KORT | Partijen moeten eigen leden niet te serieus nemen

Partijdemocratie doet de echte democratie geen goed. Dat wordt weer eens bevestigd door een onderzoekscommissie van GroenLinks die, na het orgaanfalen van afgelopen jaar, de partij van een nieuw lijstje goede bedoelingen voorziet. Positief: het rapport maakt melding van de ruis tussen fractie en partij. Maar dan lees je dit: 'Wij merkten [...] op dat de verwijdering tussen de Tweede Kamerfractie en de partij mede gevoed is door een verschil van inzicht over de vraag of de partij een "kiezerspartij" dan wel een "ledenpartij" zou moeten zijn.' De gekozen middenweg: 'een kiezersgerichte ledenpartij.' Een hilarisch compromis! Een ander voorbeeld is Kunduz. Mijn veronderstelling was dat fractie en partij het daarover oneens waren. Klopt blijkbaar niet. De missie stond in het partijprogramma, geschreven door een commissie van de partij. Diezelfde partij, die er later nogal over morde. Blijkbaar was de partij GroenLinks het ook hier niet met zichzelf eens. Een eenvoudige oplossing. Geef zo'n partij één verkiezing waar leden voor de kieslijst worden gekozen. Die toekomstige kamerleden schrijven vervolgens het verkiezingsprogramma en zijn tot de volgende verkiezingen inhoudelijk verantwoordelijk. Verantwoording daarover afleggen doen ze niet slechts aan de partij, maar aan alle kiezers.

Door: Foto: Kort - illustratie Sargasso

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.