closing Time | Manu Dibango

Onlangs overleden aan het Corona virus, als eerste internationaal bekende artiest, op 86-jarige leeftijd: Manu Dibango. Als een van de grondleggers van de Afrobeat, was hij zeer belangrijk voor de ontwikkeling van de Afrikaanse popmuziek.

Closing Time | Colin Stetson

Colin Stetson timmert flink aan de weg de laatste jaren. De man heeft met z’n unieke techniek de saxofoon verheven tot een heel nieuwe dimensie. Hij maakt gebruik van circulaire ademhaling, microtonen, kleppen-percussie en stemvervorming via de sax. Daardoor worden alle geluiden in z’n muziek gemaakt door en via de sax: de percussie is het geluid van de kleppen van de sax, de stem is z’n eigen geluid dat hij tijdens het “normale spelen” via de saxofoon laat klinken. En ondertussen weet hij met z’n ademhalingstechnieken een continu zeer dicht geluid uit de sax te krijgen waarbij het verbazingwekkend is dat er geen gebruik gemaakt wordt van overdubben.

Closing Time | Getatchew Mekuria

Getatchew Mekuria was een Ethiopische saxofonist die in het eerste decennium van deze eeuw de samenwerking opzocht met het Nederlandse anarchistische ex-punk-gezelschap The Ex. Het resultaat was een bijzonder bruisende mix waarin de freejazz van Mekuria subliem ingebed werd in de strakke ritmiek van The Ex. Mekuria is ten tijde van deze opname al over de 70, maar de muziek heeft desondanks een enorme energie. Ze zouden samen meer dan 100 concerten geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende