Vorige week moest uw vaste redacteur op de dinsdagmorgen verstek laten gaan. In Syrie staat, niet geheel verwonderlijk, ook het internet onder sterke controle van de staat. Maar de quote van vandaag is van mijn vriend Mohammed:
(klik voor volledig scherm-schot)
Ik sliep op de bank van Mohammed, ergens in een buitenwijk van Damascus, zeker een half uur rijden van het centrum. ‘Ik ga Mohammed ophalen’, zei Mohammed. ‘Zijn vlucht uit Bagdad komt bijna aan.’ Mohammed was al weg voor ik er weet in had. Ik ging naar het toilet, maar er was geen water. Plots begreep ik waarom er zoveel lege Pepsi-flessen met water in de douche stonden. Water is er voor de gewone mens in Damascus maar twee uur per dag.
Mohammed, die uit Bagdad, is 18 en speelt fantastisch gitaar. Veel meer heeft hij Irak ook niet meegenomen. Mohammed en Mohammed spelen treurige Arabische nummers, en vooral veel Metallica. Mohammed spreekt heel weinig Engels, maar drukt zich uit in songteksten van de muziek waar ik tien jaar geleden ook naar luisterde. Hij is geboren op 01-01-1990.
‘Hoe is Badgad nu?’, vraag ik.
‘Very bad.’, zegt hij.
‘Hoe was het eerder?’
‘’Very bad’, zegt hij weer.
‘Wat als de Amerikanen naar huis gaan?’
‘Very bad’.
Ik vraag hem naar zijn famillie. Zijn ze nog in Irak? Zit zijn familie ook in Syrie?
‘Syria Safe’, zegt hij. ‘Nothing else matters’.
