Populisme is van voorbijgaande aard

Voor echte problemen heeft het populisme geen oplossing. En het populisme zal ook niet echt van invloed zijn op het denken over de multiculturele samenleving, want daar denken Nederlanders al twintig jaar hetzelfde over. Fons van de Vijver verwacht dan ook dat de PVV niet meer dan een eendagsvlieg zal blijken te zijn. Paul Taggart, een politieke wetenschapper uit Sussex, verklaarde onlangs in het NRC dat we ons niet veel zorgen hoeven te maken over het huidige populisme. Het komt wel vaker voor in parlementaire democratieën, en ervaring heeft geleerd dat het ook steeds weer verdwijnt. De basis voor populisme is volgens hem een verstoorde communicatie tussen publiek en politiek. Kiezers herkennen zich niet meer in politici, die als elitair en niet meer als vertegenwoordigers van de kiezers worden gezien. Historisch gezien heeft Taggart het gelijk aan zijn zijde. Ik denk echter dat hij wat luchtigjes doet over de gevolgen van populisme en de verschuivingen in de politieke verhoudingen in Nederland. Want het recente populisme in Nederland zet de verhoudingen tussen groeperingen in Nederland verder op scherp.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Geen SP in Dongen

, door

[qvdd]

Het onderwerp wordt binnen de SP bij voorkeur doodgezwegen. Maar raadslid zijn voor die partij betaalt gewoon echt niet goed. Dat motiveert veel mensen niet om die verantwoordelijkheid aan te gaan. Het kost veel tijd en energie. Daar willen mensen toch iets voor terugzien.

Politicoloog Marcel Boogers van de Universiteit van Tilburg legt uit dat de situatie in Dongen, waar niemand van de SP-lijst in de gemeenteraad plaats wil nemen, symptomatisch is voor de partij. De SP heeft in Dongen nu vier onbemande zetels.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (13): Windmolens in Colmschate-Zuid

, door

Nu er zorgen bestaan over de veiligheid van kernenergie, zou je denken dat iedereen de komst van windmolens met gejuich ontvangt. Maar niets blijkt minder waar. In Colmschate-Zuid in Deventer is een actiegroep opgericht tegen de komst van drie windmolens. Een van de windmolens komt op 400 meter afstand van enkele huizen te staan. De actiegroep heeft al handtekeningen opgehaald, gaat die aan de gemeenteraad aanbieden en de raad toespreken. Bewoners vrezen geluidsoverlast, slechter uitzicht, slagschaduw en waardevermindering van hun huizen.

Bezwaarmogelijkheden

Zal het zin hebben? De actiegroep is er inmiddels achter dat een meerderheid van de gemeenteraad voor de windmolens is. Maar er is hoop, want de PVV heeft Kamervragen gesteld. Jhim van Bemmel wil van minister Verhagen van Economische Zaken weten of hij het ermee eens is dat de bewoners het plan via de media hebben moeten vernemen. Wil de minister er bij de gemeente Deventer op aandringen dat er overleg komt met de bewoners? Zou hij de gemeente willen aansporen de bewoners op de bezwaarprocedures te wijzen?

In de wereld van de detailpolitiek is het uitgangspunt dat de Tweede Kamer alle details van het maatschappelijke leven kan bepalen, en zich dus ook mag bemoeien met de windmolens in Colmschate-Zuid. Daar is natuurlijk geen enkele reden voor, aangezien de Deventer gemeenteraad bevoegd is daar beslissingen over te nemen. Er is dus een volksvertegenwoordiging dichtbij huis waar de boze Deventenaren zich toe kunnen wenden. En wat ze ook al doen. Er is alle reden voor de Tweede Kamer om dit onderwerp te negeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Neem het burgerinitiatief serieus of stop ermee

, door

Dit opiniestuk is geschreven door Stephan Okhuijsen van Sargasso en Stefan Panhuijsen van de Publieke Zaak. Het stuk is aldaar ook te lezen.

Terwijl politici de afgelopen maand druk in de weer waren om de kiezer naar de stembus te krijgen voor de Provinciale Statenverkiezingen kwam het bericht binnen dat het burgerinitiatief ‘Nederland krijgt Nieuwe Energie’, ondanks het binnenhalen van 45.000 handtekeningen, is afgewezen. Teleurstellend, maar vooral weinig verrassend nieuws. Het burgerinitiatief dreigt vanwege politieke procedures namelijk uit te draaien op een fiasco dat de kloof tussen de burger en politiek alleen maar vergroot.

Hoe zit het ook alweer met het burgerinitiatief? Sinds 1 mei 2006 kunnen burgers zelf een agendapunt voor de Tweede Kamer aandragen. De initiatiefnemers van deze wet stelden dat het burgerinitiatief ‘de participatie en betrokkenheid van burgers kan vergroten’ en een ‘brug zou kunnen slaan tussen ideeën die in de samenleving leven en de landelijke politiek’. Niet alle partijen waren gelijk enthousiast. Na een motie van CDA, VVD, CU en SGP werd de oorspronkelijke drempel van 10.000 handtekeningen verhoogd naar 40.000 en mocht het onderwerp twee in plaats van één jaar niet in de Tweede Kamer zijn behandeld. Daarnaast moet er nog aan enkele andere voorwaarden worden voldaan; een burgerinitiatief mag bijvoorbeeld niet over de Grondwet gaan.

Sinds 2006 zijn er tien burgerinitiatieven ingediend, ieder voorzien van minimaal 40.000 handtekeningen. Aan de burger ligt het falen van het burgerinitiatief dus niet, deze blijkt in staat grote groepen medeburgers – bij elkaar opgeteld goed voor bijna tien zetels – te mobiliseren voor maatschappelijke problematiek. Beantwoordt de politiek dit enthousiasme van de burger? Helaas niet, van de tien initiatieven voldeden er slechts drie aan alle procedurele voorwaarden. Wat is het probleem? Willen de verzamelaars van 40.000 handtekeningen allemaal de Grondwet aanpassen? Nee, alle burgerinitiatieven die ‘niet ontvankelijk’ zijn verklaard, voldeden niet aan de voorwaarde dat het voorstel de laatste twee jaar niet in de Tweede Kamer aan de orde is geweest. Een vreemde voorwaarde, zeker als we het meest recente initiatief nader bekijken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rampenprofessor

, door

Een korte gastbijdrage van Bart de Koning, journalist en schrijver.

De Tweede Kamer zal ongetwijfeld nog een onafhankelijk onderzoek eisen naar de mislukte evacuatie in Libië. Hierbij al vast -gratis en voor niets- een aantal conclusies en aanbevelingen die cut and paste in het eindrapport kunnen. Ze zijn afkomstig uit onderzoek dat het Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement (COT) deed naar de strandrellen bij Hoek van Holland. Professor Uri Rosenthal kon in 2009 precies uitleggen wat de politie fout had gedaan en hoe dat beter kon. Je hoeft alleen ‘evenementen’ te vervangen door ‘militaire acties’ en het evaluatierapport over Libië is al klaar. Een paar tips van Uri Rosenthal uit 2009:

“Alertheid Alle betrokken diensten dienen structureel alert te zijn op mogelijke gebeurtenissen voorafgaand, tijdens en na evenementen. Deze structurele alertheid komt tot gelding in het ontwikkelen van adequate scenario’s, en voldoende, serieus te nemen oefening.”

“(..)Daarbij is volledige duidelijkheid over de commandoposities en de specifieke taken en verantwoordelijkheden van commandanten en ondercommandanten cruciaal. Op basis van een vastgesteld functieprofiel moet worden vastgesteld wie in het district de functie van Algemeen Commandant of Operationeel Commandant moet vervullen. In deze structuur moet een expliciete koppeling worden gelegd tussen informatie en operatie.”

