Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Prijs | Kwart miljoenste comment
Binnenkort gaat ie gegarandeerd vallen: het kwart miljoenste comment!
En om dit te vieren krijgt u hooggeëerde 250.000ste reaguurder* een prijs. Wie het kwart miljoenste comment op Sargasso reaguurt wordt direct voor de meest existentiële keuze geplaatst die een reaguurder maar kan krijgen: wordt het wijn óf azijn? Ondanks dat de uitvinding van het weblog met haar openbare commentaarvelden het azijnpissen tot volkssport nr 1 heeft verheven zien wij ook dat menig Sargassaal reaguurder daarentegen juist klare wijn schenkt. Wijn met een robuuste afdronk, een ondertoon van ironie, een vleugje zelfspot die in de verte doet denken aan een veld van bosviooltjes en met een immer herkenbare klassiek eikenhouten nasmaak. Of u doet tenminste een verdienstelijke poging oude wijn in zo mooi mogelijke nieuwe zakken te verpakken. En dat dient gevierd te worden!
Dus, reaguur onverdroten voort en de keuze is misschien wel aan u: wordt het Balsamicoazijn of Chateau Mooi? Als de winnaar op geen van beide producten prijs stelt kan hij/zij de prijs doorgeven aan nr 250.001, net zo lang totdat er wijn of azijn geschonken wordt. Proost op de Kunst van het reaguren!
* Sargasso bloggers zijn uitgesloten van deelname.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.