Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Stijging asielzoekers en het generaal pardon
Het was weer bal afgelopen weekend. Telegraaf had een intern memo van de IND in handen gekregen waarin melding werd gemaakt van een stevige stijging van het aantal asielzoekers naar Nederland.
Heel suggestief koppelde ze dat ook maar even aan het generaal pardon zonder te zeggen dat het IND dit roept. Hun valse schoothondje deed er vervolgens nog een schepje bovenop. Die verwezen echter naar een stukje van mijn hand. Niet slim, want daardoor ga ik alleen maar de boel tot op de bodem uitzoeken. Bij deze dus mijn antwoord: Aanzuigende werking van Generaal Pardon blijft een mythe.
Daarbij gelijk de kanttekening dat er wel degelijk een relatie zit tussen specifiek asielbeleid en de instroom. Maar daarover later meer.
Eerst maar even de geactualiseerde grafiek:
Duidelijk is dat er inderdaad sprake is van een stevige stijging. Die stijging was overigens al in juni duidelijk en werd gecommuniceerd door Albayrak.
Gaan we de cijfers echter in wat meer detail bekijken (helaas alleen voor de laatste 6 kwartalen beschikbaar want het CBS is plots de oude cijfers kwijt), dan zien we dat de toegenomen instroom vooral wordt veroorzaakt door drie landen:
De laatste kolom geeft aan dat er, buiten de specifiek genoemde landen, geen enkele stijging is te zien in het aantal aanvragen. Daaruit kan je concluderen dat het generaal pardon dus geen enkele aanzuigende werking heeft gehad.
Voor Irak, Somalië en de homo’s en christenen uit Iran geldt een zogenaamd categoraal toegangsbeleid. Dat betekent dat ze als groep asiel krijgen zonder dat naar de individuele aanvragen gekeken wordt.
Kennelijk is dit beleid, zeker doordat het in andere Europese landen recent strenger werd, aanleiding voor extra toeloop. Daar moet dus iets mee gebeuren.
De plots toegenomen toestroom vanuit China kan toegeschreven worden aan het gerucht binnen die gemeenschap als zouden ze onder een nieuw generaal pardon vallen. De getallen van het CBS zijn waarschijnlijk lager dan wat er in de kranten staat omdat vaak gaat om tweede aanvragen. De gebruikte getallen van het CBS zijn alleen eerste aanvragen (nieuwe toestroom).
Worden we weer een oorlog ingerommeld?
Vreemd bericht in de Telegraaf van gisteren:
“De Nederlandse inlichtingendienst AIVD heeft de afgelopen jaren een ultrageheime operatie laten uitvoeren in Iran met als doel infiltratie en sabotage van de wapenindustrie in de islamitische republiek.
De als uiterst succesvol omschreven operatie is onlangs stopgezet in verband met plannen voor een ophanden zijnde Amerikaanse luchtaanval op Iran.”
Er zijn nu drie mogelijkheden. De eerste is dat de Telegraaf volledig verkeerd is geïnformeerd en de betrouwbare informant toch niet zo betrouwbaar bleek. Nu kan je de nodige kanttekeningen zetten bij de journalistieke praktijk van de Telegraaf, maar in dit soort zaken gaan ze toch vast niet over één nacht ijs.
De tweede mogelijkheid is dat de informant wel echt is, maar dat de informatie niet goed doorgekomen is of anders te duiden is. Daar is dan verder lastig iets over te zeggen.
De derde mogelijkheid is echter zowel mogelijk als ernstig en dat is dat de informatie correct is. Laten we dit scenario even nader uitwerken om de implicaties daarvan goed te kunnen overzien.
De geruchten als zouden de VS of Israël een reden zoeken om Iran aan te vallen circuleren al meer dan twee jaar. Ook hier hebben we daar regelmatig over gesproken. Er van uitgaande dat de geruchten een grond hebben, is het te verwachten dat dit nog gaat gebeuren voordat Bush president af is. Want dat zou passen in het “grote” PNAC plan en dat kan je niet aan je eventuele democratische opvolger overlaten. De verkiezingen zijn al over twee maanden, dus haast is geboden. Zeker als ze hiermee ook nog de verkiezingen zelf willen beïnvloeden.
Maar dan de Nederlandse betrokkenheid. Het feit alleen al dat de AIVD actief zou zijn in Iran om aldaar zaken te saboteren, is op te vatten als een oorlogsdaad. En zelfs als je dat niet zo ziet, dan kan je er niet omheen dat met deze ontwikkeling (indien waar) de Nederlandse regering op de hoogte is van de plannen van de VS en daarmee ook medeplichtig als die uitgevoerd worden.
En daarmee komen we dan weer in het Irak verhaal van 2003 terecht. Ook daar zijn we gewoon gaan meevechten en wil het CDA tot op de dag van vandaag niet laten weten hoe dat nou gekomen is.
