Prikkelen

Bijdrage van Karin Spaink. Overgenomen van haar site. Eerder verschenen bij het Parool. Het kabinet wil de bijstand, de Wajong en de sociale werkplaatsen bijeenvegen, met als uitgangspunt dat arbeidsgehandicapten zoveel mogelijk op de reguliere arbeidsmarkt aan de slag moeten. Tegelijkertijd wordt alle hulp aan arbeidsgehandicapten bij het zoeken naar een baan, of ondersteuning teneinde hun werk te kunnen houden, radicaal wegbezuinigd: in totaal moet met de nieuwe regeling met twee miljard euro minder worden uitgevoerd. Zulk beleid gaat ervan uit dat arbeidsgehandicapten niet genoeg hun best doen. Wanneer we ze financieel nu maar voldoende ‘prikkelen’, komt alles goed: we maken thuis blijven zitten gewoon minder aantrekkelijk. De markt zal vervolgens automatisch haar nobele ding doen: door de vergrijzing stijgt de behoefte aan arbeidskrachten in de komende jaren, et voilà: ineens plaats zat voor al die gepast geprikkelde gehandicapten! Wat het kabinet vergeet, is dat alle werkgevers meer willen produceren met minder mensen. Overal stijgt de werkdruk: ook gezonde mensen hebben daar flink last van. Hoe mensen met een arbeidshandicap zich moeten verhouden tot die toenemende werkdruk? Uh… daarover heeft het kabinet niet nagedacht.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Financiële crises

Logo kamerstukken van de dagKort stukje dit keer. Niet zozeer omdat het een opmerkelijk kamerstuk is. Maar het past wel een beetje bij de monetaire crisis in Europa en meer in het algemeen de crisis van de laatste drie jaar, mede veroorzaakt door banken.
MinFin, AFM en DNB maken afspraken over een “tripartiete crisismanagementorgaan”. Joepie denk je dan! Eindelijk gaan ze de crisis en de oorzaak ervan echt te lijf.
Helaas:
Het ministerie van Financiën, de AFM en DNB maken deel uit van het tripartiete crisismanagementorgaan. Het tripartiete crisismanagementorgaan heeft als doelstelling om op basis van de bevoegdheden van de deelnemende partijen adequaat crisismanagement uit te voeren door maatregelen te nemen en af te kondigen en te communiceren met stakeholders in het geval van een (dreigende) instellingsoverschrijdende of anderszins ernstige operationele verstoring van het, voor de Nederlandse maatschappij relevante, betalings- en effectenverkeer met mogelijk ernstige maatschappelijke en/of financiële consequenties ongeacht de oorzaak. Het tripartiete crisismanagementorgaan handelt in het publieke belang.

De crux zit in het enkele woord “operationele”.
Dat betekent eigenlijk alleen maar dat als de bitjes over het geldverkeer niet van de ene naar de andere bank kunnen gaan of een van de banken geen stroom heeft de hoge heren zichzelf in een kantoortje opsluiten.
Dat doen ze niet als er voor honderden miljarden risico genomen wordt (kennelijk geen publiek belang of heeft geen ernstige maatschappelijke of financiële consequenties…) en ook niet als banken hun vertrouwen verspelen en ook niet als banken geen leningen verstrekken aan startende ondernemingen en… etc….

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Controle overheid moet niet bij overheid

De aankondiging van minister Donner (BZK) op Dag van de Persvrijheid om de Wet openbaarheid van bestuur in te perken, kon op een applaus van de aanwezige journalisten rekenen. Onbegrijpelijk, want de wet moet inderdaad op de schop, maar dan wel om andere redenen. De openbaarheid van overheidsinformatie, zoals vastgelegd in de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), dient het vooronderstelde belang van een goede en democratische bestuursvoering. Het recht is vastgelegd in onze Grondwet en openbaarheid dient dan ook het uitgangspunt te zijn.

