Gaan we "nuchter" discussiëren over onderzoek naar IQ-verschillen tussen groepen of 'rassen'? Nee, we moeten juist nuchter discussiëren over de bedoelingen van wetenschappers, over racistische ideeën in en ethische grenzen aan wetenschap. “Even with the best of intentions, ignorance stands impotent when faced with problems that need to be solved, while knowledge, given the will, can lead to solutions.” Aan de hand van dit citaat van Arthur Jensen pleit VU-wetenschapper Jan te Nijenhuis op TPO voor een "nuchtere” discussie over IQ-verschillen tussen groepen en de genetische oorsprong daarvan. Hij heeft de media alvast mee, die met hun serieuze vragen naar de wetenschappelijke stand van zaken legitimiteit geven aan onderzoek naar de vermeende inferioriteit en superioriteit van groepen. Minder kinderen Laten we het dan, in navolging van Jensen, eens hebben over de “solutions” die enkele wetenschappers in dit vakgebied hebben bedacht. OK, vertel, als we aannemen dat er een verband is tussen IQ en ‘ras’, hoe zien ze dan de volgende stap? Jensen, prominent IQ-wetenschapper, heeft daarover namelijk ook een boel interessante dingen gezegd, bijvoorbeeld in dit interview uit 1992 in American Renaissance – dat white supremacist-tijdschrift onder redactie van Jared Taylor.
Vicki Momberg uit Johannesburg moet twee jaar brommen vanwege een racistische tirade.
Momberg maakte zwarte agenten herhaaldelijk uit voor incompetente ‘kaffers’ nadat deze assistentie trachtten te verlenen vanwege een autodiefstal.
De vrouw kreeg drie jaar gevangenisstraf opgelegd, waarvan één jaar voorwaardelijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - Waar komt de huidige obsessie in kringen van de alt-right/alt-light met ‘cultuurmarxisme’ toch vandaan? En waarom lijken types die zich aftobben over de nefaste invloed ervan op de Westerse beschaving, steevast óók wakker te liggen over de invloed van het feminisme en de teloorgang van masculiniteit onder blanke mannen enerzijds, en de instroom van honderdduizenden viriele, jonge, gekleurde mannen anderzijds?
In een hilarische video, gewijd aan de Zweedse bodybuilder, zelfverklaarde ‘profeet van Odin’ en populaire neonazi youtuber ‘The Golden One’ ontmantelt Natalie Parrot (aka ContraPoints) hoe dergelijke racistische en seksistische reflexen samenhangen, en legt terloops bloot hoezeer dit wit-supremacistische gedachtegoed doorsijpelt op rechts.
Want die Arische wannabe-viking hierboven staat beslist niet op zichzelf.
Onlangs verscheen Levenslust en Doodsdrift van Sid Lukkassen, die wel een van de intellectuele ideologen van de Nederlandse alt-right genoemd mag worden. Ook Lukassen tobt zich alle dagen af over de nefaste invloed van het cultuurmarxisme, en waarom mannen niet langer ‘echte mannen’ en vrouwen niet langer ‘echte vrouwen’ zijn.
Onze ‘seksmarxist’, zoals NRC-recensent Sjoerd de Jong hem onlangs betitelde, lijkt nogal onzeker over zijn eigen viriliteit, en in plaats bij zichzelf te rade te gaan waarom hij zo weinig seksueel succes bij de vrouwen heeft, geeft hij allerlei verborgen krachten als ‘feminisme’ en ‘marxisme’ de schuld.
Politie en Justitie zaaien twijfel over de neutraliteit en objectiviteit die we van deze instanties in een rechtsstaat mogen verwachten:
Als je dit in korte tijd langs ziet komen, is het dan vreemd dat een Rotterdamse agente die haar hoofddoek wil blijven dragen het argument van de korpsleiding aanvecht die de hoofddoek verbiedt omdat ze ‘neutraal’ moet zijn?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Een jaar undercover bij alt-right.
HT Lethe
RECENSIE - Waarom beslist de toevallige plek waar we geboren zijn zo definitief waar we recht op hebben? Een nieuw boek over het koloniale verleden van het westen en de hedendaagse consequenties daarvan.
Achille Mbembe (1957) is een politiek filosoof uit Kameroen. Hij is opgeleid aan de Sorbonne en nu als docent geschiedenis en filosofie werkzaam in Zuid-Afrika en de Verenigde Staten. Zijn boek Kritiek van de zwarte rede is een bijdrage aan het debat over racisme, slavernij en het koloniale verleden van westerse landen. Mbembe plaatst zichzelf in de traditie van Frantz Fanon, wiens Verworpenen der aarde in de jaren zestig en zeventig populair was in de Derde Wereldbeweging. Mbembes boek werd twee jaar geleden wisselend ontvangen. Hij schreef ‘een pijnlijk precieze deconstructie van het rassenbesef’ volgens Peter Vermaas in de NRC. Carel Peeters in VN geloofde niet in zijn oproep tot verzoening: ‘hij stort bakken onverzoenlijk verwijt uit over Europa’.
Een politiek van vijandschap is het nieuwste boek van Mbembe. Nu verbindt hij het oorspronkelijke geweld van de koloniale machten aan actuele conflicten in de westerse samenleving, het terrorisme en de migratiecrisis.
