‘Remain’ in de herkansing?

De Brexit-koers van de Britse regering heeft nog geen duidelijke resultaten opgeleverd. May krijgt het steeds moeilijker. Een opsteker bij de  gemeenteraadsverkiezingen zou haar goed van pas komen.  De Europese Brexit-onderhandelaar Michel Barnier was deze week op bezoek in Ierland. Hij zei daar dat de kans reëel is dat de besprekingen over het Britse vertrek uit de Europese Unie zonder overeenkomst eindigen. Dat zou tot chaotische toestanden kunnen leiden, zowel in de EU als in het Verenigd Koninkrijk. Barniers waarschuwing duidt er op dat er nog steeds geen schot zit in de onderhandelingen. Premier May is de afgelopen week met verschillende tegenslagen geconfronteerd. Haar steun en toeverlaat, minister van Binnenlandse Zaken Amber Rudd moest het veld ruimen. Van oorsprong West-Indische immigranten die meer dan veertig jaar geleden toestemming hadden gekregen om in Engeland te blijven zonder zich te registreren kregen nu ineens een brief dat ze het land moesten verlaten. Rudd loog over dit nieuwe, hardere migratiebeleid, dat overigens door May zelf was ingezet in haar vorige rol als minister van Binnenlandse Zaken. Het vertrek van Rudd betekent een verdere verzwakking van haar toch al niet zo stabiele regering. Gemeenteraadsverkiezingen De toekomst van de Brexit zal in hoge mate afhankelijk zijn van tal van onzekere factoren in de binnenlandse politieke verhoudingen. Gisteren waren er verkiezingen in ongeveer 150 gemeenteraden, waaronder alle 32 in Groot-Londen. Daar wordt een overwinning van Labour verwacht. De vraag is hoe goed Corbyn het buiten de hoofdstad gaat doen. De definitieve resultaten worden niet eerder dan vrijdagmiddag verwacht. In de nationale polls gaan Labour en de Conservatieven gelijk op. Als Labour er nu in slaagt afstand te nemen betekent dat een verdere verzwakking van de positie van May.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezing zonder winnaars

Downing Street 10 Closeup (Foto: Flickr/UK Pictures)

De rook over het slagveld van de Britse politiek is aan het optrekken, en het zicht is op een situatie, waarin geen van de partijen zich tot winnaar uit kan roepen. De Conservatieven van David Cameron hebben weliswaar een enorme hoeveelheid zetels gewonnen, maar geen absolute meerderheid. Om een regering te vormen zonder Labour zullen ze met de Liberal Democrats van Nick Clegg moeten praten. Deze zijn op het moment uitzonderlijk zuur. Ze hebben een kwart van de stemmen binnengehaald, maar nog geen twaalfde van de zetels in het Parlement behaald. Ze hebben zelfs zetels verloren. Ze zullen bij onderhandelingen over een coalitie of gedoogsteun een ding eisen – een hervorming van het kiesstelsel, zodat dit nooit meer kan gebeuren.

Juist hier zijn de Conservatieven faliekant op tegen. Ze hebben een legitieme reden. Een hervorming van het kiesstelsel heeft veel voeten in de aarde. Om hier aandacht aan te moeten besteden op een moment dat het Verenigd Koninkrijk zoveel andere problemen heeft lijkt onverstandig, kunnen ze met recht zeggen. Er is echter een andere reden. Als het kiesstelsel wordt omgegooid zal er een coalitie-systeem ontstaan zoals het onze. De ervaring leert dat de partij die het meest in het midden van de politiek in zo’n systeem aan de touwtjes kan trekken. In het Verenigd Koninkrijk is Labour die middenpartij, en niet de Conservatives. De politieke positie van de Conservatives zal meer met die van onze VVD te vergelijken zijn. Cameron heeft daarom een aanbod gedaan om de kiesstelsel te veranderen, maar staat er nadrukkelijk op dat het ‘first-past-the-post‘-systeem gehandhaafd blijft.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.