De kwestie Iran kwam in april nog voorbij in de Tweede Kamer. En toen liet Verhagen weten niet te wachten op een motie die militair ingrijpen blokkeert. Vanuit deze ontwikkeling geredeneerd lijkt me dat inderdaad begrijpelijk. Dat had hem namelijk met terugwerkende kracht een probleem opgeleverd. De grote vraag is wanneer Nederland dan met deze actie is begonnen en welke afspraken daarover zijn gemaakt.
Lijkt me duidelijk dat wanneer er inderdaad over enkele weken een aanval plaats vindt er reden is om Balkenende en Verhagen (en wie er nog meer van wist) voor het gerecht te dagen wegens medeplichtigheid aan het voeren van twee onrechtmatige oorlogen.
Het minste wat ik nu verwacht zijn kamervragen maandag a.s. wanneer de kamerleden terug zijn van reces.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Weg met de JSF, leve de Gripen!

Op de valreep is er toch nog een concurrent van de JSF voor de vervanging van onze F-16s. Een consortium onder leiding van het Zweedse Saab biedt de Nederlandse regering de JAS-39 Gripen aan. Het voornaamste voordeel dat het bedrijf noemt is dat het goedkoper is ? behalve dat de aanschafkosten lager zijn, valt over de gehele levensduur van de vloot het onderhoud ook nog eens zes miljard euro goedkoper uit. De luchtmacht lijkt er weinig in te zien, want ze willen geen goedkoper alternatief, maar alleen het beste. Waarom een Jaguar kopen als je je een Aston Martin kunt permitteren?
De vraag of Nederland überhaupt een nieuw gevechtsvliegtuig nodig heeft wil ik voor nu laten rusten. Ik ben van mening dat Nederland er goed aan zou doen om het Zweedse toestel te kopen, en wel om twee redenen.
Punt 1: De kwaliteit van gevechtsvliegtuigen wordt minder belangrijk. Op het moderne slagveld worden veel taken die vroeger werden uitgevoerd door vliegtuigen nu, zonder mensenlevens (van ons) te riskeren overgenomen door raketten en onbestuurde vliegtuigen. Luchtgevechten worden steeds meer beslist door bv. vroegtijdige waarneming van vijandelijke vliegtuigen door lange afstandsradar of door satellieten. Om een premium van miljarden te betalen voor de vliegeigenschappen van de JSF is onzinnig, omdat dergelijke vliegeigenschappen minder belangrijk zijn geworden.
Vooringenomen subsidiesponzen
Het is weer feest met die subsidies de laatste tijd. Eerst natuurlijk de regelmatig terugkerende dans rondom de kunstsubsidies. Dan worden de groepen boos die muziek maken op instrumenten wiens leeftijd slechts dat van het hoogbejaarde en rijke publiek overtreft of filmfestivals waarvan er in NL eigenlijk teveel zijn maar die toch nog geld kregen voor hun inmiddels extreem commerciële activiteiten.
En toen was het deze week de beurt aan de milieuorganisaties. Die zouden toch geen geld mogen krijgen voor hun zeer vooringenomen werk? Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van subsidie door een “neutrale” overheid. Cramer gaat onderzoek doen om te zien of “er sprake is van een eenzijdige of onvolledige informatie of ondemocratisch gevoerd maatschappelijk debat“.
Er gaat maar liefst 8 miljoen naar die subjectieve clubs met een agenda tegen de overheid. Dat is makkelijk besparen.
Misschien kan er dan ook gekeken worden naar een andere subsidiestroom naar vooringenomen organisaties? Die stroom is minimaal 15 miljoen euro per jaar groot. En de betrokken organisaties zijn bijzonder gekleurd, brengen met regelmaat rapporten uit die alleen maar in hun straatje passen, hebben erg veel invloed op het besluitvormingsproces en krijgen het ook nog eens voor elkaar dat de overheid hun meest manipulerende mensen een riant salaris betaalt.
U snapt natuurlijk al om welke organisaties het gaat.
Het zijn de politieke partijen. Neem het CDA. Die krijgt op landelijk niveau toch al snel 2,6 miljoen euro. En dan hebben we het nog niet over het gezamenlijke salaris van de 41 kamerleden à 92.000 euro. Toch ook snel weer 4 miljoen.
Dan hebben we nog de wachtgelden, de leden van de Provinciale Staten en de leden van de gemeenteraden. Het zal me niet verbazen als alleen al het CDA op jaarbasis 50 miljoen incasseert. En dat allemaal om zo gekleurd mogelijk een oordeel te geven. Wie heeft er nou boter op zijn hoofd?
Je gaat met toch niet vertellen dat de Betuwelijn er gekomen was als alle politieke partijen verantwoord wetenschappelijk onderzoek hadden gedaan? En juist dat is een voorbeeld waarom er zoveel mogelijk verschillende belangenclubs moeten zijn om toch een beetje in de buurt van een “fair” evenwicht te komen in de besluitvorming van de overheid.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.