De Koran

Door zich in de inhoud van schoolboeken over het Palestijns-Israëlisch conflict te mengen, maken partijen als de ChristenUnie zich schuldig aan zionistisch revisionisme, meent Jaap Bosma.

De jonge Amos Oz vroeg, onder het wachtlopen tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog van 1948, aan een vriend of hij ooit een van die Arabische ‘moordenaars’ had doodgeschoten, die hun Joodse dorp bedreigden. Zijn vriend antwoordde:

‘Moordenaars? Wat verwacht je anders van ze? Vanuit hun gezichtspunt zijn wij buitenaardse wezens die hier geland zijn en hun grondgebied zijn binnengevallen. Stukje bij beetje hebben we het veroverd, en terwijl we hun verzekerden dat we hier eigenlijk gekomen waren om ze te overladen met heerlijkheden, om ze te bevrijden van achterlijkheid, onwetendheid en onderdrukking, hebben we ze sluw nog meer grond ontfutseld. Wat dacht je? Dat ze ons zouden bedanken voor onze weldaden? Dat ze ons tegemoet zouden komen met tamboerijnen? Dat ze ons respectvol de sleutels van het hele land zouden overhandigen, uitsluitend omdat onze voorouders hier gewoond hebben? Is het een wonder dat ze de wapens tegen ons hebben opgenomen? En nu wij hen verpletterend verslagen hebben en er sindsdien honderdduizenden in vluchtelingenkampen wonen, verwacht je nu soms dat ze delen in onze vreugde en ons het allerbeste wensen?’