Wij en zij
De kerngedachte in Mbembes filosofie betreft de wegkwijnende universaliteit van waarden, normen, onderling respect. Politiek ontaardt in wat de omstreden Duitse filosoof Carl Schmitt zag als eerste opgave: het onderscheid tussen ons en onze tegenstanders. Scheiding en afscheiding tussen de eigen groep, de -superieure- soortgelijken, en de anderen, de vijanden ‘die het op ons gemunt hebben’ zien we in de geschiedenis van het kolonialisme evenzeer als in die van het fascisme en nazisme. Met de concentratie- en vernietigingskampen als uiterste consequentie. Afstanden tussen groepen werden gemaximaliseerd om de onverschilligheid ten aanzien van het geweld en de onderdrukking door de veroveraars, de bezetters en de dictaturen te bevorderen.
COLUMN - We trappen de week af met een gastbijdrage: een column van Liza Leistra.
Op een verjaardag van mijn vader, kort na de eeuwwisseling, waren wat vrienden aanwezig die net als hijzelf Nederland nog volkomen wit hebben gekend. De generatie 1920 en daar omtrent. Mensen die tijdens een sporadisch bezoek aan Amsterdam niet konden wennen aan zoveel zwart om hen heen. Het waren geen racisten, maar toch ontsproten bij tijd en wijle de meest vreemde gedachten en uitlatingen aan hun brein.
Mijn vader was een belezen mens, doctorandus sociale geografie, bereisd en verre van bekrompen. Toch maakte hij zich druk over de houdbaarheid van lange blonde Friezinnen, het type vrouw dat hij het liefste zag. Hij gruwde van het idee, dat de Nederlandse bevolking ooit wellicht volledig mokkakleurig zou worden. Een kleur die hij overigens zelf behoorlijk benaderde, omdat hij zoveel in de tuin werkte.
Als jongeman, toen zijn haar nog zwart was, werd hij vaak aangezien voor Zuid-Europees, wat hij zelf verklaarde als de invloed van de Spaanse overheersing. Hij trouwde ooit met zo’n Friezin en maakte er van mij daarom ook een. Van mij mocht zijn toekomstangst direct gerealiseerd worden, want net als mijn moeder viel ik ook op donkerkleurig schoon.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Joshua Livestro, rechts oppergoeroe, is het zat:
hou op met het verspreiden van paranoïde samenzweringsverhalen, extreme ondergangsfantasieën en idiote racistische theorieën. De rechtse tent is breed, maar wie zich niet aan die basiseis kan houden, hoort er niet in thuis.
Elitair Rechts lijkt nu toch eens een keer de lijn te trekken. Een toch wel opmerkelijk verhaal in de Volkskrant.
400 jaar kolonialisme heeft sporen nagelaten in onze huidige samenleving. Toch blijven veel Nederlanders ontkennen. Hoe komen we verder? In de lezingenserie ‘Duister verleden’ een bijdrage van cultureel antropoloog prof. dr. Gloria Wekker.
Een zwarte mannelijke universiteitshoogleraar verzorgt met zijn witte mannelijke assistent onderzoeker in opleiding een cursus. In het evaluatieverslag worden de rollen omgedraaid: veel studenten nemen aan dat de witte wetenschapper de universiteitshoogleraar is. Het is een van de voorbeelden die volgens cultureel antropoloog prof. dr. Gloria Wekker (UU) laat zien dat ras nog steeds een belangrijke basis van ongelijkheid is. De oorzaken daarvan moeten we zoeken in 400 jaar imperialisme en kolonialisme.
“Ras bestaat niet, maar racisme wel.” Het is de wrange erfenis van ons koloniaal verleden. Een raciale fictie, in het leven geroepen om een Westers imperialistisch systeem van ongelijkheid te legitimeren dat 400 jaar lang bestond. Maar wie tegenwoordig naar de Nederlandse samenleving kijkt, moet toegeven dat racisme nog steeds aan de orde van de dag is. Hoewel het kolonialisme formeel voorbij is, leeft de onderliggende logica dus nog steeds voort. Hoe kan dit? Volgens Gloria Wekker heeft Nederland in al die jaren een cultureel archief opgebouwd: een verzameling historisch bepaalde ideeën, houdingen en gevoelens tegenover mensen van kleur. Geen fysiek archief dus, maar een die tussen onze oren zit, en waar we nog steeds uit putten als we het over etnische minderheden hebben.
Er is een boek verschenen van een zwarte mevrouw die witte mensen trolt met hun white privilege. Mensen winden zich daarover op. Ze vinden het hypocriet dat ze collectief op hun huidskleur worden aangesproken door iemand die daarmee het punt wil maken dat het niet leuk is om op je huidskleur aangesproken te worden. Een enkele witneus proeft alvast het woord ‘racisme’ op de tong met het oogmerk zichzelf tot benadeelde partij te benoemen.
Maar waarom zou hypocrisie een white privilege moeten wezen? Zwarte mensen hebben ook recht op hypocrisie. En op racisme, als we dan toch de minder fraaie menselijke eigenschappen aan het redistribueren zijn. Mensen zullen altijd wel manieren vinden om elkaar in hokjes in te delen en vervolgens uit te leggen waarom hun eigen hokje meer deugt dan het andere. De aard van het hokje is het teken des tijds.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
