KRAS | Omvolken

Omvolken, kent u dat woord? Bangmalloten op rechts gebruiken het om een complot aan te duiden dat tot doel heeft de superieure genen van het blanke klootjesvolk te vermengen met negerbloed om te zorgen dat ze nooit in opstand komen tegen de Soros-Rothschild-elite. De vluchtelingenstroom wordt georkestreerd om genocide te plegen op het arische ras. Omvolken is, met andere woorden, Darwin aan het werk. Er komen allerlei rassen samen en degenen die niet zijn opgewassen tegen de eisen van de tijd, leggen het loodje. Kennelijk denken de witte supremacisten dat zij dat zijn. Ik waag het te betwijfelen, maar het vooruitzicht vind ik niet vanzelf onaantrekkelijk.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.