LES is freelance journalist en tekstschrijver en gaat van september tot en met november voor Sargasso bloggen vanuit New York. Leven in de grote stad slecht voor de gezondheid? Dat valt reuze mee. Althans in de VS. New Yorkers leven tegenwoordig gemiddeld langer dan Amerikanen in de suburbs. Dat schrijft het blad New York Magazine. Het tijdschrift baseert zich op cijfers van het New York City Department of Health. Een New Yorker die in 2004 wordt geboren heeft nu een levensverwachting van 78,6 jaar. Dat is negen maanden langer dan de gemiddelde Amerikaan. In 1900 leefde een inwoner van de Big Apple nog slechts 40,6 jaar, tegen 47,3 jaar voor andere Amerikanen. In 1990 was de verhouding 72,4 tegen 75,4. Volgens de statistieken voegde de gemiddelde New Yorker sinds 1990 6,2 maanden toe aan zijn leven, terwijl dat voor de gemiddelde Amerikaan slechts tweeënhalve maand bedroeg.
Quoteren is een kunst, en zeker in Angelsaksistan. Deze pracht van een headline had ik graag met jullie toestemming gequote, meer voor de poëzie van de titel, dan het artikel zelf, of de intrieste ultieme proletisering van de ruimte.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Vorige week begon de malaise op de financiële markt. De beurzen daalden sterk doordat “normale” banken zoals ABN AMRO, Barclays enzovoorts geen geld meer wilden uitlenen. De centrale banken, die het geld drukken, reageren daarop door injectie van honderden miljarden euro’s in de geldmarkt via eendaagse leningen. Inmiddels lijkt de situatie onder controle, maar heel lang zal dat niet duren.
Deze situatie is ontstaan door een combinatie van een bubbel op de Amerikaanse huizenmarkt en waanzinnige speculatie op derivaten van die markt via hedgefondsen. In de afgelopen jaren zijn de huizenprijzen in de VS meer dan verdubbeld (historische grafiek). Zolang een gekocht huis steeds meer waard wordt is het zeer aantrekkelijk om daarin te investeren, mits de rente die je moet betalen over de lening lager is dan de stijging in de waarde van je huis. Heel veel Amerikanen gingen de afgelopen jaren daarom op de boom in de huizenmarkt investeren via zogeheten ARMs (Adjustable Rate Mortages). Dat zijn hypotheken die aangepast worden na verloop van tijd. In het begin van de lening betaal je weinig rente, maar naarmate de tijd vordert zal deze meermalen “gereset” worden naar een hogere rentetarief. Het ene jaar betaal je dan bijvoorbeeld 1500 dollar aan rente, maar het volgende jaar moet er al 3000 dollar betaalt worden. Allemaal geen probleem wanneer de huizenmarkt maar blijft stijgen…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Onze regering heeft een agressieve Arctische agenda“. – Premier Harper van Canada doet een duit in het zakje in de strijd om de delfstoffen van de Noordpool.
Godzijdank, je moet er toch niet aan denken dat de Russen de enigen zijn die zich agressief op de Noordpool richten. Heerlijk, na de val van de Muur is het fijn dat de Russen weer terug zijn als bad guy. Terrorisme was even leuk, maar dat is weer uit. Maar hoe noemen we deze situatie nu? Koude oorlog is wat afgezaagd nietwaar?
“The frustration that resulted from our inability to get back at those who were attacking us led to tactics that seemed designed simply to punish the local population…”
> Sergeant Camilo Mejía, 31, from Miami, National Guardsman, 1-124 Infantry Battalion, 53rd Infantry Brigade. Six-month tour beginning April 2003
“I just remember thinking, ‘I just brought terror to someone under the American flag’.”
> Sergeant Timothy John Westphal, 31, of Denver, 18th Infantry Brigade, 1st Infantry Division. In Tikrit on year-long tour beginning February 2004
“A lot of guys really supported that whole concept that if they don’t speak English and they have darker skin, they’re not as human as us, so we can do what we want.”
> Specialist Josh Middleton, 23, of New York City, 2nd Battalion, 82nd Airborne Division. Four-month tour in Baghdad and Mosul beginning December 2004
“I felt like there was this enormous reduction in my compassion for people. The only thing that wound up mattering is myself and the guys that I was with, and everybody else be damned.”
> Sergeant Ben Flanders, 28, National Guardsman from Concord, New Hampshire, 172nd Mountain Infantry. In Balad for 11 months beginning March 2004
50 veteranen vertellen.
Zou het dan toch nog zulk een gezellige Rock’n’Roll-war kunnen worden als toen in Vietnam? Met wat funky series over twintig jaar (“CSI Irak”, “Lost”, “24 years”, … ) ?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.