Een bijdrage van PJK van Publiekrecht en Politiek. Interessant optreden van de Minister van Justitie deze week in een debat over de ‘megaschikkingen’ in de bouwfraude. Enkele kamerleden vragen om een meer publieke bestraffing van bedrijven die zich schuldig maken aan fraude. De SP stelt voor deze niet langer te schikken, het CDA vraagt om een publieke schuldbekentenis van de bouwbedrijven voordat er een schikking wordt getroffen. De antwoorden van de minister zijn, naast behoorlijk wollig en onduidelijk (het valt wel mee met die klare taal van het kabinet), juridisch gezien behoorlijk vernieuwend. Volgens Opstelten is de schikking feitelijk een publieke schuldbekentenis. Althans: “dat vind ik wel, zo komt dat bij mij ook over”. Bovendien hoort het ook zo, want het is “gewoon straf” volgens de Minister. Gelukkig is er in de Kamer meer kennis van het strafrecht aanwezig dan in Vak K. De ervaren Justitiewoordvoerder De Wit kon de minister corrigeren. Opstelten probeert zich eruit te redden door te stellen dat het natuurlijk in juridische zin wel wat anders zit, maar dat de pers en de publieke opinie het heus als een totale schuldbekentenis zien.
We zijn wat laat, maar we willen zeker weten dat iedereen dit leest en dan denkt “1984 wasn’t meant to be an instruction manual”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.