Aan The Daily Show is sinds het vertrek van Jon Stewart ogenschijnlijk niets veranderd. Opvolger Trevor Noah hield het vertrouwde format aan: een politiek item, satirische nieuwsreportages, plus een gast. Net als Stewart verbindt Noah alles met korte reflecties of anekdotes. De rode draad is de onderliggende vraag: ‘Vindt u dat nou écht?’ Politici worden geconfronteerd met oud beeldmateriaal waarin ze totaal iets anders beweerden dan nu, extremistische gasten krijgen hun vermeende gelijk uitvergroot terug geserveerd. Het is dertig minuten lang media-onderzoek: hilarisch en leerzaam. Toch heeft de show een gedaanteverandering ondergaan sinds Jons vertrek.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
OPINIE - Stel je werkt bij de NOS. In Europa worden aanslagen gepleegd op mensen die cartoons maken waarop de profeet Mohammed wordt afgebeeld. Die aanslagen zijn het werk van geradicaliseerde moslims. En die geradicaliseerde moslims schieten ook Joden dood.
Mogelijk doen ze dat – en dat is zelfs waarschijnlijk – omdat ze die Joden zien als symbolen voor een onderdrukking van moslims (in dit geval de Palestijnen) die al heel lang door het Westen wordt gesteund.
De meeste mensen noemen die moorden een uiting van antisemitisme. Ik denk dat anti-Israëlisme (waarbij Joden en Israëli´s voor het gemak tot één en dezelfde categorie worden gerekend) een betere term ervoor is. Maar hoe dan ook vormen dit soort aanslagen een groot probleem, omdat moeilijk voorspelbaar is wie de volgende zal zijn die toeslaat en waar.
Maar… je werkt bij de NOS en wilt een item maken. Wat ga je dan doen?
Je gaat kijken in het land dat voor 100% zeker als één van de voornaamste aanjagers van moslimradicalisatie kan worden gezien: Israël. Het heeft een vete met Palestijnen, die in 1948 voor het grootste deel zijn gevlucht en verjaagd en nooit mochten terugkeren.
Het houdt sinds 1967 de rest van Palestina bezet en slokt dat gebied via een uitgebreid netwerk van nederzettingen eveneens geleidelijk op. En het houdt al 47 jaar een meedogenloze bezetting in stand, waarbij het alle Palestijnen controleert en beheerst van de wieg tot het graf, hen als het ware in kooien doet leven met checkpoints, dichte grenzen en razzia´s. Een bezetting waarbij sinds 1967 ruim 700.000 Palestijnen de gevangenis van binnen hebben gezien en waarbij sinds het jaar 2000 zo´n 13.000 Palestijnen zijn gedood.
OPINIE - Afgelopen oktober en november zond RTL4 het programma Rondkomen in de Schilderswijk uit. Inspiratie voor dit programma was de Britse docuserie Benefits Street. In Groot-Brittannië ontstond nogal wat ophef over Benefits Street. In de eerste aflevering zien we bijvoorbeeld Danny een winkeldiefstal plegen en het ‘verdiende’ geld uitgeven aan drugs. We maken ook kennis met Mark en Becky wiens uitkeringen zijn ingetrokken vanwege uitkeringsfraude. Een man die Fungi wordt genoemd lijkt verontwaardigd dat de sociale dienst hem oproept voor een werkprogramma.
Kijkers maakten via de sociale media hun woede en walging kenbaar en bedreigden enkele van de hoofdfiguren met de dood. De politie werd overspoeld met bezorgde vragen van kijkers. Daar staat tegenover dat Channel 4 ook bijna 2000 klachten ontving van kijkers die juist kritiek hadden op de programmamakers, omdat ze vonden dat de gefilmde bewoners werden uitgebuit ten gunste van entertainment. Ondanks (dankzij?) de ophef zijn deel 2 en een spin-off, Immigration Street, in de maak. En er is dus de Nederlandse spin-off Rondkomen in de Schilderswijk.
