Ik haat advertenties omdat ze niet begrijpen wie ik werkelijk ben

Ik ben zo voor advertenties. Mijn leven zou verschralen met een ‘nee-nee’-sticker op de deur. Ik ben verslaafd aan reclamefolders. Heerlijk dat gevoel van schaarste dat van de pagina’s spat, maar waar je niet aan toegeeft. Reclame die ik kan weerstaan, geeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost. Dus mag dat ook best digitaal. Alleen verwacht ik daar wel wat intelligentere verleidingen. En dat moet, met alle metrieken die van mij worden bijgehouden, toch geen enkel probleem zijn. Gek genoeg is het dat wel. Hoe moeilijk is het nu om mij een boek voor te stellen over 1) journalistiek, 2) moderne geschiedenis, 3) internet of 4) opvoeden (Bol.com)? Hoe lastig kan het zijn om mij een broek aan te smeren (Zalando)? Apple-toebehoren? De nieuwste iPhone voor een stevige korting (ik heb een iPhone, surf met Safari)? Kaarten voor concerten (Spotify) of krantenabonnement (6000 feeds)? Ik wacht. Het zijn logische aanbiedingen op basis van informatie die elke site moeiteloos kan bijhouden. Je kan je kwaad maken over wat sites allemaal van je bijhouden, kwader word ik van het resultaat waar die enorme data-opslag toe leidt. De aangeboden waar passen zonder uitzondering bij de onderwerpen in mijn inbox, mijn tweets van de afgelopen 24 uur, mijn blogs bij WordPress of mijn vrienden op Facebook. Probleem: de aangeboden waar past niet bij mij. Ik heb er geen kak aan. Ik heb dus geen hekel aan advertenties als ik surf, ik word moedeloos van de slechte advertenties als ik surf. Die ergernis komt omdat ik geen advertenties krijg waar ik wat aan heb, maar advertenties krijg die zijn gebaseerd op mijn surfgedrag. En daartussen – tussen wat ik op internet doe en wie ik ben, zit een diepe, diepe kloof. En daarom heb ik eigenlijk een hele grote diepe hekel aan advertenties. Ze zijn zo dom, zo ongericht, zo niet geïnteresseerd in wie ik werkelijk ben.

Door: Foto: tgraham (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Snijden in de staats-TV

, door

COLUMN - Waarin Klokwerk stelt dat bezuinigen op de publieke omroep wellicht simpeler is dan vermoed.

Honderd miljoen extra bezuinigen op de publieke omroep, hoe pak je dat aan?

Martijn van Dam komt met een oud PvdA-plan. Hij is erachter gekomen dat kabelaars 70% winstmarge maken op onze internetabonnementen. Een typisch stukje marktfalen natuurlijk. Maar aangezien deze aanbieders winst maken met zogenaamde ‘gratis’ content, mogen ze van Van Dam ook meebetalen voor die content. En dus meebetalen aan de publieke omroep.

Prima, maar helaas is er geen enkele garantie dat de kabelaars de extra kosten niet doodleuk gaan doorberekenen aan de consument in plaats van vrijwillig af te zien van een deel van de winst. Bovendien, helemaal eerlijk is het niet. Publieke omroepen zijn immers niet de enigen die gratis content bieden.

De VVD op haar beurt vindt daarom dat de bezuinigingen maar met meer reclame moeten worden gefinancierd. We mixen die reclames voortaan lekker door de programma’s heen, en we hebben ‘gratis’ TV. Nu ja, niet echt gratis natuurlijk: u betaalt in dit scenario domweg voor de publieke omroep via de zak chips op uw schoot. Maar dat is tenminste niet via de belastingen of via uw internetabonnement, ziet u. En dus noemt de VVD het gratis.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Toffe/enge Evian-reclame

, door

Deze nieuwe reclame van Evian, dat bronwatermerk met die hele hippe flessen, heeft al ruim 12,5 miljoen views gekregen op Youtube. Ogenschijnlijk omdat-ie zo onwaarschijnlijk tof is. Of gewoon creepy? Met die geanimeerde babygezichtjes…

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-11-2022

Campagne belastingontwijking Oikos: The making of

, door

INTERVIEW - ‘Yeahh! We gaan belasting betalen!’ en een lachende man op de achterbank van een limousine: deze ongebruikelijke campagne van Oikos is de afgelopen weken al enkele malen opgedoken in de media. Wat is het verhaal hierachter? Vice Versa sprak met de makers: Rogier van der Weijden, Communicatie & PR bij Oikos, en het creatieve team Judith Madigan en Mark van Luyk van BrandOutLoud.

NRC Media heeft de derde editie van de NRC Charity Awards ingezet, waar een record van 240 goede doelen zich voor hebben ingeschreven. De vakjury heeft inmiddels een selectie van 24 campagnes gemaakt voor de vakjuryprijs. De campagne van Oikos en BrandOutLoud is één van de genomineerden.

Het doel van de campagne van Oikos is het aan de kaak stellen van belastingontwijking door grote multinationals. Voor burgers is het de normaalste zaak van de wereld om de blauwe enveloppe te ontvangen, maar onder grote multinationals lijkt een andere norm te leven. ‘Ontwikkelingslanden lopen jaarlijks minstens 460 miljoen euro aan belastinginkomsten mis via brievenbusmaatschappijen in Nederland’, blijkt uit het rapport De Nederlandse Route, Hoe arme landen inkomsten mislopen via belastinglek Nederland (pdf) van Oxfam Novib. Dit rapport kwam tot stand op basis van onderzoek van Oikos en SOMO. Oikos heeft de uitkomst van dit onderzoek aangegrepen voor de campagne, waarbij mensen online bedrijven kunnen aansporen tot het eerlijk betalen van belasting. Op de site van Oikos kun je rechtstreeks berichten sturen naar multinationals.

