Het sinistere wereldbeeld van ‘Avatar’

'Avatar' is een spectaculair vormgegeven SF-film, met een boodschap die, oppervlakkig gezien, vanuit een progressief-links perspectief prijzenswaardig is. De film is voor het milieu, voor een natuurlijke manier van het leven in overeenstemming met de natuur, tegen militarisme en roofkapitalisme. De vernietiging van de planeet Pandora lijkt nadrukkelijk geinspireerd op de diverse imperialistische projecten van de Verenigde Staten. Het is een beetje Vietnam, een beetje Iraq, een beetje Afghanistan, en het bevat zelfs een snufje Somalië. Op het oog is de film, met zijn Amerikaans snauwende schurken, het volmaakte tegendeel van de patriottische, schreeuwerige, western-achtige films waarop Hollywood ons soms tracteert. Op een iets dieper niveau blijkt echter, dat de film voortkomt uit een denkwijze die heel erg met die van zijn ´rechtse´ tegenhangers overeenkomt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.