Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. Bij de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam heeft een omvallende stapel achterstallige dossiers vanochtend het leven geëist van acht beleidsambtenaren en een koffiejuffrouw. Zij waren allen op slag dood. Meer dan honderd medewerkers werden door de brandweer bevrijd. Vrijwilligers zoeken met behulp van speurhonden naar veertien ambtenaren die vermoedelijk nog onder het papier bedolven liggen. Het ongeluk is waarschijnlijk het gevolg van een jonge, ambitieuze ambtenaar die de gigantische stapel dossiers probeerde 'weg te werken'. "Keesmaat richtte zijn aandacht op de 2167 achterstallige WW-uitkeringen die gemeente nog moet voldoen," aldus Stef Fransen, hoofd van de afdeling uitkeringen, "zonder in te zien dat die stapel het fundament vormde onder de 32.021 uitkeringsaanvragen en de 7231 langlopende projecten voor werkervaringsplekken. Op hun beurt ondersteunden deze stapels de bulk (155.134 stuks) van foutief ingevulde formulieren." De beslissing van Keesmaat om als eerste het 1134e dossier uit de stapel te trekken bleek fataal voor de structurele integriteit van het 'dossiergebouw'. Volgens directeur Visser-Rose is dit voor DWI naast een 'bureaucratische tragedie' vooral ook een leerzame gebeurtenis. "Het leert ons eens te meer dat je achterstanden niet onbesuisd moet wegwerken, maar stapje voor stapje en in de juiste volgorde. Bovendien toont het aan dat ambitie en werklust tot levensgevaarlijke situaties kunnen leiden. We zullen daar in de komende maanden nog meer aandacht aan moeten besteden."
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Wikipedia, de bejubelde en verguisde online encyclopedie, verschijnt op papier in een eenmalige editie van 1000 pagina’s. Het betreft de Duitse versie van de encyclopedie, en redacteuren zullen 50,000 artikelen selecteren voor het werk en deze geschikt maken voor de encyclopedie. Een slordige 50 onderwerpen per pagina dus.
Daarnaast zullen de feiten in de artikelen nogmaals gecheckt worden voordat ze worden ingevoegd. Een deel van de opbrengsten (5%) zal worden teruggegeven aan het wikimediaproject.
Wat opvallend is, is dat welke artikelen worden geplaatst bepaald gaat worden door de populariteit, wat het een encyclopedie maakt van de huidige “zeitgeist”. Een artikeltje over Carla Bruni dus, maar waarschijnlijk niet over de snaartheorie. Vind Wikipedia die artikelen te belangrijk om toe te vertrouwen aan het (statische) papier?
Dit beperkt uiteraard direct de waarde van de encyclopedie, hoewel het natuurlijk wel leuk is om eens een stukje wikipedia in de hand te houden, in plaats van het te moeten lezen van een scherm.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.