Afhandeling vaak onzorgvuldig en te laat

De noodzaak van de wet wordt duidelijk uit de gang van zaken rondom het CIOT, de databank met de actuele klantgegevens van internet providers en telefoonaanbieders. Met de Wob in de hand wordt duidelijk dat de praktijk van bevraging door opsporingsdiensten al jaren zorgwekkend is en de wettelijk verplichte rapportages onvolledig waren. Ook de opzet van het internetfilter is gebaat bij openbaarheid, net als de camera’s boven de weg die kentekens scannen en de bedroevend slechte Nederlandse inbreng voor de Europese evaluatie van de bewaarplicht. Bij deze en vele andere onderwerpen heeft de Wob een belangrijke rol gespeeld, ondanks actieve tegenwerking van de overheid. Onnodig uitstel van de beslissing op het verzoek en het onzorgvuldig censureren van documenten zijn beproefde middelen voor obstructie. Bezwaar maken loont bijna altijd.

In 2010 heb ik enkele tientallen verzoeken gedaan. Bij meer dan één derde ervan nam de overheid de beslissing te laat. De overheid kan de beslissing verdagen als zij voor de behandeling van het verzoek meer tijd nodig heeft. Maar zelfs dan is de overheid vier van de tien keer te laat. En als de beslissing te laat is, dan is dat gemiddeld bijna twee weken. Soms is dat uitstel aantoonbaar onnodig. Zo adviseren internet providers de minister een brief van henzelf over een internetfilter openbaar te maken en de staatssecretaris belooft de Eerste Kamer dat ook. Desondanks is voor de beslissing op mijn verzoek maar liefst 2,5 maand nodig. De obstructie hindert een op feiten gebaseerde discussie. Zo had de brief een belangrijke rol kunnen spelen in de discussie die vooraf ging aan een stemming in het Europese parlement over verplichte internetfilters. De overheid hoort zich gewoon aan haar eigen, toch al lange, termijnen te houden. Dan hoef ik ook geen dwangsom te eisen, die ik overigens, via de belasting, toch weer zelf betaal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Databases overheid met persoonsgegevens – 2

Anderhalve week geleden vroeg ik jullie hulp bij het opzoeken van alle databases van de overheid waar persoonsgegevens in staan. De reacties waren al zeer behulpzaam.
Maar nu merk ik dat ik zelf de bottleneck ga worden bij de verwerking. Dus waarom het crowdsourcen niet gewoon doortrekken naar dat stuk?
In google docs heb ik een spreadsheet aangemaakt waarin de gegevens staan. Die kan iedereen bekijken.
Iedereen die een steentje wil bijdragen aan het bewerken moet even een e-mail adres doorgeven aan privacy at sargasso punt nl. We zullen dit mailadres alleen voor de uitnodiging gebruiken, dat beloof ik.

De eerste twee regels van de lijst zijn uitgewerkt om een beeld te geven van hoe het er uit moet komen te zien. Verder heb ik uit de vorige post en reacties al de nodige begrippen en linkjes geplaatst. Leef je uit, maar let wel goed op als je edit. Check of de database niet onder een andere naam reeds is toegevoegd en let vooral op dat je niet dezelfde database gelijktijdig bewerkt met iemand anders (te zien aan de gekleurde randen om de cellen).

De eerste slag gaf al zeker 23 databases. En dan moet meer dan de helft van de gegeven linkjes nog uitgezocht worden. Een goede start voorwaar.
Let er op dat het alleen maar gaat om databases van de overheid (of agentschappen). Dus iets als een AirMiles database of die van de vereniging voor schuldhulpverleningen hoort er niet tussen. Bij twijfel het opmerkingenveld gebruiken.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sterkste schouders?

Twee grafieken, zelfde verhaal.
Variant 1:

Variant 2:

Let op het subtiele verschil in titels. Maar wat is nu het verhaal?

Het eerste grafiek komt, jawel, van DS af. Het wordt gebruikt om duidelijk te maken hoe zwaar de sterkste schouders wel niet belast worden. Echter, het is een wat beperkte visie op de werkelijkheid. Het gaat namelijk alleen over inkomstenbelasting. Als we alle afdrachten in ogenschouw nemen (premies worden bijvoorbeeld niet als “belasting” gezien, maar je bent ze net zo hard kwijt aan het rijk) dan krijg je de tweede variant. Een veel egalere verdeling over de diverse inkomensgroepen.

En in plaats van te kunnen constateren dat de rijkste 10% meer belasting betaalt dan de overige 90% bij elkaar, kan je nu alleen maar zeggen dat ze meer belasting betalen dan de armste 60% van de bevolking. Of dat ze maar drie maal hun aandeel (10%) voor rekening nemen. Dat klinkt toch anders.

