Onderstaande column sprak Stefan Verwer: directeur Lokaalmondiaal gisteren uit op de Grote Ontwikkelingsquiz die jaarlijks in LUX Nijmegen wordt georganiseerd. Hij gaat in op het (on)gelijk van Hans Labohm en op de invloed van de klimaathype op ontwikkelingsorganisaties. Het is onrustig in klimaatland… En dat heeft nu eens niet te maken met de voorbereidingen voor Kopenhagen – Nee, het heeft te maken met het feit dat steeds meer wetenschappers openlijk hun twijfels uiten over het wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van de klimaatproblemen. Na de alarmerende film ‘An Inconveniant Truth” van Al Gore wist de hele wereld het zeker: wij hebben een groot probleem. Wetenschappers claimden dat het nu 99% zeker was: het klimaat verandert door toedoen van de mens en als de wereld niks doet, dan zijn de problemen onoverkomelijk en onomkeerbaar. De enkele criticus die nog over bleef werd de mond gesnoerd, want de wereld was overtuigd van de klimaatproblematiek.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In een open brief aan de Nederlandse bevolking roepen prominente Nederlanders op tot een ander debat over ontwikkelingssamenwerking. Via de website www.1komma4miljard.nl wordt iedereen uitgenodigd bij te dragen aan het debat. In het najaar zullen er verschillende debatten worden gevoerd.
Critici van ontwikkelingssamenwerking hebben de economische crisis aangegrepen om de hoogte van het ontwikkelingsbudget ter discussie te stellen. Al langer is er kritiek op ontwikkelingssamenwerking. Volgens de critici is ondanks alle hulp de armoede in de wereld niet verdwenen en is de ontwikkelingssector een industrie geworden met gevestigde belangen. En dan is er ook nog de klacht dat een te groot percentage van de hulp opgaat aan bureaucratie; veel geld zou verdwijnen in de zakken van corrupte regimes in ontwikkelingslanden.
Het debat zou dus eigenlijk moeten gaan over de vorm en de effectiviteit van ontwikkelingssamenwerking en de verantwoordelijkheid van Nederland richting de armste mensen in de wereld. Maar in plaats daarvan spitst het zich toe op het afschaffen of verlagen van ontwikkelingsbudgetten. De critici willen het geld in tijden van crisis liever inzetten voor de bestrijding van (armoede)problemen in Nederland.
Op deze manier dreigt de discussie de allerarmsten in ontwikkelingslanden te benadelen, met argumenten die volkomen voorbij gaan aan de mondiale armoedeproblematiek en de ongelijke verdeling van de kansen die globalisering met zich meebrengt.
“Zo verleent Nederland moeiteloos exportvergunningen voor wapens uit EU- of NAVO-lidstaten op weg naar dubieuze landen. Nederland zou daarvoor aan zijn eigen bedrijven nooit een exportvergunning afgeven. Tsjechië leverde bijvoorbeeld via Delfzijl twintig pantservoertuigen aan Equatoriaal-Guinea. Dit land wordt onderdrukt door een dictatuur. Door de wapens door te voeren, wordt Nederland medeplichtig. Frank Slijper van de Campagne tegen Wapenhandel” (Volkskrant).
Het land van heroïsche dozenschuivers heeft zich weer eens in een top 5 weten te wurmen: het behoort structureel tot de grootste wapenexporteurs in de wereld. Per hoofd van de bevolking is Nederland zelfs ’s werelds grootste wapenexporteur. Dit blijkt uit een recent rapport [.pdf] van de Campagne tegen Wapenhandel: een club die weet waar ze het over heeft. De Hollandse handelsgeest heeft maling aan coherentie en ethiek en zodoende exporteert Nederland wapentuig naar dictaturen en (voormalig) oorlogsgebieden die nog in opbouw zijn (Irak, Afghanistan). Voor wie denkt dat Nederlandse ondernemers dit geheel op eigen houtje doen heeft het mis: de overheid staat met exportkredietverzekeringen financieel garant dat de wapenexporteurs niet te veel risico lopen.
Uit een eerder rapport van de Campagne tegen Wapenhandel bleek dat nog geen 1% van de Nederlandse export wapenhandel is maar dat soms meer dan 30% van de exportkredietverzekeringen wordt gebruikt om deze handel te verzekeren (factsheet). Een overmatige overheidsdekking dus van de subsidiesponzende wapenexporteurs. Zwitserland en Oostenrijk verzekeren uit principe geen wapenhandel, ethiek is een keuze. Dubbel dubieus wordt het als je bedenkt dat het geld dat nodig is om uit te keren bij verlies of beschadiging van de exportgoederen wordt weggehaald uit het budget van ontwikkelingssamenwerking. Er moet wel bij gezegd worden dat huidige minister van Ontwikkelingssamenwerking zich sterk maakt om deze incoherentie in beleid te stoppen. Voor alle dolende Geenstijl-lezers die een overstap naar het sjeuïgste salonblog overwegen: deze minister is een PvdA minister.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Edward J. is een ex-kindsoldaat uit Sierra Leone. Hij werd ontvoerd door rebellenleger RUF toen hij acht jaar was. Hij vocht bijna tien jaar. Eerst bij de RUF, en daarna bij burgerdefensiemacht de Kamajors. Toen de oorlog afgelopen was, kreeg hij honderd dollar in ruil voor zijn geweer, maar dat werd ingepikt door zijn commandant, omdat niemand toezicht hield op dat soort praktijken. Bij thuiskomst bleek zijn vader te zijn vermoord door de RUF. Zijn moeder kon niet voor hem zorgen. Edward komt van het platteland, waar ontwikkelingsorganisaties al vele jaren proberen de landbouw te stimuleren en te ontwikkelen. Op hulpverleningsgebied valt Edward in vier verschillende doelgroepen: kindsoldaten, oorlogskinderen, gemarginaliseerde jeugd, en ontwikkeling van boeren. Toch heeft hij nog nooit hulp gekregen. Hij woonde in bij twee NGO-medewerkers (Sierra Leonezen) die voor grote internationale organisaties werkten, deed klussen voor hen en betaalde zo zijn eigen schoolgeld. Hij keek toe hoe de NGO-medewerkers geld, dat onder meer voor zijn eigen doelgroepen bestemd was, in hun zakken stopten en er uiteindelijk grote landhuizen van bouwden. Daarnaast keek hij (en kijkt hij nog steeds) toe hoe grote internationale organisaties allerlei projecten met kleine kinderen uitvoerden in zijn regio, en claimden met oorlogskinderen en kindsoldaten te werken, terwijl kinderen die de oorlog bewust meemaakten, niet meer tot de allerjongsten behoorden. Edward behoort tot de allerarmsten en kanslozen van de Sierra Leonese samenleving. Hij vertelt zijn verhaal, zonder in detail te treden over de specifieke organisaties. Edward gelooft dat hulpmisbruik op grote schaal voorkomt, en wil daarom niet een specifieke NGO of NGO’s aan de schandpaal nagelen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
