In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | De laatste keer?
, door
Van ‘Oh well’ naar ‘Well this could be the last time’. Ofwel songs met prominente gitaarriffs. Vanavond draagt Brian Jones het hele nummer met een ‘goud-van-oude’ riff. Jawel, het is vreselijk oud, maar je vervangt een klep en hij doet het weer. Wellicht heeft de gedachte hem wel bezig gehouden….
Een wat beter geluid in dit filmpje.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Rachel’s Song
, door
‘Rachel’s Song’ is een track van Vangelis die het niet haalde in Blade Runner, maar naderhand nog wel flink onderhanden is genomen in de trance-scene. Wat deze versie opleverde, die nog best dicht bij het origineel bleef:
(en dan is er ook nog de versie van Ralph Fridge, maar soit. Dan kijk ik liever Hellraiser.)
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Closing Time | Ach ja…
, door
In de top-tig gitaarriffs hoort deze zeker thuis. Uit de tijd van de vergeten Fleetwood Mac. Die andere Fleetwood Mac kent u vast en zeker beter.
Ach ja..
Closing Time | Vegan Black Metal Chef : Pad Thai
, door
Uit de comments: “This is amazing. By the end of the video you have Metalheads becoming Vegans and Vegans becoming Metalheads.”
(en na afloop van dit nummer kun je een aardige pad thai maken. Kom daar maar eens om bij een potje Bach.)
Closing Time | Letting go of it all
, door
Sommige artiesten kiezen niet zo’n handige naam. Zoals ‘Acronym‘, een ambient/techno-artiest die onder andere op het Zweedse label Northern Electronics z’n werk post. 7 minuten soft-focus techno voor de liefhebbers.
Closing Time | Steam
, door
Fijne electronische doorkabbelmuziek van Tamás Olejnik voor de langere autoritten danwel treinreizen.
Closing Time | Als daar muziek voor is
, door
Om nog even voort te borduren op gisteren: u kunt nu beoordelen of hier ge- of misbruik wordt gemaakt van de poëzie van M. Vasalis. Twee versies van het gedicht ‘Als daar muziek voor is’ (teskt onder het tweede filmpje).
Het eerste: een uitvoering van tenor Gijs Meeusen, begeleid door een strijkkwartet.
Het tweede (na de ‘lees verder’)
Een uitvoering van het het Noordpool Orkest en zangeres Janne Schra, die u gister al hebt gehoord in Zachter.
Closing Time | Zachter
, door
Reinout Douma, componist en dirigent van het Noordpool Orkest en zangeres Janne Schra schreven muziek bij gedichten van M. Vasalis. Uitgebracht in 2017. De tekst leek me wel toepasselijk bij de reuring na de verkiezingen van 20 maart (tekst na de break onder het filmpje).
Zachter
Het strand is wel mijn vaderland,
de zee synchroniseert nog monotoon
stromen van tegenstrijdigheden.
Toch droom ik soms, dat er een hoge boom
zou staan waaronder ik mij neer kon leggen,
een boom, die breed geloverd in terrassen
van takken vogels bergen zou.
Vogels, die zingen een voor een,
niet tegelijk, en luistrend naar elkaar.
Soms droom ik dat: wanneer ik bang
ben voor de nimmer bange meeuwen
die vrij zijn, maar nooit blij
en die niet zingen, maar òf zwijgen
òf schreeuwen.
Closing Time | BCUC Nobody knows
, door
Iemand vroeg: kent u deze lijst? Welnu, van die lijst BCUC (Bantu Continua Uhuru Consciousness).
Van hun album Emakhosini, drum and bass, gospel en traditionele muziek uit de Zuid-Afrikaanse Soweto townships. Eén van de gebieden in de wereld waar het ‘Nobody knows the trouble I’ve seen’ zo afschuwelijk van toepassing is.
Pardon, niet ‘is’, maar ‘was’, als het aan BCUC ligt. Het idee voor de videoclip ontstond toen de groep, naar aan leiding van de ‘Rhodes must fall-campagne’, zich afvroeg wie of wat een memorial monument verdient. Dat zijn dus ‘gewone’ mensen die in Soweto elke dag nog zien te overleven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.