KOZ | Outsiders gemarginaliseerd
Intro:
“Als het (kunst) echt zo goed is, zou het dan niet minder subsidie moeten krijgen? Sociale werkplaatsen worden niet gesubsidieerd omdat ze zulke kwalitatief hoogstaande producten afleveren“, zo reageerde onze abonnementhouder JSK op de KOZ van twee weken geleden.
De relatie tussen kunst en sociale werkplaats kent vele interpretaties. “Zolang het Gemeentemuseum van Amsterdam een fortuin uitgeeft aan een schilderij dat ook uit een sociale werkplaats had kunnen komen (…) zolang zit er blijkbaar teveel geld in de kunstsector”, reageerde een lezer op een blogje van Thea Derks op Radio4.
Sommigen hebben er werkelijk alle argumenten voor over om kunst te marginaliseren.
1. Waar zou de sociale werkplaats zijn zonder kunst? Waar zou kunst zijn zonder de sociale werkplaats?
Sommige ondernemende kunstenaars verdienen het brood met behulp van de sociale werkplaats. Self-made kunstenaar Hergen van der Starre laat kunstzinnige bezems produceren door ‘Kunst om de hoek‘, een dagbestedingproject van Heliomare in Haarlem. Sasja Saptenno is wereldberoemd recyclingdesigner dankzij samenwerking met de sociale werkvoorziening in Nederland. Renée Reijnders laat Manumanu’s assembleren door een sociale werkplaats en Joan van den Hengel heeft de Haeghegroep (pdf) aan het werk gezet om tassen te kunnen verkopen.
Allemaal erg toegepast en dus geschikt om uit te besteden aan de sociale werkvoorziening. De Wajonger als loonslaaf van de kunstenaar?
De KOZ-lezersvraag na de break….