Zullen we nog wat meer goochelen met de getallen? Als we het aandeel van de rijkste 10% in de gehele afdracht van de laatste 10 jaar als reeks nemen, krijg je dit:

Weet je wie er van 2002 tot 2007 naast CDA aan het roer zat? VVD. Toen steeg dus het aandeel dat de rijken in de staatsruif gooiden met 2 procentpunten.
Weet je wie er van 2007 tot en met 2009 naast CDA aan het roer zat? PvdA! Toen daalde het plots weer met 1,5 procentpunt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso crowdsourcing | Databases overheid met persoonsgegevens

De Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) bracht vorige week het rapport iOverheid uit. Een blik op de vele informatiesystemen en het gebruik ervan bij de overheid. Dat is een pittige verhandeling met nog veel meer achtergrond informatie en visies erbij.
Maar 1 ding ontbreekt in het rapport. Een inventarisatie van alle systemen en databases. Dat is ook vrijwel een onmogelijke opgave natuurlijk, zeker als de diverse instaties zelf niet eens weten wat ze in huis hebben.

Maar een subset van die systemen en databases zou ik graag toch wat nader willen uitzoeken. Dat betreft de systemen waarin gegevens gebruikt worden die direct gekoppeld zijn aan personen. Dat zijn namelijk de privacy-gevoelige databases.
Een getal dat hierbij soms, zonder duidelijke onderbouwing, genoemd wordt is 200 tot 300 stuks.

Bekende voorbeelden zijn natuurlijk de Gemeentelijke Basisadministratie en de belastingsystemen. Maar waar staat er nog meer iets van u geregistreerd? En in hoeverre zijn die systemen aan elkaar gekoppeld? Daarvoor gebruiken we graag jullie kennis en inzet.
Geef in de reacties ieder systeem/database dat u maar kunt vinden. Daarbij zijn een paar aspecten belangrijk om te vermelden:
– Wat slaat men op?
– Waarvoor gebruikt men het?
– Van wie is het (bij welk overheidsorgaan is het ondergebracht)?
– Is het verplicht? Staat u er altijd in, of alleen onder bepaalde voorwaarden (bv uitkering)?
– Is het gekoppeld aan een ander systeem/database?
– Staat er ergens online een beschrijving? Dan natuurlijk een linkje graag.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

We moeten praten over kernenergie, zeker na ‘Japan’

De problemen met de kerncentrales in Japan laten zien dat gebeurtenissen met een zeer kleine kans toch kunnen plaatsvinden. Hoewel dat rationeel al duidelijk was, is het toch emotioneel confronterend als het daadwerkelijk gebeurt. In verschillende landen om ons heen, Duitsland voorop, klinkt de roep om herbezinning op de bijdrage van kernenergie in de toekomst. De EU wil een ‘stresstest’ voor alle reactoren in Europa. Ook al zijn er in Nederland geen aardbevingen en tsunami’s, een kans betekent dat iets kan, en er zijn verschillende andere redenen ook in Nederland de toekomstige rol van kernenergie in de brandstofmix kritisch te bekijken. Het goede nieuws is: er is alle tijd voor een heroverweging. In Nederland wordt zoveel nieuw elektrisch vermogen gebouwd, dat er voor stroom uit nieuwe kerncentrales voorlopig toch amper ruimte is op de markt.

De vraag of er nieuwe kerncentrales in Nederland zullen komen hangt sterk af van de keuzes die de overheid maakt. De opstelling van de overheid is echter paradoxaal. Aan de ene kant is er in de energiesector marktwerking ingevoerd, stelt de overheid slechts de voorwaarden vast en bepalen marktpartijen welke technologieën daaraan voldoen en in hun strategie passen. Aan de andere kant kiest het kabinet uitdrukkelijk voor kernenergie, en rolt het de loper voor investeerders uit. Minister Verhagen van EL&I heeft zelfs andere besluiten van kernenergie afhankelijk gemaakt: CO2-afvang en –opslag onder land is pas bespreekbaar als er een vergunning voor een kerncentrale is. De overheid wil dus én markt én heeft eigen voorkeuren. Deze dubbele pet is niet bevorderlijk voor het vertrouwen in een neutrale rol van de overheid: de voorvechter van kernenergie, de minister van EL&I, is tevens degene die de vergunningen verleent en de randvoorwaarden stelt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende