partijdemocratie Archives

KORT | Partijen moeten eigen leden niet te serieus nemen

Partijdemocratie doet de echte democratie geen goed. Dat wordt weer eens bevestigd door een onderzoekscommissie van GroenLinks die, na het orgaanfalen van afgelopen jaar, de partij van een nieuw lijstje goede bedoelingen voorziet. Positief: het rapport maakt melding van de ruis tussen fractie en partij. Maar dan lees je dit: 'Wij merkten [...] op dat de verwijdering tussen de Tweede Kamerfractie en de partij mede gevoed is door een verschil van inzicht over de vraag of de partij een "kiezerspartij" dan wel een "ledenpartij" zou moeten zijn.' De gekozen middenweg: 'een kiezersgerichte ledenpartij.' Een hilarisch compromis! Een ander voorbeeld is Kunduz. Mijn veronderstelling was dat fractie en partij het daarover oneens waren. Klopt blijkbaar niet. De missie stond in het partijprogramma, geschreven door een commissie van de partij. Diezelfde partij, die er later nogal over morde. Blijkbaar was de partij GroenLinks het ook hier niet met zichzelf eens. Een eenvoudige oplossing. Geef zo'n partij één verkiezing waar leden voor de kieslijst worden gekozen. Die toekomstige kamerleden schrijven vervolgens het verkiezingsprogramma en zijn tot de volgende verkiezingen inhoudelijk verantwoordelijk. Verantwoording daarover afleggen doen ze niet slechts aan de partij, maar aan alle kiezers.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.