Het ministerie van Fenomenisering

Een bijdrage van Peter Olsthoorn. Sommige persberichten lijken speciaal voor Leugens.nl te worden geschreven. Over vermenging tussen journalistiek, social media en reclame. “Merken en mensen kunnen in het huidige communicatietijdperk binnen 24 uur een wereldwijd fenomeen worden, maar goede ‘fenomenisering’ hoeft geen toevalstreffer te zijn. Daarom start vandaag het Ministerie van Fenomenisering (www.minfen.nl), geleid door de ex-directeur van de Telegraaf Media Groep en medeoprichter van Powned, Marianne Zwagerman. Samen met het gelauwerde reclameteam Jan Bennink en Theo Imhoff, en oud-hoofdredacteur van dagblad Metro, Rutger Huizenga zet zij een nieuwe formule in de communicatiemarkt om mensen, merken en organisaties te fenomeniseren. Met een mix van creativiteit, publiciteit en interactiviteit. “Fenomeniseren is van iets kleins iets groots maken door maximale nieuwsaandacht te genereren”, aldus Marianne Zwagerman. “Daarbij gaan we altijd uit van een journalistieke aanpak. We speuren naar de verhalen in bedrijven waarvoor wij werken. De bedrijven die we vroeger adverteerders noemden, helpen we groot en bekend te maken. Door alle vormen van communicatie in te zetten maken we fenomenen. Op straat. In de media. Op social media.” Zwagerman bracht fenomenisering zelf ook in de praktijk.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.