Deze week geeft Klokwerk alle onderhandelaars over de Cito-toets een advies voor een vervolgopleiding. Wat zou het toch mooi zijn als we aan een simpel cijfer konden zien of een school goed of slecht presteert. Dan konden we namelijk rustig de vrije markt zijn werk laten doen en werd het vanzelf beter in onderwijsland. Want welke ouder kiest nu voor een slechte school? Dat is ongeveer het idee van de VVD achter het openbaar maken van de Cito-score. Er is echter een fundamenteel probleem: de Cito-toets meet niet de prestaties van de school, maar die van de leerling. En dat zijn twee heel verschillende zaken. De Cito-toets meet het niveau van de leerlingen vlak voor het kiezen van een vervolgopleiding, om bij die keuze te helpen. Maar dit betekent niet dat de school met een beestachtig hoog gemiddelde Cito-score ook goed onderwijs geeft. Aanleg en sociale omgeving bepalen immers ook de score. Het kan dus zelfs gebeuren dat kinderen goed presteren ondanks de school, in plaats van dankzij. De VVD wil de Cito-toets dus gebruiken voor iets waarvoor hij niet bedoeld en ook ongeschikt is. Dit zien de meeste andere partijen ook, en daarom krijgt de VVD voor dit plan zelfs het aan de marktidealen verslaafde D66 niet mee. Alleen PvdA, CDA en PVV willen onderhandelen over dit onderwerp. En die hebben allemaal zo hun wensen.
Waar politieke initiatieven niet langer vallen te onderscheiden van satire, verwordt volksvertegenwoordiging tot een farce.
Uit ‘Ajuinen en Look’ van Thomas van Luyn en Mike Boddé.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
OPINIE - ‘Wat zou het mooi zijn, een Nederland zonder moskeeën,’ is op de site mosknee.nl te lezen. De site, die afgelopen vrijdag gelanceerd werd, is een initiatief van de Partij Voor de Vrijheid.
Elke partij en elk individu heeft het recht bezwaar te maken tegen bouwplannen in en van gemeentes. Daar zijn procedures voor. Die kunnen gevolgd worden en het resultaat kan zijn dat de bouwplannen van de baan zijn, ze gewijzigd worden of gewoon gerealiseerd worden zoals oorspronkelijk bedacht.
Iedereen heeft dus de vrijheid te protesteren tegen bouwplannen. Er is ook niets tegen een website die ondersteuning geeft aan mensen om hun protesten conform de procedures vorm te geven. De vrijheid een website te initiëren door een politieke partij past ook in ons democratisch systeem. Ook als het gaat om het protest te kanaliseren tegen moskeebouw. De Partij Voor de Vrijheid (PVV) staat niet alleen in het vorm geven van protest tegen een religie, in dit geval de islam. Was het niet D66 dat onlangs in het nieuws kwam als partij van christen-pesters? De zondagsluiting, de uitsluiting van de koningin van de formatie? De christelijke partijen waren niet blij met D66.
Ik heb ook geen bezwaar tegen het principe van de website. Het is het verworven recht binnen een democratie je protest te uiten en te kanaliseren.
ACHTERGROND - Zorgbestuurders stapten eerder dit jaar naar de rechter vanwege het aan banden leggen van de topinkomens in de publieke sector. Maar de rechter stelde hen in het ongelijk. Clara Mens geeft achtergrond bij de ‘graaiende zorgbestuurders.’
Wie er als topfunctionaris in de zorgsector warmpjes bijzit en dan toch durft te klagen bij de rechter over de per 1 januari 2013 in werking getreden Wet normering bezoldiging topfunctionarissen publieke en semipublieke sector (Wnt), loopt uiteraard het risico in de publieke opinie verketterd te worden. Dit artikel beoogt zeker geen sympathie te kweken voor de zorgbestuurders in kwestie. Integendeel. Wat deze bijdrage wel beoogt, is iets te vertellen over de achtergronden van het conflict dat recent voor € 816 aan salaris advocaat en € 575 aan griffierecht (gemeenschapsgeld?) door de voorzieningenrechter werd beslecht.
