Laatst hielp ik iemand met het installeren van haar iPad. In het installatiemenu werden ons allerlei voorwaarden over rechten en plichten voorgelegd. Tot mijn verbazing wilde de eigenares van de gloednieuwe iPad werkelijk iedere letter gelezen hebben voordat ze verder klikte. Ik werd er vreselijk ongeduldig van. Van die eindeloze pagina’s met ingewikkelde juridische termen; wie leest dat nou? Ik betrap mezelf erop dat ik een ja-klikker ben geworden. Terms and conditions? “Ach het zal wel.” Klik. Volgens Joran Polak, hoofdredacteur van Security.nl, ben ik niet de enige. “Of mensen nou iets kopen op internet, lid worden van een sociale media site of een nieuwe telefoon activeren, vaak lezen ze de algemene voorwaarden of privacy statements gewoon helemaal niet. Hierdoor komen ze achteraf voor verassingen te staan.” Neem bijvoorbeeld de opslag van locatiegegevens door smartphones.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Een gastbijdrage van Woodrow Harzog, affiliate Junior Scholar at the Center for Internet and Society en Roy H. Park, Fellow and Ph.D. Student, University of North Carolina at Chapel Hill. Het stuk is ook te lezen op het blog van het Stanford Center for Internet and Society.
Privacy settings and other technological controls used to protect privacy have been justifiably criticized a bit lately. Danielle Citron recently blogged at Concurring Opinions about an important new study conducted by Columbia’s Michelle Madejski, Maritza Johnson and Steve Bellovin that found that Facebook’s default privacy settings fail to capture real-world expectations. The United Kingdom Government has recently indicated that browser settings alone cannot be used by Web users to give consent to being tracked online under a new EU law. The Government’s rationale for this decision was that these browser settings were not flexible enough to reflect a user’s true privacy preferences.
The general consensus seems to be that most privacy settings simply aren’t that good at protecting the actual information we consider private in a given context. I think some skepticism regarding privacy controls is warranted, particularly in light of the current technology. However, I’d like to show some support for privacy controls, or, rather, the promise of privacy controls. My hope is that that courts and lawmakers do not completely sour on recognizing privacy controls as a legitimate way to protect an Internet user’s privacy.
Een gastbijdrage van Hans Schnitzler, publicist en filosoof. Het stuk is overgenomen van Netkwesties.
Haar 1048 Facebook-vrienden konden niet voorkomen dat Simone Back, een 42-jarige vrouw uit Engeland, vorig jaar op eerste kerstdag zelfmoord pleegde. Haar bericht dat ze een overdosis slaappillen genomen had, ontlokte bij haar Facebook-vrienden eerder beschimpingen dan mededogen.
Ze had een keuze, en zelfmoord om een relatie vond men geen goede reden. De publieke verontwaardiging in Groot Brittanië was groot. Hoe kon het dat niemand van haar virtuele vriendenschare te hulp was geschoten?
Sommigen woonden om de hoek! En dan het cynisme van al die reacties, onbestaanbaar! Het geval werd breed uitgemeten, zowel in de media als in het publieke debat raakte men er nauwelijks over uitgesproken. Hoe was dit in vredesnaam mogelijk? 1048 vrienden! En dan dit? Hypocrisie of zelfverblinding? Waarschijnlijk een combinatie van beide. Geloofde men werkelijk dat een meer dan duizendkoppig netwerk van vrienden en kennissen garant zou staan voor de redding van de persoon in kwestie? Veronderstelde men echt dat iemand die online en in realtime een dergelijke mededeling doet, offline gered had moeten worden?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is stukje is pure herhaling eigenlijk. Want alles wat ik ruim een jaar geleden schreef, is nog van toepassing. Ook al zijn we weer een evaluatie van het cameratoezicht in Nederland verder, veel wijzer worden we niet. Conclusie vorige keer en nu: Cameratoezicht neemt nog steeds toe, maar onderzoek naar effect ervan is slecht en kan niet eenduidig laten zien dat het werkt.
Paar toevoegingen uit de vierde meting cameratoezicht en de eindevaluatie:
– Bijna eenderde van alle gemeenten heeft cameratoezicht. Alle gemeenten vanaf 150.000 bewoners hebben nu cameratoezicht.
– “In 2005 was nog 26 procent van de gemeenten ervan overtuigd dat cameratoezicht effectiever is dan een ander middel. Dat in in 2009 nog tien procent“. Tien procent! En toch komen er gewoon meer camera’s?
– De onderzoekers constateren zowel dat vrijwel geen van de losse evaluaties fatsoenlijk scoort qua MSMS en dat de uitkomsten wisselen zijn (helpt wel/helpt niet) als “Na ruim tien jaar toepassing van cameratoezicht in de openbare ruimte kan gesteld worden dat de interventie an sich zijn succes bewezen heeft.” (p.18 eindevaluatie).
– Scopecreep is gaande. Daar waar camera’s eerst vooral voor orderverstoring en overlast ingezet worden, komen er vervolgens nog zaken als milieuhandhaving, parkeerbeheer en objectbeveiliging bij.
Ik vraag me af waarom dit soort evaluaties en rapporten überhaupt nog geschreven (en betaald) worden. Niemand leest ze, laat staan er naar handelen.