Channel 4 beweert een oprecht en onafhankelijk programma te maken dat laat zien hoe het is om in armoede te leven. Ook programmamaker Peter van de Vorst wil een documentaire maken over armoede in Nederland. Maar hoe goed slagen zulke programma’s erin de kijker inzicht te geven in hoe het is om te leven in armoede?
Poverty porn
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In the current campaign, Trump is behaving like a professional wrestler while Trump’s opponents are conducting the race like a boxing match. As the rest of the field measures up their next jab, Trump decks them over the head with a metal chair.
The rest of the Republican field is concerned with the rules and constructing a strategy that, under those rules, will lead to the nomination. But Trump isn’t concerned with those things. Instead, Trump is focused on each moment and arising the maximum amount of passion in that moment. His supporters love it.
The key to generating passion, Barthes notes, is to position yourself to deliver justice against evil forces by whatever means necessary. “Wrestlers know very well how to play up to the capacity for indignation of the public by presenting the very limit of the concept of Justice,” Barthes writes.
Trump knows how to define his opponent — China, “illegals,” hedge fund managers — and pledges to go after them with unbridled aggression. If, in making his case, he crosses over a line or two, all the better.
Voorlichting – of modieuzer, bewustwording – helpt dus geen klap. Kun je iets anders concluderen wanneer na jarenlange promotie van de schijf van vijf en allerlei andere campagnes om toch vooral gezond te eten, blijkt dat we met ons allen alleen maar dikker worden? Zelfs de media, die altijd worden gekielhaald wegens het onrealistisch dunne ideaalbeeld dat ze propageren, hebben kennelijk belazerd weinig invloed op ons daadwerkelijke gedrag. Inmiddels is al ruim de helft van de bevolking te dik, en ook onder kinderen en tieners neemt vetzucht fiks toe.
Ergens kan ik me de verwarring onder consumenten wel voorstellen. Wanneer het logo Ik kies bewust ook op zakken chips wordt geplakt, alleen omdat déze chips ietsjes minder vet bevatten dan normaal, raak je al snel de weg kwijt en in de ban van zelfbedrog. In de praktijk lijkt het kolderlogo vooral uit te pakken als een stunt om duurdere – want zogenaamd ‘bewustere’ – versies van inherent ongezond voedsel aan de man te brengen. Ooit dat logo gezien op een zak appels, een pak karnemelk of op een halfje bruin?
Maar wacht. Er gloort hoop! Ter ere van ons almaar dikker wordend Nederland gaf het Convenant Gezond Gewicht, een samenwerkingsverband tussen overheid en bedrijfsleven, gisteren een feestje voor zichzelf. Het convenant pleit voor gezonde kantines en een gezonde leefstijl. Ze hebben zelfs een apart jeugdproject opgezet, JOGG: Jongeren Op Gezond Gewicht!
In de volgende KOZ een hommage aan een van de leukste kunstgaleries van Nederland. Vandaag sluiten we eerst nog even aan bij de vorige afleveringen over licht en schaduw. Daarin was ook kunst te zien, waarbij de kijker een actieve rol was toebedeeld.
Hoewel de traditionele “je mag er naar kijken maar aankomen niet”-kunst onuitroeibaar is, zijn er al jaren kunstenaars die het publiek uitnodigen (c)(re)actief deel te nemen aan hun kunstwerken. Grofweg zijn er twee stromingen. Eén waarbij kunstenaars gebruik maken van ‘hardware’: sculpturen en installaties van allerhande materiaal, waar de toeschouwer door kan lopen, iets in beweging kan zetten of mee spelen. En er is de ‘software’-stroming. Hedendaagse technologie en media lijken oneindig veel mogelijkheden te bieden aan interactieve kunst.
Vooropgesteld dat een weergave van interactieve installaties hier op het scherm weinig recht doen aan de werkelijke presentaties, vandaag een willekeurige greep uit de collectie.
Een voorbeeld van analoge interactiviteit. Doet denken aan het apenkooien op gymnastiekles. Robert Morris, hier bekend van zijn observatorium in de Flevopolder, creëerde in het Tate Modern te Londen zijn “Bodyspacemotionthings”. Het ontaardde in een speeltuin, die na vier dagen werd gesloten, wegens de overstelpende drukte.