In het gesprek met de drie makers wordt al snel duidelijk dat er een creatieve kruisbestuiving heeft plaatsgevonden. Madigan en van Luyk praten vol enthousiasme over het onderwerp belastingontwijking, terwijl Van der Weijden uitweidt over het creatieve proces. Het wordt een prettig chaotisch gesprek met haperende internetverbindingen (‘Wacht even, dan zet ik even de deur open, dan is de verbinding beter!’) en een hoop energie. ‘We hebben echt kunnen knallen, de samenwerking was een perfecte match.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Gaap | Goed Volk

, door

Een keurig bebaarde krullenbol kijkt mij aan vanaf de stationsposter. Vriendelijke gelaatsuitdrukking. Donkere, stijlvolle winterjas. Overduidelijk een ruimdenkend, beschaafd jongmens. ‘Goed Volk schreeuwt niet’, lees ik in het Volkskrant-lettertype.

Behalve niet schreeuwen schijnt goed volk tegen een grapje te kunnen, niet snel bang te zijn, altijd meer te willen weten, een open geest te hebben, benieuwd te blijven, etc.

Goed volk. Dat zeg je tegen de hond van de buren als ie begint te blaffen. In de hoop dat ie je niet in de kloten bijt. Er is een cartoon van Kamagurka waarin een man voor een herberg staat. De herberg heet ‘In Den Stinkende Roede’. Ter hoogte van het kruis van de man heeft Kama stankwalmpjes getekend. ‘Goed volk’, roept de man naar binnen. Goed volk zeg je om aan te geven dat je geen kwaad in de zin hebt. De Volkskrant echter gebruikt goed volk om een schifting te maken. Tussen mensen die deugen en mensen die niet deugen. Dubieus.

Enemy of the State

, door

Het zal je maar gebeuren: je zit rustig te wachten tot je het vliegtuig kunt boarden, als je in de vertrekhal wordt aangeduid als gezocht door de politie. Geen paniek, het is slechts een reclame voor Nivea deodorant.

Via VanderLubben.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Afschrijvingen | Negatieve reclame

, door

COLUMN - Waarom zien we eigenlijk niet veel meer negatieve reclame?

Het gaat lekker met die campagne van Wakker Dier tegen de plofkip. Vanaf 1 januari worden radio, TV, krant, social media bestookt met als doel Albert Heijn en Jumbo de plofkip te doen vervangen door kip met minimaal één ‘Beter Leven’-ster, net zoals McDonald’s en Johma dat al gaan doen. Het is Wakker Dier’s grootste campagne ooit, en de oorlogskas schijnt bomvol te zitten, dus het zou moeten lukken. Het woord ‘plofkip’ is in ieder geval definitief toegetreden tot ons vocabulaire.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom er niet veel meer negatieve reclames zijn in Nederland. En dan bedoel ik reclames waarin de feitelijk negatieve kanten van een product worden belicht door een concurrent of door een ideële organisatie, zoals Wakker Dier. Zouden we als consument niet veel betere keuzes maken?

Wat Wakker Dier doet, mag gewoon. In 2010 bepaalde de Reclame Code Commissie nog dat Wakker Dier over de kiloknallers van C1000 op de radio mocht zeggen: ‘geen stro, geen daglicht, geen ruimte, geen fratsen.’ De kritiek van Wakker Dier was feitelijk voldoende onderbouwd. Ook andere klachten werden afgewezen, omdat de boodschap van Wakker Dier gewoon klopte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Reclame? Nee, bedankt

, door

COLUMN - Eind november maakte ik met een groep vrienden een eerste set afspraken over hoe we willen eten, en waar we onze kleding willen kopen. Afgelopen zondag zijn we weer bij elkaar gekomen om onder meer reclame en digitale activiteiten te bespreken.

Wat bleek? Deze onderwerpen zijn een stuk moeilijker om heel concrete afspraken over te maken dan eten en kleding. Toch hebben we een aantal nieuwe stappen op papier gekregen.

Met het spits afgebeten en een goede portie enthousiasme gingen we vorige week verder met nieuwe afspraken. Veel van onze thema’s zijn gerelateerd aan duurzaam leven, met oog voor ecologische houdbaarheid, maar ons project is breder dan dat. ‘Je losmaken van passief consumentisme,’ zoals ik eerder ons doel omschreef, betekent ook dat je je bewust wordt van de greep die je maatschappelijke context op je heeft.

Daarom stond reclame op ons lijstje. Reclame klinkt misschien als een futiel onderwerp – als je die reclame niet wilt zien, dan kijk je er toch niet naar? Reclames en advertenties zijn echter een zeer agressief en hardnekkig symptoom van het soort samenleving waarin we terecht zijn gekomen. Waar je ook gaat, je wordt geconfronteerd met de boodschap: koop. Koop! KOOP!!!

Waan van de dag

NRA gebruikt kinderen Obama in reclames

, door

De lobbygroep neemt daarmee een groot risico, want het is over het algemeen not done om de kinderen van de president bij politiek te betrekken. En de organisatie gokt er natuurlijk op dat de gemiddelde Amerikaan niet doorheeft dat het een valse vergelijking is.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende