Kunst op Zondag | Picatrix

Nora Mulder is pianiste, improvisator en instrumentenbouwer. Ze is artistiek leider van 7090, een collectief kunstenaars die (muzikale) performance, geluidskunst en installatiekunst maakt. In 2019 kreeg ze voor haar werk de Willem Breuker Prijs. Volgens de jury is Nora Mulder “een echt authentieke, muzikaal erudiete en eigenzinnige musicus, die de term 'mensen-muziek', ooit door Willem Breuker bedacht, ruimschoots eer aan doet.” Mary Oliver is violiste,  hoogleraar aan de Hogeschool voor de Kunsten Amsterdam en maakt deel uit van het wereldvermaarde ICP (Instant Composers Pool), ooit opgericht door pianist Misha Mengelberg (in 2017 overleden), drummer Han Bennink en rietblazer Willem Breuker (ook veel te vroeg overleden in 2010). Greetje Bijma is zangeres, of moeten we ‘stemkunstenares’ zeggen? Lang geleden werkzaam als leerkracht voor kleuters, als improviserend musicus volledig autodidact, en in 1990 de eerste vrouwelijke winnaar van de Boy Edgar Prijs. Gezamenlijk vormen ze Picatrix. In 2017 maakten ze hun debuut op het Le Guess Who? Festival in Utrecht. In januari 2019 kwamen ze twee dagen bij elkaar om in Splendor (wij schreven daar hier over) hun eerste cd op te nemen. Gaat u er even voor zitten en geniet van het bijna drie kwartier durende concert dat in 2017 in Museum Speelklok plaatsvond. https://youtu.be/W4PJGL7sC98 Prettige zondag….

Door: Foto: Schermafbeelding concert Picatrix in Museum Speelklok 2017

Closing Time | Dies irae – Galina Oestvolskaja

, door

Vandaag zou Galina Oestvolskaja 102 geworden zijn, ware het niet dat ze in 2006 op 87-jarige leeftijd overleed. Van deze bijzondere Russische componiste hoort en ziet u ‘Dies irae’(popi vertaald: een heel kwade dag) voor piano, slagwerk en acht contrabassen.

U ziet nu ook waar Matthijs van Nieuwkerk het idee vandaan haalde om een bandje op een steiger te laten spelen. Dat geheel terzijde.

Galina Oestvolskaja is in Nederland bekend geworden dankzij Reinbert de Leeuw (vorig jaar overleden). In 1994 en 1997 maakte Cherry Duyns samen met Reinbert de Leeuw de serie ‘Toonmeesters’, acht korte documentaires over componisten van ‘klassieke muziek uit de 20e eeuw’.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De kritische clips van Lucanet

, door

 

Sinds enkele jaren plaatst pianiste Lucanet filmpjes op YouTube. Haar eerste clip, Bruintje van Gerard Atema, was al eens als dagsluiting te horen en te zien op Sargasso.

In de videoclips laat Lucanet haar pianovoordrachten begeleiden door bewegende beelden. De meeste clips zijn gemaakt in samenwerking met beeldende en/of videokunstenaars. Mooie voorbeelden hiervan zijn: Circus Polka van Stravinsky, RGB-memory, geheugen in kleur, muziek van Simeon ten Holt en Gavotte van Schönberg.

In 2011 was Lucanet bijzonder productief, ze plaatste zeker tien nieuwe muziekclips op YouTube. Opvallend is dat haar clips politieker worden. Naar aanleiding van de protesten tegen de bezuinigingen in de kunstsector maakte ze het schattige clipje Mars der beschaving met muziek van Ludwig van Beethoven. In november verscheen De ogen van Eva met muziek van C.F. Johnson: Cum Bag Rag. Ook deze clip laat zich lezen als protest tegen de maatschappelijke ontwikkeling door de keuze van woorden die op het gezicht van het meisje verschijnen. Op kerstavond kwam Lucanet met Occupy Amsterdam – it’s time to wake up, een video gemaakt op het Beursplein met als achtergrondmuziek een etude van Chopin.

Met deze kritische clips komen we bij een belangrijk omslagpunt in het videowerk van Lucanet: droegen haar clips aanvankelijk consequent de namen van de muziekstukken, in 2011 komt ze vooral met video’s waarbij de titels verwijzen naar belangrijke gebeurtenissen of zaken die haar bezighouden. Ook Koninginnedag, Zelfportret en Spoorbrug zijn voorbeelden van deze nieuwe insteek. Om welke muziek het gaat, dat lijkt op de tweede plaats te komen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time  | The Sophtware Slump, On A Wooden Piano

, door

Eergisteren heb ik 10 euro uitgegeven voor een muziekbestandje. Twaalf euro om precies te zijn, inclusief de tax was dat. En dat voor muziek die ik al had. En dat bestandje was: The Sophtware Slump On A Wooden Piano, door Grandaddy/Jason Lytle. Ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van het Grandaddy album, The Sophtware Slump dus, speelde zanger en componist Jason Lytle die hele plaat in z’n eentje op een houten piano. Dat geeft het geheel een behoorlijk dramatische lading. Met het personage dat op de plaat bezongen wordt, Jed, the Humanoid, loopt het niet goed af, triest. Prachtplaat. De bovenbuurvrouw merkte ook al op dat ik ‘m de hele middag gedraaid had.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Closing Time | Hauschka

, door

Live zie je Hauschka op een podium achter een piano zitten, of twee piano’s, terwijl hij ondertussen andere piano’s op afstand bedient op zo’n manier waardoor het lijkt dat de piano’s uit zichzelf spelen. Of hij stopt voorwerpen in de piano – hout, folie, papier – om geluidseffecten te produceren, met het effect dat je instrumenten hoort die er niet zijn. Het kan wel eens de mooiste ode aan de Abandoned City zijn.

Closing Time | John Kameel Farah

, door

Het klinkt misschien of er een kleine band aan het werk is, maar John Kameel Farah doet het (ook) alleen. Het nummer ‘Uprising’ staat op het album Unfolding en is een ietwat duizelingwekkende mix van piano en breakbeats met elektronische en oosterse invloeden.

https://www.youtube.com/watch?v=c3eN4xwADTI&t=12267s

Closing Time | La Monte Young

, door

In beperking toont zich de meester, dat gezegde is niet van toepassing op La Monte Young, althans niet als je de lengte van z’n opus magnum in ogenschouw neemt: The Well-Tuned Piano duurt tot over de 5 uur. Maar afijn, het is zondag en mensen zijn vrij, dus als er een dag is waarop dit hier gepost kan worden dan is het wel vandaag. Gaat u er maar even voor zitten…

Closing Time | Lubomir Melnyk

, door

Hij geldt als de snelste pianist ter wereld, de Canadese Oekrainer Lubomir Melnyk. Hijzelf noemt zijn techniek continuous music: een speeltechniek gebaseerd op elkaar extreem snel opvolgende notenseries waardoor er veel overtonen en resonanties ontstaan, en de muziek in een soort golvende roes terecht komt.

Erg veel erkenning kreeg hij daarmee nooit: klassiekers vonden zijn speelstijl te apart, en liefhebbers van experimentele muziek vonden het vaak juist te traditioneel klassiek.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende