Pjotr Lesjtsjenko – voor alle fans

De inspiratie voor dit stukje is geheel gevoed door een artikel van Ron Rijghard in het Cultureel Supplement van afgelopen vrijdag. Maar voor wie dat gemist heeft of er nog niet aan toegekomen is, wil ik zijn “pleidooi voor liedjes die eindigen in een lach” hier niet onvermeld laten. Weliswaar noemt Rijghard de single Thou shalt always kill de plaat van 2007, ik heb alweer schoon genoeg van al dat terugblikken en voorspel een groots jaar voor Dan le Sac vs Scroobius Pip in 2008.

Het tweetal maakt een soort van electro-hop, waarbij de eerste de beats verzorgt en de tweede eroverheen rapt in een onversneden Engels zoals we dat ook kennen van Kate Nash. En dat doet hij op intelligente wijze; Thou shalt always kill gaat over het algemeen over dat men artiesten niet zo op een voetstuk moet zetten, maar ondertussen wordt even terloops gemeld dat men geen producten van coca-cola en nestlé moet kopen en brengt hij een sneer uit naar de zogenaamde gangsta-rap door te melden dat guns, bitches en bling echt niet tot de vier elementen behoren. De boodschap is duidelijk; thou shalt always kill, zoiets als your darlings, waarschijnlijk.

In Letter from God, to man komt de maatschappelijke betrokkenheid van Scroobius Pip nog wat scherper naar voren. God legt een verklaring af over de reden waarom hij zich de laatste tijd niet heeft laten zien. Naarmate de video vordert, lijkt de woordenstroom van Scroobius Pip alsmaar te versnellen, hetgeen ook nog eens mooi in beeld gebracht wordt doordat de woorden al pratend op een vel papier geschreven worden. De beats van Dan le Sac zijn in de lijn van het beste wat DJ Shadow ooit maakte.