Een gastbijdrage van Dirk Poot, kandidaat voor de Piratenpartij bij de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen. De bijdrage is ook op zijn site te lezen.
Veel sites juichten vanmorgen dat de centrale opslag van vingerafdrukken van de baan is. Toch lijkt enige scepsis over wat de minister nu echt van plan is op zijn plaats. Enkele kanttekeningen bij de vingerafdrukkenbrief die minister Donner vandaag verstuurde.
Het is goed dat Donner een einde maakt aan de verplichting om vingerafdrukken af te staan voor een identiteitskaart. Op dit gebied stonden Nederland en Letland alleen in Europa. Helaas erkent de minister niet dat Nederland ook als enige veel verder gaat dan de EU-richtlijn die nadrukkelijk slechts over 2 vingerafdrukken spreekt, die bovendien niet centraal opgeslagen mogen worden.
Het is geen goed teken dat ruim een kwart van de tekst een verdediging is van het centraal opslaan van reisdocumenten. Nergens spreekt de minister zich uit tegen de centrale opslag van vingerafdrukken of andere biometrische gegevens. Donner lijkt de biometrische gegevens uiteindelijk gewoon ook centraal te willen gaan vastleggen. Eén van slotconclusies luidt dat de vorming van een centrale reisdocumentenadministratie zijn voornaamste doel blijft.
Het stoppen van de opslag van vingerafdrukken wordt op pagina 5 van de brief uitdrukkelijk als tijdelijke maatregel aangekondigd. De bezwaren die vanuit de samenleving en Europa tegen de opslag van vingerafdrukken worden geuit, spelen in deze brief van de minister geen enkele rol.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Net als miljoenen andere burgerlullen met een TomTom was ook ik onaangenaam verrast met het nieuws dat dit bedrijf de rijgegevens deelt met politie om zo nieuwe lokaties voor flitspalen en snelheidscontroles te bepalen. Ook al is er geen sprake van privacyschending omdat de gegevens geanonimiseerd worden verwerkt, toch voelt het als een vertrouwensbreuk met mijn Vlaams sprekende vriendin die mij moeiteloos door het verkeer van Napels loodst en uit Hollandse Vinex-wijken bevrijdt. Zelfs JOOP-lezers zonder auto voorzagen dat dit nieuws wel eens negatief kon uitpakken voor de marktleider in navigatiesystemen en gaven een heuse beurswaarschuwing af. Niet onterecht want vandaag verlaagde TomTom haar omzetverwachting voor 2011. Hoogtijd voor wat damage control moeten ze gedacht hebben in het TomTom besturingscentrum. Et voilà: nog geen uur geleden ploft er een persoonlijke email van de CEO in mijn inbox met als cruciale passage: “Gisteren is gebleken dat de verkeersinformatie die wij verstrekken ook is gebruikt door de politie om te kijken waar vaak te hard wordt gereden en op die plekken gericht op snelheid te controleren. Wij hebben dit soort gebruik niet voorzien en veel van onze klanten zijn er ook niet gelukkig mee. We zullen daarom bepalingen opnemen in onze licentievoorwaarden om dit type gebruik in de toekomst te voorkomen“. Maar even verderop in de mail zit wellicht toch nog een addertje onder het asfalt als verduidelijkt wordt wat ze wél blijven doen: “We werken samen met wegbeheerders over de hele wereld waarbij we verkeersinformatie inzetten voor het verbeteren van de doorstroming en het veiliger maken van de wegen”. Onder het mom van veiligheid zouden dan alsnog snelheidscontroles gefaciliteerd kunnen worden met het doorverkopen van rijgegevens? Dat is niet (je beleid) omdraaien maar -met een zwoele Vlaamse vrouwenstem- rechts afbuigen…
Tien jaar geleden, toen iedereen nog een eenvoudig mobieltje had, stuurde een collega een mailtje doo: ‘Iedereen blijkt te kunnen zien waar je uithangt, want een website weet precies waar jouw mobiele telefoon zich bevindt. Probeer het maar’. We gingen direct naar een website met een titel die leek op waarwasu.nl en vulden ons mobiele nummer in. De uitkomst: je was bij de hoeren. Ook geestig als je het nummer van je partner had ingevuld.
Het heeft even geduurd, maar nu is dit geen grapje meer van een aanbieder van erotische diensten, maar het is een standaardfunctie op de iPhone. Zowel de iPhone als de iPad blijken locatiegegevens op te slaan, ook als de gebruiker die gegevens heeft uitgezet. De opgeslagen gegevens blijken gemakkelijk voor iedereen uit te lezen. De file wordt niet naar Apple gestuurd, maar toch: je partner kan er met enig technisch vernuft voortaan via je iPhone achter komen waar je uithing.
Bescherming persoonsgegevens
En dus: tijd voor Kamervragen! Afke Schaart en Ard van der Steur, backbenchers van de VVD, stelden vragen aan de minister van Economische Zaken: is het wenselijk dat consumenten een telefoon kopen met deze eigenschap zonder daarvan op de hoogte te zijn? Gaat de minister het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) om advies vragen zodat consumenten voortaan beter een eigen afweging kunnen maken? En moet de overheid nu Apple-producten niet gaan boycotten?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
