Opstand van de elite

In 1814 kwam de Notabelenvereniging bij elkaar om een mening uit te spreken over het ontwerp voor de Grondwet. Het was een bont gezelschap van lokale bestuurders, rechters, hoogleraren, officieren en kooplieden van stand. Velen hadden een van adellijke titel en beoefenden de politiek in de Staten-Generaal, gemeentebesturen of waterschappen. In de loop der geschiedenis dunde de adel uit, maar notabelen hielden lang stand. Naast burgmeester en wethouders werden huisartsen, onderwijzers, notarissen, predikanten, advocaten en directeuren van wat grotere bedrijven tot de notabelen gerekend. Zij maakten op lokaal niveau de dienst uit. Zij waren doorgaans loyaal waren aan het geldende gezag en droegen bijbehorende normen en waarden uit. Als je ze al op straat zag marcheren, dan was dat vooral achter hun eigen vaandel, op jaarlijkse festiviteiten, processies en herdenkingen. Hun ambt en/of titel was genoeg om als vanzelfsprekend met respect bejegend te worden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.