Quote du jour | Correct politicalness

It used to be that the most annoying thing in academic life was political correctness. But a new irritant now threatens to supplant it: the scourge of correct politicalness. The essence of correct politicalness is to seek to undermine an irrefutable argument by claiming loudly and repetitively to have found an error in it. Conservatief Wunderkind Niall Ferguson vindt dat zijn opvattingen per definitie 'onweerlegbaar' zijn, ook al zijn deze in strijd met de feiten. Met andere woorden: volgens Ferguson is het niet zo dat feiten de bouwstenen van een 'onweerlegbare conclusie' vormen, maar dient de definitie van 'feit' zich achteraf aan te passen aan dat wat Ferguson een 'onweerlegbare conclusie' vindt. Een fraai staaltje conservatief redeneren. Ik ben benieuwd of de term 'correct politicalness' binnenkort wijder opgeld gaat doen. Dat zou rechts maar wat goed uitkomen, denk ik zo. Overigens geeft Jonathan Chait hier wat meer achtergrond over Fergusons herhaaldelijke leugenachtigheid en de daaruit voortvloeiende afwijzing van iedere vorm van 'fact checking'.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Echtgenoot Hirsi Ali: ‘Keynes was een kinderloze homo, dus een egoïst’

Volgens Harvard-hoogleraar Niall Ferguson (bij ons bekend als de wederhelft van AHA) stamt Keynes’ economische filosofie uit zijn homoseksualiteit.

Ferguson responded to a question about Keynes’ famous philosophy of self-interest versus the economic philosophy of Edmund Burke, who believed there was a social contract among the living, as well as the dead. Ferguson asked the audience how many children Keynes had. He explained that Keynes had none because he was a homosexual and was married to a ballerina, with whom he likely talked of “poetry” rather than procreated. (…)

Ferguson, who is the Laurence A. Tisch Professor of History at Harvard University, and author of The Great Degeneration: How Institutions Decay and Economies Die, says it’s only logical that Keynes would take this selfish worldview because he was an “effete” member of society. Apparently, in Ferguson’s world, if you are gay or childless, you cannot care about future generations nor society.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.