Nabeschouwing Zomergasten | Jolande Withuis

RECENSIE - Waarin de auteur om 23.45 kijkt naar de tweede helft van Zomergasten met Jolande Withuis en, hoewel het eigenlijk veel te laat was voor hem, moet constateren dat het ronduit geweldige uitzending was. De opnames van het vervolg van Zomergasten met Jolande Withuis bleken niet in de studio in Hilversum plaats te vinden, maar thuis bij Jolande Withuis. Het was al eerder opgenomen. Live on tape dus. Ik vermoed wij ons in het werkvertrek van Jolande Withuis bevonden. Op de achtergrond een grote boekenkast. Als de camera op Jan Leyers gericht was, sprong vooral een reeks gekleurde vazen achter hem in het oog. Ze hield van kleur, vertelde ze later. De uitzending werd hervat waar we gebleven waren. Bij Pim Boellaard. Uiteraard werd nog wel even gerefereerd aan de oorzaak van dit alles, de migraine van Jolande Withuis. Ze was overweldigd door het aantal steunbetuigingen. Later vertelde ze dat er ook wel wat steunbetuigingen tussen zaten die ze wat overdreven had gevonden. Die deden net alsof haar iets traumatisch was overkomen, terwijl het nu ook weer niet zo erg was. De kampgevangenen waarover ze boeken had geschreven, die hadden traumatische ervaringen. Haar was iets vervelends over komen, meer niet. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 29-09-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Nabeschouwing Zomergasten | Jolande Withuis

, door

RECENSIE – Waarin de auteur naar een zeer veelbelovende uitzending van Zomergasten kijkt (met een uitstekende Jan Leyers), die helaas halverwege gestaakt werd omdat zomergaste Jolande Withuis haar gevecht tegen een opkomende migraine-aanval niet op tijd wist te winnen.

Deze uitzending zou ‘erop of eronder’ worden voor Jan Leyers, zo had zijn landgenoot Peter Vandermeersch voorspeld. Al vrij snel werd duidelijk dat het erop zou worden. En erover. Jan Leyers was niet onder de loodzware druk van de Hollandse kritiek gezwicht. Er zat daar een kalme, charmante man die alles deed om zijn gast te laten schitteren. Helaas stak het lichaam van de gast daar een stokje voor.

Een aantal jaren geleden zat Sylvia Toth in Zomergasten. Halverwege de avond had ze zich ineens verkleed. Uit ijdelheid. Ze wilde niet drie uur lang in hetzelfde mantelpakje gekleed gaan. Ik had gehoopt dat Jolande Withuis ook wat andere kleren bij zich had. Het ensemble dat zij had gekozen om zich aan de intellectuele elite van ons geliefde Nederland te tonen, leek iets te warm voor een zwoele zomeravond onder de studiolampen. Ergens in de buurt van het vierde fragment, toen Koningin Juliana ter sprake kwam (over wie Withuis momenteel een biografie schrijft), begon ze met een tissue het zweet van hals en voorhoofd te deppen. 

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.