WW: Strandbeesten en Mecha-Hamsters

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Bij veel AI-onderzoek is het onderliggende doel om een computersysteem iets te laten doen waar wij mensen heel goed in zijn. Een taktiek die het onderzoeksveld als geheel bezigt om vooruitgang te stimuleren is zichzelf hele moeilijke doelen stellen en daar dan met z’n allen naartoe werken. Het meest succesvolle voorbeeld hiervoor is ‘schaak-uitdaging‘, waar het doel was om een systeem te bouwen dat zo intelligent was dat het een schaakgrootmeester kon verslaan. Dit werd lange tijd als hét AI-probleem gezien en iedereen stortte zich er met verve op. En met succes: computerprogramma’s als Deep Fritz verslaan nu met enige regelmaat de wereldkampioenen. Tijdens deze competitieve race werd en passant een hoop duidelijk over wat intelligentie nou eigenlijk was, de theoretische kracht van computers en van ingewikkelde problemen als schaken. Een succesvolle onderneming.

Dat proberen we nog eens, dacht AI-land en stelde een volgende ‘challenge’ op. Met het passeren van het station ‘probleem oplossen’, kwamen we nu aan bij de volgende heilige graal van de AI: autonome menselijke robots. En ook ditmaal werd er weer voor een competitie gekozen: robotvoetbal, met als doel een robot-team dat in 2050 de menselijke wereldkampioenen kan verslaan. Allemaal leuk en aardig, maar humanoide bewegingen blijken nog een grote drempel. En terwijl de ene helft van de onderzoekers zich op het spel, de perceptie van de bal en de rest van het veld richten, is er ook een onderzoeksrichting die zich bezig houdt met het creëren van realistische menselijke bewegingen in robots. Onderzoekers en technici die zich hierin specialiseren hebben ondertussen een wat minder prozaische vorm van menselijke beweging gekozen om zich op te richten: dans.

Die keuze ligt erg voor de hand, dans is een van de meest fundamenteel menselijke uitingsvormen en het is voor een tak van sport die zich bezighoudt met het zo goed mogelijk nabootsen van menselijk gedrag een mooie usecase. Wie immers een dansende robot bouwt moet ook snel een wandelende, rennende of voetballende robot kunnen maken. De recente ontwikkelingen in robotdans (niet te verwarren met de robotdans) zijn vrij spectaculair. Een bekend voorbeeld is dat van Sony’s dansende robots. Deze humanoide robots staan voorlopig nog wat vast op de beentjes, maar ze hebben de ‘groove’ zeker wel, of wat er in Japan voor doorgaat. De HRP-2 robot van Tsukuba (inderdaad, ook uit Japan) beweegt alweer wat vrijer, hoewel hij nog aan draadjes vastzit. En de Terminator-achtige robot van Sarcos lijkt ook levensecht te bewegen. Het is geen Nurejev, maar op Mysteryland zullen heel wat meer houterige types rondgelopen hebben. De dansrobots hoeven natuurlijk niet per se humanoide te zijn: zo hebben we een paaldansende robot en een stel insectoide robots die met menselijke dansers in een voorstelling terecht zijn gekomen. De technische en wetenschappelijke mogelijkheden liggen open en er valt nog een hoop te verbeteren.