Vandaag lekte de 'PvdA oppositiestrategie' uit via de Telegraaf. Misschien wel omdat de mokkende medewerkers van deze krant de laatste tijd wat vaker contact hebben met de vakbonden? Afijn, als we de Telegraaf mogen geloven gaat de PvdA voortdurend de spanningen in de coalitie blootleggen dat ze consequent het 'kabinet Wilders' zal noemen. Hierbij zal samenwerking gezocht worden met de milieubeweging, ouderen- en jongerenorganisaties. Groenlinks, SP en D66 worden slechts als figuranten gezien, de PvdA wil altijd de centrale spil in het oppositiefront zijn. Dit laatste is in tegenspraak met de oproep voor Een Ander Nederland waarbij Kamerleden van PvdA, SP en GroenLinks juist pleiten om samen op te trekken? Rechtssite Elsevier was er als de kippen bij om tegenstrijdigheden in deze oppositiestrategie bloot te leggen. Maar aangezien de keuring van deze strategie uiteraard gedaan moet worden door mensen die daadwerkelijk het kabinet Wilders verafschuwen biedt Sargasso u hier de mogelijkheid om u uit te spreken over deze aanpak. Hier werd immers twee jaar geleden het al op voorhand verguisde concept Links Terugneuken bedacht, toen was Nederland er nog niet klaar voor maar wellicht zijn we inmiddels wel op het vereiste niveau beland?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Eenvoudig is het niet voor de zelfverklaard progressieve Nederlander – waartoe ik mezelf gemakshalve reken – om zich staande te houden in de verhitte discussie over de islam. Jarenlang kwam vanuit de linkerflank kritiek op godsdienst in al zijn facetten. Onze ouders lachten maar wat graag om de blasfemische grollen van Wim T. Schippers’ dronken dominees in de jaren zeventig. Reves Ezelproces? Hulde! Kamerdebatten over de vraag of de slang wel of niet gesproken had werden afgedaan als ridicuul.
Maar anno 2009 voelt de linksliberaal zich geneigd het voor de moslimzondebok op te nemen, juist omdat alle discussies ongenuanceerd door elkaar lopen. Conclusie: links (ook ik maak me daar ‘schuldig’ aan!) doet aan ‘hyperemancipatie’ van de moslims, Wilders doet het tegenovergestelde. Terwijl Nederland als liberaal en vrij land de grenzen wagenwijd open zou moeten stellen voor vrijdenkers in den vreemde. Journalistes die zweepslagen krijgen in Soedan, Iraniërs die vluchten voor het bewind, homoseksuele Egyptische balletdansers die angst hebben om omgebracht te worden.
‘Houd de deuren open voor intellectuelen.’ Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Waar trek je een grens? En doe je niet aan een griezelige selectie door pak ‘m beet de schrijvers, de acteurs en de journalisten te wenken en de loodgieters te weren? Een heikel punt. Maar hier moet je grofweg de conclusie trekken dat een loodgieter zijn werk kan uitvoeren zonder hete adem van de staat. De intellectueel wordt in de gaten gehouden, gevolgd en in het ergste geval vervolgd. Zij zijn in het beste geval afhankelijk van het werk van Amnesty International en mogelijke grillen van politieke lobby’s. Eigenlijk zouden zij erop moeten kunnen vertrouwen dat Nederland en West-Europa in zijn geheel bij uitstek een gebied is waar men welkom is en waar het politieke klimaat van het land van herkomst te bekritiseren valt, en mogelijk zelfs te beïnvloeden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“ik denk dat heel verstandig zou zijn als PvdA, SP, GL, PvdD vooraf zouden afspreken: deze 25 punten gaan we in ieder geval uitvoeren, dan heb je in ieder geval een rompkabinet”
Jan Marijnissen in DWDD over linkse samenwerking; oud-Sargasso blogger Felix Rottenberg doet een gepassioneerde oproep aan Marijnissen om terug te komen:
“Iemand vroeg me, jaren later, of ik het heb gedaan uit wrok tegen de Duitsers of sympathie met de joden. Ik zei: ‘Vijftig procent van elk.’ Ik voelde het aan als iets dat juist was, dat ik móést doen. Ik was zeker van mijn stuk en roekeloos, zoals je als twintiger kunt zijn.”
Robert Maistriau heeft het over de enige keer in de geschiedenis van de Holocaust dat er Joodse mensen bevrijd zijn van een transport naar Auschwitz, het illustere XXste Konvooi. Met de oudste uit België gedeporteerde ooit (Jacob Blom, 91 jaar) en de jongste (Suzanne Kaminsky, 39 dagen). Lees hier het stilmakende verhaal hoe hij met twee andere 20ers het konvooi tegenhield met één revolver, één lamp en enkele knijptangen. Zo kon dat dus.
Meneer Maistriau is gisteren ter aarde besteld, hij is 87 jaar geworden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
