Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mediahype rond zeilmeisje ook eigenbelang
De naweeën van de zomer worden volledig beheerst door de perikelen rond Laura Dekker, het zeilmeisje. Laura wil de wereld rond zeilen, maar onder meer de leerplichtwet en de Raad voor de Kinderbescherming zitten haar in de weg. De rechter besliste vrijdag dat Laura nog even moet wachten op haar plekje in het Guinness Book of Records, haar doel.
De zaak heeft een wereldwijde mediahype veroorzaakt. Van Nederland tot Nieuw-Zeeland en van de Verenigde Staten tot Duitsland; iedereen wil graag weten of de 13-jarige op reis mag. Het is één grote show, aangewakkerd door een artikel in het AD. Juist die mediahype schiet sommigen nu in het verkeerde keelgat.
Minister Rouvoet verklaarde vrijdag vlak na de rechtszaak: “Een publicitaire hype lijkt mij niet in het belang van Laura en deze zaak.” Waarom de hype niet in het belang van Laura is, dat laat de minister achterwege. Hij suggereert wel dat alle uiteenlopende opinies over de zaak de Raad voor de Kinderbescherming op een dwaalspoor kunnen zetten.
Op de opiniepagina van de Volkskrant sluit de psycholoog en voormalig voorzitter van Defence for Children International Philip Veerman zich aan bij de boodschap van de minister voor Jeugd & Gezin. De psycholoog concludeert: “Aandacht van media werkt als een stoorzender, leidt af en geeft Laura valse hoop dat als de media nu maar uitpakken ze wel haar zin zal krijgen. Maar de kinderrechter zal zich niet laten beïnvloeden door de media.”
Dertien jaar jong: rondom de wereld in twee jaar
Laura Dekker gaat een rondreis rond de wereld maken. In haar eentje, per boot, en de tocht duurt twee jaar. Laura is dertien jaar. Ze is op een boot geboren en het zeilen zit haar in het bloed.
In de papieren versie van het AD staat dat haar vader hoopt een volwassen vrouw terug te zien. Nederlandse meiden zijn te soft, en de wereld is hard. Dat zal haar klaarstomen voor het echte leven.
Laura is een meisje van dertien dat doet wat alle kinderen doen, haar grenzen verleggen. En niet alleen nu. Op haar tiende ging ze al eens 6 weken alleen op pad en een paar maanden geleden zeilde ze alleen naar Engeland.
Haar vader is een eikel. Een twee jaar durende wereldreis om een ‘vrouw’ van zijn dochter te maken. Twee jaar in haar eentje op een boot, op een leeftijd waarop belangrijke emotionele ontwikkelingen plaatsvinden die niet zomaar kunnen worden opgevangen door een internetverbinding en (onverwachte) tussenstops in vreemde havens.
Begrijp me goed, kinderen moeten hun grenzen kunnen verleggen en er af en toe overheen gaan. Maar deze vader, die dit toelaat om zijn dochter – vroegtijdig – volwassen te laten worden, overdrijft. ‘De wereld’ is inderdaad hard, maar Nederland is niet ‘de wereld’, en al zeker niet voor kinderen. In Nederland groeien kinderen in relatieve beschutting op, en zo hoort het. Zo leren ze spelenderwijs het leven van volwassenes kennen, waarbij fouten gemaakt mogen worden. Deze vader stelt zijn kind moedwillig bloot aan gigantisch gevaren. Denk aan stormen en gevaarlijke havens waar je noodgedwongen moet aanleggen wegens averij, waarbij een fout direct kan leiden tot de dood.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Quote van de Dag: Bureau Jeugdzorg
“Zij gaat ten onder aan de Jeugdzorg. Als bezorgde grootouders hebben we hier lang over gezwegen, maar we kunnen ons nu niet meer stilhouden, omdat we bang zijn dat als de Raad van Kinderbescherming zo door blijft gaan, Laura straks helemaal kapotgemaakt wordt.”
De opa en oma van zeilmeisje Laura Dekker hangen aan de bel. Maar als ze niet bestand is tegen de bemoeials van Jeugdzorg, zou ze dan wel de stress van een solozeiltocht aankunnen?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.