Strategische overwegingen bij ontwikkeling leerkrachten

Een tijd lang heb ik me beziggehouden met het  onderwerp effectiviteit van (bedrijfs-)opleidingen. Of opleidingen effectief zijn is vaak lastig aan te tonen. Een populaire uitspraak die vaak in de literatuur werd geciteerd, was dat slechts 10% van de opleidingen effectief was. Bij een geschatte besteding van 1,5 miljard euro per jaar aan bedrijfsopleidingen alleen in Nederland, spreek je dan over een behoorlijk verlies. Maar net zoals lastig is aan te tonen dat slechts 10% effectief is, kun je beweren dat 90% ineffectief is. Aan die cijfers moest ik denken bij het lezen van een interessant paper van McKinsey. Zij bepleiten een strategischer omgang met opleidingen en nascholingscursussen voor leerkrachten, omdat deze meestal niet effectief zijn. In “Breaking the habit of ineffective professional development for teachers” (pdf) geven ze vijf adviezen:

Foto: Kennisland (cc)

Status van leerkrachten

ACHTERGROND - Regelmatig heb ik het met collega-onderzoekers over de mogelijkheden die het internet biedt om beleidsonderzoek op andere manieren te presenteren. Dat varieert van een eenvoudige “infographic”, tot on-line databases waarmee je als lezer zelf allerlei analyses kunt doen. Steeds meer zullen andere disciplines bij beleidsonderzoek betrokken worden. In de journalistiek leidt “data-driven journalism” tot prachtige visualisaties van onderzoeksgegevens. Maar ook nieuwe partijen die vanuit “one issue” een bepaald thema onder de aandacht willen brengen, zijn in opkomst. Een prachtig een innovatief voorbeeld daarvan is het onderzoek door een private foundation uit de US, naar de status van het beroep leerkracht. Ik werd getipt door twitteraar @jacqboerefijn, waarvoor dank.

Eén van de mooiste vondsten is een online storyline die zich ontvouwt door met je muis te scrollen: de kern van het verhaal wordt dan in een aantal infographics verteld. Je kunt daarnaast zelf allerlei grafieken maken en de originele surveydata downloaden. Maar de inhoud van het onderzoek is óók sterk, en dat maakt de website uniek vind ik.
De onderzoekers keken naar de status van leerkrachten, en gebruikten daarvoor diverse indicatoren, waaronder salaris. Een veelzeggende vind ik het antwoord op de vraag waar leerkrachten in de verschillende landen het meest mee worden vergeleken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Passend Onderwijs

Sinds ik weet dat leerkrachten gaan staken denk ik voortdurend aan Mona, een meisje dat enkele jaren geleden de kleuterklas van onze buurtschool bezocht. Ze had de gewoonte om haar klasgenootjes te slaan, vaak zonder duidelijk aanleiding. Aanvankelijk hoopte de leerkracht nog dat het gedrag te corrigeren zou zijn, maar toen Mona tijdens het knutselen een ander jongetje begon te bijten escaleerde het in de klas. Haar klasgenootjes werden bang, ze begonnen haar te mijden. Ouders vroegen zich af of het meisje eigenlijk wel op de buurtschool thuishoorde. Het antwoord van de schoolleiding was resoluut: iedereen moest aan deze situatie wennen. Het was de toekomst: kinderen met een leer- of gedragsproblemen op een gewone basisschool.

De leerkracht hield het niet vol, hij had het gevoel dat hij de veiligheid van de andere kinderen in de klas niet langer kon garanderen. Hij knapte af nadat de ouders van Mona de schuld bij hem zochten: het gedrag van hun kind zou te wijten zijn aan het strenge optreden van de onderwijzer. De leerkracht voelde zich niet voldoende gesteund door de directie en daarom koos er hij na enkele maanden ziekteverlof voor om vroegtijdig met pensioen te gaan, dit na vijfendertig jaar ervaring. Hij was één van de beste leerkrachten van de stad. Bijna iedereen wist dat het gedrag van Mona niet aan de meester kon liggen, maar wat doe je er aan.