Kunst op Zondag | Zondagsschilders

Zijn zondagsschilders luie beroepskunstenaars die één dag in de week werken wel genoeg vinden? Of zijn het amateurs die hopen op een mooie zondag in een of ander galerietje ontdekt te worden? Het etiketje amateur of professioneel is in de kunst lastig te plakken. Is elke kunstenaar met een diploma van een erkende kunstopleiding op zak een professional? Of is elke kunstenaar die geld voor zijn werk vangt een beroeps? Is een werkloze gediplomeerde kunstenaar nog steeds een professional als het werk voornamelijk bestaat uit verplichte sollicitaties en de hovenier uithangen bij de gemeentelijke plantsoenendienst? Of spreken we ook van een professionele kunstenaar als het gaat om een nijvere schoenmaker die op de lokale kunstvereniging wekelijks een doekje presteert, door een kunstbobo is ontdekt en nu zijn leest aan de ezel heeft gehangen?

Foto: Joan (cc)

KOZ | Outsiders gemarginaliseerd

Intro:
Als het (kunst) echt zo goed is, zou het dan niet minder subsidie moeten krijgen? Sociale werkplaatsen worden niet gesubsidieerd omdat ze zulke kwalitatief hoogstaande producten afleveren“, zo reageerde onze abonnementhouder JSK op de KOZ van twee weken geleden.
De relatie tussen kunst en sociale werkplaats kent vele interpretaties. “Zolang het Gemeentemuseum van Amsterdam een fortuin uitgeeft aan een schilderij dat ook uit een sociale werkplaats had kunnen komen (…) zolang zit er blijkbaar teveel geld in de kunstsector”, reageerde een lezer op een blogje van Thea Derks op Radio4.
Sommigen hebben er werkelijk alle argumenten voor over om kunst te marginaliseren.

1. Waar zou de sociale werkplaats zijn zonder kunst? Waar zou kunst zijn zonder de sociale werkplaats?
Sommige ondernemende kunstenaars verdienen het brood met behulp van de sociale werkplaats. Self-made kunstenaar Hergen van der Starre laat kunstzinnige bezems produceren door ‘Kunst om de hoek‘, een dagbestedingproject van Heliomare in Haarlem. Sasja Saptenno is wereldberoemd recyclingdesigner dankzij samenwerking met de sociale werkvoorziening in Nederland. Renée Reijnders laat Manumanu’s assembleren door een sociale werkplaats en Joan van den Hengel heeft de Haeghegroep (pdf) aan het werk gezet om tassen te kunnen verkopen.
Allemaal erg toegepast en dus geschikt om uit te besteden aan de sociale werkvoorziening. De Wajonger als loonslaaf van de kunstenaar?
De KOZ-lezersvraag na de break….

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.