Zunig

Een beetje denkstof voor tijdens de vakantie. Niet bezuinigen, maar kiezen voor innovatie. Het is komkommertijd, dus hebben we het vooral over het weer, een verdwaalde wolf en ander dierennieuws. Maar na de vakantie zal het gesprek van de dag "de bezuinigingen" zijn. De vraag zou alleen niet moeten zijn waarop we gaan bezuinigen, maar of we het überhaupt wel moeten doen.Lessen uit het verleden leren ons namelijk dat het nu erg onverstandig is. Persoonlijk hou ik helemaal niet van een overheid die schuld maakt om haar kosten te kunnen betalen. Ik snap best dat het economisch en fiscaal slim kan zijn om nu geld te investeren en dat het zich dan later dubbel en dwars terugbetaalt, maar er zitten wat teveel onzekerheden in de redenering. Belangrijkste argument tegen grote schuld vind ik echter gewoon het risico dat doorgeschoven wordt naar toekomstige generaties. Maar.... dat wil niet zeggen dat je ten alle tijden schuldenvrij moet blijven. Dit is zo'n moment om even niet de schuldsanering als hoofddoel van het beleid te nemen. Professor Mark Blythe heeft de belangrijkste redenen in een artikel bij Foreign Affairs goed op een rijtje gezet waarom niet. In het belang van de discussie haal ik daar een paar redenen naar voren. Dan kan iedereen daar eens rustig over nadenken tijdens deze hopelijk mooie zomerweken.

Door: Foto: -Mandie- (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.