Moderne cultuurbarbaren

Een jaar of drie geleden stond ik tegen de achterwand van Tivoli geplakt. Met gehoorbescherming in probeerde ik te genieten van Strapping Young Lad. Het kwam echter niet door de gebrekkige kwaliteit van het snoeiharde werk van de band dat ik niet tot genieten kwam. Het kwam door de buitengewoon knappe prestatie van een tweetal mensen een meter of drie voor me die in staat waren met hun gesprek consequent boven het geluid van de band uit te komen. Het genieten is voor mij dan moeilijk. Recent was ik bij een concert van Joanna Newsom in Paradiso. De betoverende ijle klanken kregen het eerste uur alle ruimte. Maar toen begonnen een stel onverlaten een uitgebreide conversatie achter in de zaal over de biervoorziening. Ik heb de heren vriendelijk verzocht de conversatie te beëindigen of de zaal te verlaten. Ze mompelden iets over "waar bemoei je je mee, wij horen hier" maar verlieten toen toch de zaal. En vandaag lees ik in de krant de recensie over het concert van Joan as Policewoman. Dit concert is mede door het gekakel van het publiek in het water gevallen. Is hier sprake van een nieuwe trend? Hebben we hier van doen met de variant op het inmiddels wijdverbreide irritante kuchen en hoesten bij klassieke concerten?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mike Patton omhelst het Italiaanse B-film lied

Mike Patton Het is weer eens wat anders; Mike Patton die in het Italiaans zingt. De voormalige voorman van Faith no More en momenteel van onder andere Mr Bungle, Peeping Tom en Fantômas ontdekte het Italiaanse B-filmlied dankzij de jonge filmcomponist Daniele Luppi en besloot er samen met hem een project van te maken onder de titel Mondo Cane (i.e. ‘hondse wereld’), vernoemd naar de gelijknamige documentaire van Gualtiero Jacopetti en Franco Posperi uit 1962. Het project was oorspronkelijk gemaakt voor het Angelica festival in Bologna en werd daar in 2007 uitgevoerd. Maar afgelopen donderdag stond Patton met Mondo Cane ook geprogrammeerd in een uitverkocht Paradiso, in het kader van het Holland Festival. Met zijn haren strak achterover gekamd, een zwart pak van Italiaanse snit en een sardonische glimlach bracht hij de werken van onder andere Gino Paoli, Luigi Tenco en Adriano Celentano ten gehore.

Qua mimiek leek hij zo nu en dan op onze eigen Hans Teeuwen die eerder dit jaar al de liederen van Sinatra zong. En Patton kwam niet alleen; voor de orkestrale begeleiding had hij het Metropole orkest uitgenodigd dat onder leiding stond van dirigent Aldo Sisillo. En vele Italianen met wie hij de uitvoering in Bologna had gedaan, waren er nu weer bij. De trompetist Roy Paci was de blikvanger dankzij zijn meesterlijke spel, Enri bespeelde verschillende toetsen waaronder hammond en moog, de markante Vincenzo Vasi zorgde voor de electronica en de theremin en het koor was ook Italiaans. Daarnaast waren er drums, bas en gitaar aan toegevoegd. Het hele gezelschap bij elkaar bezette de halve zaal van Paradiso waarbij Patton vanaf een soort kansel de hoofdzang voor zijn rekening nam. En dat deed hij vrijwel accentloos.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verrassend debuut van Bonne Aparte

Bonne Aparte Het werd weer eens tijd voor een goede bak herrie. En dat viel mooi samen met de eerste albumrelease van Subbacultcha, Taste my snow van het Fries/Groningse Bonne Aparte. De ondergrondse concertorganistor die al jarenlang garant staat voor gevarieerde avonden in de iets kleinere zaaltjes in Amsterdam, Haarlem en Utrecht, heeft namelijk haar vleugels uitgeslagen en in mei haar eigen label opgericht. En dan niet een in de traditionele zin des woords maar puur om het beste uit de alternatieve muziekscene in Nederland naar voren te halen. Want het hart van Subbacultcha ligt bij de muziek en niet bij de commercie. Daarnaast verschijnt er nu een gratis maandelijks mini-magazine met aandacht voor alternatieve muziek, kunst, design, lifestyle en fotografie. En werd er ook nog eens een verzamel-cd uitgebracht met nummers van Health, Pfaff, Intelligence en Scram C Baby. Maar dat deed Subbacultcha al vaker.

En dan nu dus de eerste albumrelease van Bonne Aparte dat is uitgebracht door een samenwerking tussen Subbacultcha, Wham!Wham! records, Rocknroll Highschool en Konkurrent. De eerste twee zorgen voor de promotie, de tweede voor de optredens en de laatste voor de distributie. En dat legt Bonne Aparte geen windeieren gezien de uitgebreide tourlijst van de band. In Nederland wordt zo’n beetje op elk podium gespeeld en in september volgt nog een tour door Polen en Rusland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weinig vernieuwend maar wel lekker

Ringel-S Neem wat Front 242, Kraftwerk, TC Matic, Modern Talking en een vleugje Air, gooi dat in een blender en dan krijg je de elekroclash van Ringel-S, een drietal uit het Belgische Sint-Niklaas. Afgelopen zaterdag stonden de heren in het Sittardse Fenix waar ze hun show ten beste gaven voor een kleine vijftig man. Hans Liberti (vocals, synths) Ewald Frohlich (vocals, bass) en Bootsmann (simmons drums) kon deze lage opkomst niet zo veel schelen, Ringel-S moet niet al te serieus worden genomen en is vooral opgericht om lol aan te beleven.

In 2005 besloten Liberti (Jan D’Hooghe, Implant, ex-Vive la Fête) en Frohlich (Geert Bogaerts, Missmoses) hun gitaren aan de wilgen te hangen om met de elektro aan de haal te gaan. Beide heren kenden elkaar al uit het Belgische rockcircuit waar ze in de jaren negentig in verschillende bands hadden gespeeld, maar daar waren ze op een gegeven moment wel klaar mee. Het roer ging om, er werd een Moog aangeschaft, Frohlich richtte zich op de basgitaar en in drums werden ze ondersteund door beatbox Saubermensch. En in die hoedanigheid deden ze mee aan de Humo’s Rockrally 2006 (zonder resultaat) en de voorronde voor het Belgische songfestival met het nummer Stephanie (evenmin). En dat terwijl het merendeel van hun nummers Duitstalig is.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende