De nieuwe Israëlische president Reuven Rivlin wordt aangevallen op sociale media, omdat hij een lans breekt voor meer tolerantie tegenover de Israëlische 'Arabieren'. Rivlin maakte tijdens een conferentie over tolerantie, vorige maand, de opmerking dat Israël 'een zieke maatschappij is die om behandeling vraagt'. Bij de opening van het parlementaire jaar deed hij een beroep op de afgevaardigden om te breken met xenofobe retoriek. En eind oktober was hij in de plaats Kfar Qassem, bij de herdenking van de slachtpartij van 1956, een zwarte bladzijde uit de Israëlische geschiedenis die altijd een beetje wordt weggemoffeld. Bij het begin van de Suez-oorlog van '56 werd van het ene op het andere moment een uitgaansverbod voor Israëlische Palestijnen afgekondigd. En in Kfar Qassem werden die dag 46 mensen, de helft vrouwen en kinderen, die terugkeerden van werk op het land en niet van het uitgaansverbod konden hebben gehoord, neergemaaid door overijverige leden van grenspolitie-eenheden die voor die moordpartij later vrijwel niet zijn bestraft.
De Knesset, het Israëlische parlement, heeft dinsdag met 63 van de 119 stemmen (1 lid was afwezig) Reuven Rivlin tot president gekozen als opvolger van Shimon Peres. Op 24 juli wordt hij geïnstalleerd.
Rivlin (74) is advocaat, lid van de Likud-partij en oud-voorzitter van de Knesset. Hij heeft een aantal interessante kenmerken:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.