GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Arjen de Wolff met een artikel dat eerder verscheen op zijn eigen website. Arjen werkte voor het National Democratic Institute for International Affairs in onder andere Azerbeidzjan. Lang rekende vooral de Westerse wereld op dictatoriale regimes in de Arabische wereld, feitelijk relieken - pionnen - uit de Koude Oorlog. Een nieuwe rechtvaardiging voor hun onderdrukking van hun volkeren vonden de Mubaraks, Ben Ali's en Assad's na 1991 in hun rol als buffer tussen het Westen en moslimfundamentalisme. Nu pas blijkt hoezeer Westerse regeringen zich zand in de ogen lieten strooien. Er werd door hen nooit echt geïnvesteerd in democratische oppositiegroepen, en daarvan plukt men nu de zure vruchten: van beïnvloeding kan geen sprake zijn, men kan slechts hopen dat er geen nieuwe Irans opstaan.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
[dit is een upgrade van de Waanlink van 14.41]
Wall Street sluit erg laag vanwege Egypte [23.47] | Nederlandse TV faalt in verslaggeving Egypte | Achtergrond: New Yorker zet zijn stuk van april online over Mubarak en ElBarradei | Fox News: revolutie te danken aan president Bush | Vraag is: wat doet het leger? | Mubarak blijft zitten, stuurt zijn regering naar huis [23.28] | Speech komt niet verder dan zwakke beloften: meer werk, meer armoedebestrijding, we gaan door op deze weg alleen dan een beetje meer | Mubarak wil niet van wijken weten – demonstranten zijn plunderaars | Mubarak speelt vermoorde onschuld in speech | Mubarak spreekt [23.17] | Nile Television kondigt toesprak Mubarak aan.. Egyptische tv stelt dat vlammen het Nationaal Museum zijn genaderd. [23.13]| Parlementsvoorzitter kondigt ‘belangrijke boodschap’ aan [23.06] | Geruchten op twitter dat Mubarak is gevlucht met prive jets | Al Jazeera live blijft uitzenden vanuit Egypte |Tanks nemen posities in bij overheidsgebouwen, maar soldaten worden met gejuich begroet |Ook NRC heeft een mooie liveblog |Protesten Egypte breiden zich uit: liveblog Al Jazeera | Interenet afgesloten | Partijkantoor Mubarak staat in brand |
UPDATE 19.40: Ben Ali afgetreden
President Zine al-Abidine Ben Ali van Tunesië heeft in een speech historische hervormingen aangekondigd. Ben Ali speechte voor het eerst in Tunesisch dialect in plaats van ABA (Algemeen Beschaafd Arabisch) en beval de ordetroepen niet te schieten op de demonstranten. Hij beloofde vrije verkiezingen en het recht op het oprichten van politieke partijen en vakbonden. Alle censuur op internet en de media zal worden gestopt en hijzelf treedt af in 2014. De president zei dat hij jaren is misleid ‘door anderen’ op het gebied van politiek en vrijheid. Op de twitters vragen Tunesiërs zich ondertussen af of deze draai van Ben Ali een huichelachtige 2.0 تغيير (Change 2.0) is of echt iets voorstelt? Onder de hashtag #sidibouzid verschijnen er talloze tweets als reactie op de speech die variëren van ongeloof tot voorzichtige blijdschap, Global Voices verzamelde de tweets. Een tweet was in ieder geval heel duidelijk: de gearresteerde blogger kwam direct na de speech vrij en twitterde je suis Libre.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Beste broer, als president van dit land kan ik niet toestaan dat jouw Panamese bedrijven overheidscontracten in Ecuador binnenhalen. Dat is ethisch niet verantwoord.”
“Ja maar, ik heb persoonlijk een paar van je naaste medewerkers omgekocht. Hoe kun je nou doen alsof je van niks wist?”
En toen had Rafael Correa, president van Ecuador, knallende ruzie met zijn broer Fabricio, die eigenaar is van een constructiebedrijf dat al zaken deed met de regering lang voordat Rafael president werd. Fabricio eist nu dan ook een schadevergoeding van 25 miljoen euro. Ook zijn critici zijn nog wel bereid te geloven dat Rafael echt van niks wist, maar in dat geval heeft hij toch foute medewerkers die hij niet onder controle heeft.
Zo zijn er wel meer tekenen dat Rafael Correa binnen een half jaar na zijn herverkiezing grip op het land aan het verliezen is.
Vorig jaar kwam het bijna tot een oorlog met Colombia, dat een FARC-basis net binnen Ecuador bombardeerde. Inmiddels zijn verzoenende besprekingen gaande, maar die werden vorige week op een wel heel ongelukkig moment doorkruist door een Ecuadoraanse rechter die een arrestatiebevel uitvaardigde tegen de chef-staf van Colombia. Daar is van regeringszijde op zijn minst enigzins gebrekkig gecoördineerd.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Twitter ontoegankelijk gemaakt
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.