Lost in Translation

Als je Lost in Translation niet gezien hebt, lees dan niet verder want spoiler alert (en ren naar de videotheek, voor zover die nog bestaan). Het blijft een van de meest ontroerende filmeindes (sorry, alleen maar link want NBC Universal doet moeilijk) van de afgelopen jaren. Scarlett zit in een quarterlife crisis en bij Bill raast de midlife crisis door d’aderen. Ze hebben een paar dagen in hun zelf gecreëerde bubbel in Tokyo geleefd, verlangend om elkaar heen draaiend, afgesloten en genegeerd door de buitenwereld. Ze koesteren niet eens zozeer een romantisch verlangen, maar vooral een verlangen om weer zin te zien in het leven, om een vriend te hebben die je begrijpt. Net voor deze scene hebben Scarlett en Bill onhandig afscheid genomen. Zo mag het niet eindigen – ieder gevangen in zijn eigen misère, denk je als kijker. Maar dan ziet Bill vanuit zijn auto Scarlett lopen en neemt de juiste beslissing, of liever gezegd: hij neemt überhaupt eindelijk eens een beslissing. Hij loopt haar achterna, pakt haar beet en fluistert precies de juiste zinnen in haar oor. Wat, dat is onderwerp van speculatie. En eerlijk gezegd wil ik het niet weten. Hoe optimistisch en mooi kan een filmeinde of –fragment zijn? Ga daar maar eens overheen. Hier het fragment.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.