Een ander voorbeeld van opgaan in kunst is “Sway’d”, een interactieve installatie in de openbare ruimte. Ontworpen door Daniel Lyman, die ongetwijfeld zijn inspiratie ontleent aan de ‘Penetrables’ van de overleden kunstenaar Jesús Rafael Soto.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Reportages uit Egypte, het blijft blijkbaar moeilijk. Ik schenk meestal niet al teveel aandacht aan de missers en probeer mijn eigen gang te gaan. Ik geef er – wat sommigen misschien arrogant zullen vinden – zelfs de voorkeur aan bijna alles wat ik over Egypte schrijf in het Engels te doen – op mijn andere blog. Omdat ik denk daardoor een publiek te bereiken – onder meer in Egypte zelf – dat beter begrijpt waar ik het over heb.
Maar nu komt van twee kanten kritiek van anderen. En omdat ik me realiseer dat de impact van de foute reportages ook naklinkt, wil ik me er voor een keer wel bij aansluiten.
Professor Juan Cole (blog: Informed Comment) valt over een reportage in het Israelische YNet(=Jediot Ahronot) van een demonstratie afgelopen vrijdag bij de moskee van Al-Azhar in Cairo tegen de verjoodsing van Jeruzalem. (Het was de derde demonstratie die dag, er was er een op Tahrir tégen de militairen, één vóór de militairen in de wijk Abassiya en deze dus, van de Moslim Broederschap, tegen de bezetting en annexatie Jeruzalem). Cole ergert zich eraan dat de Israelische verslaggever die het stuk schreef het de hele tijd heeft over ‘haat tegen de Joden’ en zelfs opschrijft dat: ‘Muslim Brotherhood spokesmen, as well as Palestinian guest speakers, made explicit calls for Jihad and for liberating the whole of Palestine. Time and again, a Koran quote vowing that “one day we shall kill all the Jews” was uttered at the site.’
Israel heeft afgelopen donderdag abrupt een radiostation gesloten dat werd gedreven onder gezamenlijk Israelisch-Palestijnse leiding en dat een platform gaf aan mensenrechten- en vredesorganisaties.
De sluiting van radio Kol haShalom (Gehele vrede) vond plaats nadat het lid van de Knesset Danny Danon (Likud) daarop in september had aangedrongen omdat het station zou ‘ophitsen tegen Israel’ en ’tegen democratisch genomen besluiten was’. De sluiting moet gezien worden tegen de achtergrond van het brede offensief dat in Israel de laatste jaren plaats vindt tegen alles wat links en voor een vergelijk met de Palestijnen is.
Het radiostation in kwestie is een joint venture van de NGO’s Biladi (Palestijns) en Het Joods-Arabische Centrum voor Vrede (Israelisch). De naam Kol haShalom is gekozen als een eerbetoon aan zender ‘De Stem van de Vrede’ van wijlen Abie Nathan, maar door in het Hebreeuws net een medeklinker te wijzigen is de betekenis een iets andere.
De directie van de zender wordt gevormd door het vroegere parlementslid van Meretz, Mossi Raz en de Palestijnse Meissa Bransie-Siniora. Kol haShalom zendt al zeven jaar uit en doet dat vanuit Ramallah op de Westoever, terwijl het ook in Oost-Jeruzalem een kantoor heeft van waaruit internet-uitzendingen worden verzorgd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
[qvdd] Hij delegeert de politiek aan de politici, om ze vervolgens te verachten.
Een journalist van Die Zeit zoekt een reaguurder op die al jaren boos reageert op alles wat met de EU te maken heeft. “Hoe langer je met M. spreekt, des te meer je gaat begrijpen dat hij überhaupt geen buitenstaander is. Eigenlijk is hij tamelijk mainstream, één van ons. Het gaat niet bijzonder slecht met hem, hij heeft werk, meerdere auto’s – zoals de meeste Duitsers.”
Volgt bovenstaand citaat. Hoe is het zover gekomen? Is er een aannemelijke verklaring voor te vinden, is het een geval voor de psychiatrie?