“Informatieprotocol Het informatieprotocol voor de verstrekking van informatie vanuit de Regionale Inlichtingen Dienst moet aangescherpt worden. De informatie zal eerder aan meer belanghebbenden moeten worden verstrekt opdat een integrale beslissing kan worden genomen over het al dan niet door laten gaan van het evenement en de daarbij behorende maatregelen. Een mondelinge verstrekking moeten direct worden gevolgd door een schriftelijke verstrekking. Vastgesteld moet worden wanneer en hoe RID informatie gedeeld wordt met de Veiligheidsregio.”
(Edit: en een email aan de MIVD moet meteen gevolgd worden door een telefoontje…)

” Advies Informatie van de Regionale Inlichtingen Dienst en de Regionale Inlichtingen Organisatie over risico’s en dreigingen rond evenementen moet worden voorzien van advies over te treffen maatregelen. (..) Daarbij is het van belang dat een scheiding blijft bestaan tussen informatieverzameling en advisering naar aanleiding van deze informatie.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Centrumplan Utrecht nauwelijks democratisch te sturen’

, door

Na het publiceren van een minidocumentaire en een interview met Vincent van Rossem, is dit een derde gastbijdrage van architect Ad van der Stok over het Utrechtse Centrumplan. Met medewerking van Dimitri Tokmetzis.

Tejo SpitUtrecht verbouwt stilletjes z’n centrum voor enkele miljarden euro’s. Althans, intimi volgen het aandachtig, maar het grote publiek merkt het vooral aan de bouwhekken. Dat was anders in 2002. Bij het referendum over de plannen gaf tweederde van de stad z’n mening over de door politici voorgespiegelde toekomst van het stationsgebied. Sindsdien weet het grote publiek dat er iets gebeurt, maar niet echt wat. Negen jaar later zijn de plannen ingrijpend veranderd en lijken politici het overzicht verloren te zijn. Bovendien lijkt ’t project zich bijna continu onder de radar van de serieuze journalistiek te bewegen, misschien wel omdat het te ingewikkeld is.

Aan dat gebrek aan overzicht poogde ik een eind te maken, door als architect journalistiek te bedrijven en in een minidocumentaire de uit hoeken en gaten tevoorschijn komende informatie op een toegankelijke manier voor het voetlicht te brengen. Dat leidde tot discussie, net als het interview met architectuurhistoricus Vincent van Rossem. Alvorens politici uit te nodigen mee te praten, een tweede interview, met hoogleraar planologie Tejo Spit van de Universiteit Utrecht.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Iedereen geilt op de iPad

, door

De nieuwste iPad ligt morgen in de winkel, maar nu al kan de nieuwste gadget van Apple op veel instemmend gebrom rekenen. Dat freaks en liefhebbers wakker liggen van de nieuwste spulletjes van Steve Jobs is begrijpelijk, want het zijn best mooie, prima werkende apparaatjes. Maar ook journalisten en politici worden zo geil van Apple-spullen dat iedere vorm van kritiek verstomd. En dat kost ons allemaal geld.

In zijn stuk in De Volkskrant van vandaag maakt Peter van Ammelrooy weliswaar een tongue-in-cheek hagiografie over de iPad2, maar kritiek op het apparaat wordt niettemin afgedaan als “gemor”. Het is tekenend voor de perceptie van de producten van Apple bij de pers. Ook de iPod en iPhone konden op dezelfde juichende kritieken rekenen: weer een revolutie van Steve Jobs. De Heiland draagt een coltrui.
Ze zullen er in het hoofdkwartier van Microsoft regelmatig met verbazing naar kijken.

Wordt Microsoft door gebruikers, journalisten en politici verweten dat ze hun softwareproducten zoveel mogelijk afschermen, Apple is nog veel erger. Steve Jobs houdt niet alleen de software, maar ook de hardware dicht. Bovendien bepaalt het bedrijf ook nog welke derde partijen mee mogen doen op het platform van Apple.

Maar waar zijn die politici die het zo kort geleden nog over open standaarden hadden? Die op publieke podia spuugden op de Microsofts en Googles van deze wereld? Die wilden dat gebruikers een vrije keuze hadden in browsers, muziekspelers, en tekstverwerkers? Nou, die spelen met hun iPad of iPhone. Bedrijven, publieke instellingen en overheden besteden miljoenen aan het maken van apps om het klanten makkelijker te maken. Dat het concurrende besturingssysteem Android Apple inmiddels heeft ingehaald in gebruikersaantallen, wordt gemakshalve vergeten. Hoe moet u de nieuwe krant lezen? Op een iPad, inderdaad!

Vorige Volgende