Commissie-Dijkstal
De discussie over topsalarissen in de publieke en semipublieke sector is niet nieuw. In haar rapport ‘Over dienen en verdienen’ uit april 2004 concludeerde de commissie-Dijkstal dat de salarisstructuur in de publieke sector (in dit geval vooral de ambtenarensector) oorspronkelijk gebaseerd was op de gedachte dat de minister, gezien zijn staatsrechtelijke positie en verantwoordelijkheden, het hoogste salaris behoort te hebben. Vervolgens constateerde zij dat die oorspronkelijke gedachte in de praktijk niet meer verwezenlijkt werd. Diverse topfunctionarissen verdienden aanzienlijk meer dan een minister. Daarbij was de commissie – die overigens breed was samengesteld met naast Dijkstal (VVD) ook Andrée van Es (GroenLinks), Jan Hendrikx (CDA) en Coen Teulings (PvdA) – van mening dat dit onder meer te wijten was aan een salarisachterstand bij ministers. Anders gezegd: het probleem was niet direct dat topfunctionarissen teveel verdienden, ministers verdienden gewoon te weinig. De commissie signaleerde een salarisachterstand van ongeveer 30% ten opzichte van rijksambtenaren. Mede gelet op het feit dat de ministerssalarissen volgens de commissie in internationaal perspectief sober waren, adviseerde zij de achterstand weg te werken, de ministers opslag te geven en aldus het uitgangspunt te herstellen dat het ministerssalaris vertrekpunt is voor het loongebouw van de publieke sector.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dom rechts heeft grote moeite met het gelijk van Theo Maassen
ANALYSE - De stelling was: D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk het waarom, het hoe en het waartoe daarvan. In dit stuk een analyse van de belangrijkste overeenkomsten tussen de drie partijen.
Wie met de stelling komt dat drie partijen moeten gaan samenwerken krijgt zo te merken een hoop kritiek. Hoe durf ik drie zó verschillende partijen op één hoop te gooien! Nu, dat is niet zo vreemd, want ze hebben meer overeenkomsten dan veel mensen kennelijk (willen) denken.
Milieu
De Partij voor de Dieren stelt van zichzelf graag dat zij de enige partij is die staat voor een duurzame economie. Natuurlijk willen ze bij WC-eend alleen maar WC-eend. Milieu-organisaties echter kiezen in hun besprekingen ongeveer net zo vaak GroenLinks als favoriet. Laten we dus niet gaan jijbakken: beide partijen bestaan uit milieugekkies die radicaal kiezen voor de duurzame economie. In plaats van elkaar de maat te nemen kunnen ze wat dat betreft beter samenwerken.
Maar hoe zit het met D66? Die partij wil zich duidelijk minder graag op dit punt profileren. En ze rent zeker niet voor iedere gans die op Schiphol in de weg vliegt naar de interruptiemicrofoon.
OPINIE - De mediastorm over koopkrachtplaatjes en de inkomensafhankelijke zorgpremie werd veroorzaakt door hogeropgeleide mensen die óf in de media werken, óf goede toegang ertoe hebben.
De ophef over de zorgpremie zal nog wel even duren, maar twee jaar geleden werden er ook afspraken gemaakt door het toen nieuwe kabinet CDA-VVD en gedoogpartner PVV. Ook daar moesten sommige mensen inleveren, en kregen anderen er wat bij. Toen werden bepaalde groepen ook buitensporig hard geraakt. Het verschil met nu is dat toen vooral de lage en middeninkomens werden geraakt, en nu de hogere middeninkomens.
Volgens de Volkskrant kwam het toen niet tot een discussie omdat de maatregelen de achterban van VVD-CDA-PVV niet erg raakte, de maatregelen iets beter gespreid waren, men teveel bezig was met de formatie zelf die eindeloos duurde en dat het anti-islamgeluid van de PVV nog teveel op de voorgrond lag.
Het lijkt slechts een deel van het verhaal, want er vallen wel wat gaten in die argumentatie te schieten.
Dat het de achterban van de regeringspartijen niet raakt, wil bijvoorbeeld nog niet zeggen dat er geen ophef over kan ontstaan. En of het de achterban van de PVV niet raakte, waag ik te betwijfelen. Maar er zijn nog twee factoren die in het stuk niet genoemd worden, die volgens mij wel van belang zijn.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
NIEUWS - Ruud Lubbers was informateur tijdens de formatie van 2010. In Buitenhof vertelde hij dit weekend dat hij na het afhaken van Ab Klink en Ernst Hirsch Ballin liever naar een alternatief kabinet zónder gedoogsteun van de PVV had gezocht, maar dat Maxime Verhagen (op dat moment plaatsvervangend partijleider) dat uitsloot.