Binnenhof fotograferen? Eng kijken naar een minister? Wild zwaaien met je armen? Niets kopen in de supermarkt? Doe het niet voor een bewakingscamera. Want voor je het weet sta je met je tronie op internet bij Opsporing Verzocht. Onze concullega's bij Geenstijl merkten gisteren met voor hun ongebruikelijk ingehouden toon terecht op dat het toch wel heel bijzonder was dat er bij Opsporing Verzocht twee mensen op de site stonden die nog niet de wet hadden overtreden. Ze hadden alleen foto's gemaakt van de bewakingscamera's in een Albert Heijn en "gedroegen zich verdacht". Dit is Nederland anno 2008. Verdacht gedrag is voldoende om subject te zijn van een publieke oproep tot opsporing. Een oproep waarin iedereen goed kan zien wat voor een gezicht je hebt. Jammer als je niets kwaads in de zin had, vanaf heden ben je voor mensen die je herkennen een boef. Of misschien wel een terrorist. En geen enkele ophef in de media of de Tweede Kamer. We kunnen ons land dus maar beter omdopen tot "Politiestaat der Nederlanden". Of misschien beter nog: DDR.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
